به گزارش هنرنیوز؛ دکتر رضا بهبهانی- عضو هیئت علمی دانشگاه- معمار و شهرساز و یکی از تهیه کنندگان نخستین طرح تفضیلی تهران نامه ای را در اختیار هنرنیوز گذاشته که در آن نکاتی را درباره احداث ساختمان های بلند مرتبه درخیابان ها و کوچه های باریک شهر و تخریب درختان به شهردار تهران متذکر شده است.

در متن این نامه آمده است:

جناب آقای دکتر قالیباف
شهردار محترم شهر تهران

با سلام و احترام، قبل از آغاز سخن آرزو دارم، مشاوران و همکاران محترم حضرتعالی علیرغم مشغله‌های فراوان به لحاظ اهمیت مطلب (حداقل از نظر این حقیر) امکان دهند که حضرتعالی این نامه را مطالعه بفرمایید.

جناب آقای دکتر قالیباف؛ بنده می‌دانم که چقدر کار و مسئولیت شما سخت و طاقت‌فرساست و از تمام تلاش شما در مدیریت این کلانشهر بی‌در و پیکر بعنوان یک شهروند متخصص (معمار و شهرساز) آگاهم.

جناب شهردار بنده خوب می‌دانم که مدیریت تهران بزرگ بدون داشتن یک درآمد پایدار چقدر مشکل است و شاید علیرغم میل باطنی مجبورید این درآمد را از راه ناصواب خلاف‌فروشی تامین کنید، ولی نمی‌دانم همکاران محترم حضرتعالی شما را از عواقب آن آگاه می‌کنند و آیا به مکانهایی که در آن‌ها این اتفاقات ناصواب رخ می‌دهد سر می‌زنید و به درد دل همشهریان خود که با این ساخت وساز‌ها زندگیشان را از دست داده‌اند گوش کرده‌اید؟

جناب آقای دکتر قالیباف؛ از الزامات شهروندی، اطاعت از قانون و مقررات شهری و مشارکت در حفظ محیط زیست شهری و همکاری و تعاون و تعامل با دیگر شهروندان در ایجاد زندگی فردی و جمعی بهتر در محیطی سالم، شاد و مرفه است.

وظیفه تصمیم‌سازان و قانون گزاران رصد کردن مستمر زندگی و رفتار شهر و شهروندان و بررسی و مطالعه خواسته‌ها و نیاز شهر و شهروندان و شناخت نارسایی‌ها و نقاط قوت و ضعف و تحلیل آن‌ها و نهایتا تدوین قوانین، ضوابط و مقررات بهنگام، با اولویت نخست به حفظ و احترام به محیط زیست و بستر جغرافیایی آن و در مرتبه دوم ارتقاء کیفیت بهتر شهر و شهروندان و ایجاد بستری مناسب برای رشد جسمی و روحی آن‌ها و اعتلای فرهنگی و بوجود آوردن زمینه‌ای برای رفاه بیشتر و زندگی شاد‌تر در محیط زیستی سالم و پرطراوت برای شهر و شهروندان است.

وظیفه مدیران و مجریان شهری تدوین برنامه و طرحهای لازم برای اجرای قوانین و مقررات و نظارت بر اجرای آنهاست. اگر هر یک از این سه گروه به وظیفه خود عمل نکنند، یعنی شهروند از قوانین و مقررات تابعیت و پیروی نکند و قانون‌گزاران در انجام وظیفه خود تعلل ورزند و مدیران و برنامه‌ریزان در اجرای قانون و تدوین برنامه‌ها و طرح‌ها اهمال کنند و بر خلاف برنامه و طرحهای مصوب عمل کنند، در نظام اجتماعی هرج و مرج ایجاد کرده و جامعه دچار یاس و ناامیدی، ناباوری و بی‌اعتمادی گشته و از ریل مردم‌مداری و جامعه مدنی خارج و فرد محوری و قانون‌گریزی جایگزین آن می‌گردد.

