حبیب الله بهمنی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد تحلیل دوره‌های مدیریتی سینما و همچنین چگونگی مدیریت سینمای امروز ایران افزود: هنگامی که یک دوره مدیریت را بررسی می‌کنیم باید به صورت علمی و با آمار و ارقام آن دوره را بررسی کنیم و نباید به کلی گویی پرداخت. چرا که نگاه علمی به مدیریت یک نگاه منطقی است ما باید ببینیم درسی سال بعد از انقلاب عملکرد مدیران چگونه بوده است. مثلا در دوره‌ای فیلم‌هایی ساخته شد که مروج جریان ابتذال بود و در دوره دیگر، جریان دفاع مقدس و ارزش‌ها رواج داده شدند. 

وی با اشاره به دهه اول انقلاب اضافه کرد: در دهه اول انقلاب، ما شاهد شروع یک دوره جدیدی بودیم. یعنی سینمایی از قبل از انقلاب به ما به ارث رسید که بخشی از این سینما مشهور به «فیلمفارسی» بود که به نظر من اصطلاح غلطی بود که «سینمای زرد» اصطلاح بهتری است و بخش دیگر، سینمای روشنفکری فرمایشی بود که روشنفکران  آن زمان بودند که فیلم تولید می‌کردند، جایزه می‌گرفتند و قدری هم ابعاد جهانی پیدا کرده بود. این دو جریان به سینمای بعد از انقلاب رسید و مدیرانی که می‌خواستند سینمای انقلاب را شکل بدهند با این دو پدیده روبرو بودند و به ناچار بین این دو پدیده؛ به سمت سینمای شبه روشنفکری رفتند. 

کارگردان فیلم سینمایی «سیب و سلما» تصریح کرد: نتیجه این شد که ما در یک دوره شاهد سینمای روشنفکری فعالی بودیم که به نظر من سینمای روشنفکری صد درصدی هم نبود بلکه شبه روشنفکری بود و درکنار آن تلاش‌هایی هم برای سینمای انقلاب شکل صورت گرفت و این درحالی بود که دراین فضا، تک و توکی هم از بچه‌های انقلاب وارد صحنه تولید فیلم شدند که خود آنان تبدیل به جریان سوم شدند.
 
حبیب الله بهمنی با اشاره به جریان سوم یعنی سینمای انقلاب یاد آور شد: این نوع سینما در هیچ دوره‌ای حقش به درستی ادا نشد چه در دوره‌ای که روشنفکری در بورس بود و چه در دوره‌ای که ادعاهای دفاع از فیلم‌های انقلابی مطرح بود و از این می‌ترسم که در دوره جدید هم، باز حق این سینما به درستی ادا نشود. 

کارگردان فیلم سینمایی «شب کایت‌ها» گفت: سینمای قبل از انقلاب چه در بخش خصوصی و چه با حمایت‌های دولتی همیشه توانسته است ادامه حیات بدهد. اما این سینمای نوپای انقلاب است که نیازمند به حمایت و پشتیبانی هم توسط بخش خصوصی و هم توسط مسئولینی است که به نام حمایت از ارزش‌ها، پست‌ها را تصدی و بودجه می‌گیرند. بنابراین ماموریت اصلی آنان توسعه سینمای مطلوب انقلاب است و اگر این کار را نکنند ظلم مضاعفی به فرهنگ انقلاب خواهد بود. 

وی با بیان اینکه در وضعیت فعلی سینما معتقد به مدیریت پدرانه هستم افزود: سینما تنها یک بخش نیست حتی آن سینمایی که از قبل از انقلاب به ارث رسیده باید در مدیریت دیده شود.
بهمنی اضافه کرد: ما نمی‌توانیم از فیلمساز روشنفکری که زمانی از شاه و فرح برای تولید فیلم سفارش می‌گرفت توقع داشته باشیم برای انقلاب اسلامی فیلم بسازد یا از سینمای بدنه که بیشتر مدافع کارهای تجاری و اقتصادی است انتظار ساخت فیلم انقلابی را داشته باشیم. اما از فیلمسازان انقلابی این توقع را داریم. بچه‌های انقلاب که جانشان را برای انقلاب می‌گذارند و دغدغه انقلاب دارند باید نظام جمهوری اسلامی از آنان حمایت کند. بنابراین مدیریت پدرانه یعنی نگاه واقع بینانه به سه جریان سینمایی کشور که عرض شد. لذا ما از آقای جنتی و آقای ایوبی انتظار داریم به شکل کاملا واقع بینانه به این سه جریان فیلمسازی در ایران توجه کنند و به نحو شایسته‌ای از تمامی پتانسیل این سه جریان به نفع مجموعه فرهنگ ملی و دینی استفاده کنند.
وی که سال هاست در انتظار ساخت فیلم سینمایی «مرگ در برلین» با مضمون حمله شیمیایی است گفت: همچنان پیگیر ساخت این فیلم هستم و به تازگی داشت به مرحله اجرایی می‌رسید که با تغییر و تحولات اخیر برای چندین بار متوقف شد. امیدوارم آنچه که منافع ملی ما ایجاب می‌کند اتفاق بیفتد. من سعی کردم همیشه ادای وظیفه بکنم چرا که امثال ما از صحنه‌هایی وارد سینما شدند که صحنه‌ ایثار برای نظام، انقلاب و مملکت بود و اگرخدا ما را لایق دانست به وظیفه‌مان عمل خواهیم کرد.

هنر نیوز