جناب آقای دکتر قالیباف؛ مخلوقات خداوند در روی این کره خاکی برای زیست و بقاء به آب، هوا و نور خورشید نیازمندند و نبود هر یک از این‌ها می‌تواند مرگ اینجانداران را بدنبال داشته باشد. بعنوان مثال درختان تاریخی خیابان ولی عصر که زمانی از آب زلال، هوای پاک و نور کافی خورشید برخوردار بود، اکنون علیرغم کوشش سازمان محترم پارک‌ها و فضای سبز، بعلت آب و هوای آلوده و نبود نور خورشید حاصل از ساختمانهای مرتفع، شاهد انهدام آن‌ها هستیم.

جناب آقای شهردار؛ همانگونه که استحضار دارید؛ ارتفاع ساختمان‌ها در تناسب با عرض گذر آن‌ها تعیین می‌گردد. این ارتفاع نباید همسایگان شمالی را از تابش آفتاب محروم  و به حریم خصوصی آن‌ها تجاوز کند. از طرف دیگر، عرض کوچه‌های مسکونی که در رتبه‌بندی گذرهای شهری بعنوان گذرهای دسترسی شناخته شده‌اند بر پایه تعداد جمعیت ساکن و متمکن بودن آن‌ها و نیز توان برخورداری آن‌ها از اتومبیل شخصی تعیین می‌گردد. اتفاقی که در سالهای اخیر در حوزه مدیریت حضرتعالی صورت گرفته نه تنها پیکره و ساختار کالبدی شهر را مورد تهاجم و تخریب قرار داده که سیما و منظر شهر را نیز به زشت‌ترین شکل تبدیل نموده و هویت و اصالت شهر را به نابودی کشانده است. این امر علاوه بر این، اساس خانواده و حیات محلات قدیمی را کاملاً تخریب نموده و از آثار زندگی مدنی چیزی باقی نگذاشته است. دیگر کوچه‌ای نیست که در مهتاب شبی، خاطره‌های جوانی را در شهروندان زنده کند.

جناب آقای دکتر قالیباف؛ حضرتعالی می‌دانید که سالهاست ساخت بزرگراههای درون‌شهری منسوخ گردیده و مدیران شهری مسئول و دلسوز، عزم خود را در جهت ایجاد و بهینه کردن شبکه‌های شهری جهت تسهیل حمل ونقل عمومی جزم کرده‌اند. این کار سبب شده است که شهروند، دیگر اشتیاقی به اتومبیل شخصی نداشته باشد که پیامد آن از جمله، شهری بدون آلودگی هوا است.

جناب آقای دکتر قالیباف؛ برای اینکه بتوانم تصویری هر چند کوچک ولی گویا از آنچه در سالهای اخیر بر شهرمان گذشته است به دست دهم، به پیوست چند تصویر از یکی از کوچه‌های مسکونی منطقه یک را که بعنوان نمونه تهیه کرده‌ام، تقدیم می‌کنم تا به صورتی مستند و دگر بار در مسیر کارهای خلاف شهرداری قرار گیرید.
کوچه‌ای واقع در منطقه یک شهرداری تهران به طول یکصد متر و دارای ۷ پلاک در جبهه شمالی و ۵ پلاک در جبهه جنوبی و مساحتی حدود یک هکتار که تا قبل از اجرای اولین طرح جامع، عرض این کوچه ۶ متر بوده و جمعیتی در حدود ۷۲ نفر داشته است و قطع در حدود ۱۰۰ اصله درخت چنار بیش از یکصد سال عمر (تصویر شماره ۱).




در طرح جامع فرمانفرمائیان ویکتور گرویین، عرض این کوچه به ۱۲ متر افزایش یافت و کاربری آن مسکونی با تراکم کم رقم خورد و در این کاربری و در این بخش از شهر، حداقل تفکیک ۵۰۰ متر تعیین گردید. با اعمال این ضوابط می‌توان نهایتاً چنین محاسبه نمود:
۱- مساحت کل پلاک‌های دو سوی کوچه؛ یک هکتار
۲- با احتساب تراکم ساختمانی صد در صد، ۱۰، ۰۰۰ مترمربع سطح زیربنا
۳- ۶۰ % مساحت بعنوان سطح اشغال ۶۰۰۰ مترمربع




که اگر حداکثر ۲۵ مترمربع فضای مسکونی برای هر نفر را در نظر بگیریم، کل جمعیت ساکن در این کوچه ۴۰۰ نفر می‌توانست باشد.

تغییراتی که پس از وقوع انقلاب اسلامی در طرح جامع تهران بوجود آمد، تراکم ۱۰۰ % به ۱۲۰ % و حداقل قطعه تفکیکی به ۳۳۰ مترمربع تقلیل داده شد که با این تغییرات تعداد جمعیت این کوچه به ۴۸۰ نفر می‌رسید.

با تجدید نظرهای انجام شده ابتدا توسط مهندسان مشاور آتک و پس از آن به ۲۲ شرکت مهندس مشاور و در ‌‌نهایت توسط مهندسان مشاور پارس‌بوم- جناب آقای دکتر مسعود شفیق- تعداد طبقات از ۲ طبقه روی پیلوت به ۵ طبقه ارتقاء یافت و در آخرین طرح تفصیلی مصوب این کوچه در پهنه R۲۵۰یعنی مسکونی با تراکم ۲۵۰ % قرار گرفت که با اعمال این ضابطه، جمعیت ساکن این کوچه به ۱۰۰۰ نفر افزایش خواهد یافت (یعنی تراکم خالص مسکونی ۱۰۰۰ نفر در هکتار).




پس از نامه مشهور شورای اسلامی شهر تهران در تاریخ ۶ بهمن ۹۲ به شهردار تهران برای کسب درآمد ۱۶ میلیارد تومان، طبعاً این مبلغ می‌توانست از شهرداری مناطق بالادست تامین شود و همین اتفاق نیز بوقوع پیوست و تراکم ساختمانی از ۲۵۰ تا ۳۰۰ % متناسب با مساحت پلاک افزایش یافت. بدیهی است که اولین اثر اعمال این ضابطه، تخریب خط آسمان دو سوی جداره کوچه است و سرنوشت این کوچه بدین روز افتاد که در تصاویر پیوست مشاهده می‌فرمایید. اگر این شیوه ساخت وساز ادامه یابد و سوداگران به سوداگری خود ادامه دهند، جمعیت این کوچه به بیش از ۲۰۰۰ نفر خواهد رسید (یعنی تراکم خالص مسکونی ۲۰۰۰ نفر در هکتار).

آیا کار‌شناسان حضرتعالی به استحضار شما رسانیده‌اند که این تراکم در شهرسازی، حداقل ۱۰ برابر بیشترین تراکم است؟



_{ساختمان احداث شده بر روی پلاک شماره ۳ (اسکلت فلزی از یک گذر ۶ متری استفاده می کند).}



آیا کار‌شناسان حضرتعالی جمعیت مناطق شمال شهر را پس از بهره‌برداری این همه برج به استحضار آنجناب رسانیده‌اند؟

جناب آقای دکتر قالیباف؛ با توجه به توان مالی متقاضیان ساکن شده در محلات شمالی شهر که قادر به پرداخت یک مترمربع آپارتمان به بیش از ۲۰ میلیون تومان است، طبعاً هر خانواده حداقل مالک دو اتومبیل خواهد بود و تامین پارکینگ مورد نیاز این جماعت با بهره‌گیری از تکنولوژی نیلینگ می‌سر گشته است (تصویر شماره ۲). ضمن آنکه اعمال این تکنولوژی، تجاوزی بدیهی به مالکیت شهروندان تلقی می‌گردد و جرم است. با این توصیف حداقل تعداد اتومبیل‌های متعلق به ساکنان این کوچه به بیش از ۴۰۰ عدد خواهد رسید. آیا عرض این کوچه ظرفیت این تعداد اتومبیل را دارد؟ آیا در آینده‌ای نه چندان دور، بسته شدن این کوچه را شاهد نخواهیم بود؟



_{ساختمان احداث شده در پلاک شماره ۱ به مساحت حدود ۶۰۰ مترمربع، ۱۲ طبقه روی همکف و ۴ طبقه زیرزمین با ضابطه باغ برج پروانه گرفته و دارای ۳ اصله درخت است که آنها هم با تعریض گذر، بیرون از زمین قرار می گیرند.}


جناب آقای دکتر قالیباف؛ آیا اگر مصرف سرانه آب برای هر نفر را حداقل ۱۵۰ لیتر در نظر بگیریم، آیا شبکه آب آشامیدنی موجود جوابگوی این نیاز خواهد بود؟

جناب آقای دکتر قالیباف؛ ادامه این خلاف کاری‌ها و عدم رعایت طرحهای مصوب و یا تغییر آن‌ها سبب می‌شود که تهران دیگر نتواند به زندگی حداقلی خود ادامه دهد و به ناچار دولتمردان به فکر تغییر و جابجایی پایتخت باشند. آیا کار‌شناسان و مشاوران عالی مقام آنجناب محاسبه فرموده‌اند که تغییر و جابجایی پایتخت چندین هزار برابر رقمی است که شهرداری تهران در سالهای اخیر از قبل خلاف‌فروشی دریافت کرده است؟







بنده یکی از ساکنین قدیمی (عضو هیئت علمی دانشگاه- معمار و شهرساز) یکی از گذرهای ۶ متری سابق که قرار است به ۱۲ متر افزایش پیدا کند هستم و همانند بقیه شهروندان که تا دیروز از هوای تمیز و سالم، آب گوارا و منظر دلنواز برخوردار بودم، اکنون نه تنها از این سه نعمت الهی محرومم بلکه از ابتدایی‌ترین حق طبیعی هر جاندار که آفتاب است نیز محروم و مجبورم در تمام روز از نور مصنوعی استفاده کنم و در فضای خانواده در پشت پردهٔ ضخیم زندگی کنم، زیرا این ساختمانهای مرتفع دیگر جایی برای تابش نور خورشید و پنجره‌های ساختمان‌های سر به فلک کشیده آن‌ها، جایی برای محرمیت خانواده باقی نمی‌گذارند.





بنده به عنوان اولین شهرساز این کشور که اولین طرح تفصیلی تهران را تهیه کرده است، مشتاقم بدانم کدام ضابطه در قطعه زمینی به مساحت ۶۰۰ مترمربع، مجوز ساخت ۱۲ طبقه از روی زمین و ۳ طبقه زیرزمین را داده است؟ و یا چگونه در قطعه زمینی دیگر پروانه‌ای صادر شده است که ۴۰ % سطح زمین مزبور که قاعدتاً می‌بایست فضای سبز باشد، ۱۰۰ % به ۳ طبقه زیرزمین اختصاص پیدا کرده است؟ و یا در زمینی دیگر که از یک کوچه بن بست ۶ متری دسترسی دارد، اجازه احداث مجموعه مسکونی با سطح اشغال ۸۰ % و تراکم ساختمانی بیش از ۳۰۰ % را داده است؟ آیا در صدور مجوز ساخت برای ساختمانهای جنوبی؛ ارتفاع ساختمان، زاویه تابش آفتاب، قانون قواره زمین و سایر اندازه‌های دیگر مورد توجه قرار می‌گیرد؟ آیا برای صدور پروانه ساختمان، قطع یکصد درخت چنار کهنسال مورد توجه قرار نمی‌گیرد؟






جناب آقای دکتر قالیباف؛ بنده و خانواده‌ام از کودکی تا چند ماه پیش در یکی از همین کوچه‌ها زندگی می‌کردیم. اعمال خلاف قانون و مجرمانه شهرداری تهران سبب شد که خانه و محله خود را با تمام علائق و خاطرات (هر چند که دیگر هیچ گونه نشانه‌ای از گذشته در آن باقی نمانده است) ترک کنیم.

هنر نیوز