هنر نیوز - نباید دفاع از کشور مورد تردید قرار بگیرد

یک تهیه کننده سینمای ایران گفت: هیچگاه تصور نمی کردیم یک زمانی جنگیدن و دفاع کردن از کشور مورد تردید قرار بگیرد.

ناصر شفق تهیه کننده سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد سینمای دفاع مقدس افزود: برخی ها آنقدر نسبت به دفاع مقدس فضا سازی منفی کردند که حتی جنگیدن و دفاع کردن نه تنها دیگر سبب افتخار برای نسل حاضر در جنگ نبود بلکه باعث شد تا نسل جدید با دیده تردید به نسل قبل بنگرد. در حالی که دفاع مقدس و آدم هایی که در آن دوره حضور داشتند همچون گنجینه ای تمام نشدنی محسوب می شوند.
وی اضافه کرد:اگر نگاه درستی به دفاع مقدس داشته باشیم.بی شک آیندگان می توانند از این دوران به عنوان ماخذ و مبدا برای ساخت فیلم های سینمایی و آثار هنری استفاده کنند.این درحالی است که هم اکنون سهم دفاع مقدس در نگارش کتاب و تولید فیلم، سهم بسیار محدودی است.
تهیه کننده فیلم سینمایی« پرواز در نهایت» با بیان اینکه فیلم های دفاع مقدس نیازمند حمایت جدی دولت است ادامه داد: اگر قرار است این فیلم ها از سوی دولت حمایت شوند باید این حمایت ها به درستی انجام بگیرد به شرطی که زیر ساخت های سینمای کشور هم در جهت این حمایت ها بنا شده باشد که متاسفانه اینگونه نیست و این وضعیت تنها مختص به سینمای دفاع مقدس نیست بلکه شامل همه سینمای ایران می شود.
این سینماگر با اشاره به تعداد سالن های سینمای کشور تصریح کرد:قبل از انقلاب، تعداد سالن های سینمای کشور برای جمعیت ۳۶ میلیونی در حدود ۴۷۲سالن بود که عمده این سالن ها هم تازه ساز بودند.اما این این تعداد هم اکنون برای جمعیت ۸۰ میلیونی کمتر از ۲۰۰ سالن می باشد! این درحالی است که سینماها باید در مراکز تفریحی شهر باشند اما چون اکثر سینماهای ما از زمان قبل به جا مانده است این مکان ها هم اکنون دیگر در مکان های تفریحی شهر قرار ندارند چرا که چهره شهر تغییرات زیادی کرده است.
تهیه کننده فیلم سینمایی«حماسه مجنون» خاطر نشان کرد: الان بیشتر افرادی که در سینما حضور دارند به خاطر عشق وعلاقه ای است که به سینما دارند وگرنه وضعیت بد اقتصاد سینمای ایران، تمایلی برای حضور در سینما ایجاد نمی کند.
بنیانگذار انجمن سینمای دفاع مقدس اظهار داشت: من زمانی که به عنوان تهیه کننده بخش خصوصی، سه فیلم دفاع مقدسی ساختم آنگاه متوجه شدم که اصلا سینمای دفاع مقدسی وجود ندارد و به همین خاطر در دفتر شخصی خودم «انجمن سینمای دفاع مقدس» را با عده ای از دوستان همفکر، تشکیل دادیم تا شهرک سینمایی،انجمن تاتر دفاع مقدس، انجمن عکس سینمای دفاع مقدس را ایجاد کنیم و خوشبختانه این مجموعه، عملکرد قابل دفاعی در دهه ۷۰ داشت. به یاد دارم در ملاقاتی که با رهبری در آن زمان داشتیم ایشان فرمودند که دیگر نگویید سینمای دفاع مقدس بلکه بگویید« سینمای انقلاب و دفاع مقدس» تا بتوانید فیلم های مربوط به انقلاب هم بسازید.چون انقلاب هم مهجور بود.
شفق گفت: با وجود اهمیت جایگاه سینما در ایران، متاسفانه سینمای کشور توان لازم را برای رشد و شکوفایی نداشت و من احساس می کنم که مسئولین فعلی سینمای کشور وارث یک ویرانه ای از سینما هستند.هنگامی که جلوی سینمای اندیشه گرفته می شود، دیگر سینمایی نمی ماند و آنچه می ماند تنها سینمای فرمایشی است که به هیچ عنوان جایگاهی ندارد.
تهیه کننده فیلم سینمایی« مروارید سیاه» با اشاره به شایسته سالاری در کشور افزود: هنگامی که شایسته سالاری در اجتماع بوجود می آید هر کسی در جای خودش قرار می گیرد و هر فردی که کارش را بلد است برای مدیریت ها انتخاب می شود. لذا بر این باورم تا زمانی که سینمای ما به طور جدی، هدف اول دولت نباشد یعنی در کنار آب، نان، راهسازی،برق ،مخابرات و غیره نباشد نمی تواند بودجه مناسبی از کشور را به خودش اختصاص دهد.دولت باید بداند که سینما و تاتر و به طور کلی فرهنگ و هنر می تواند پایه های محکمی برای ایجاد یک ملت بزرگ محسوب شوند.
وی با بیان اینکه خالقین ارزش های دفاع مقدس ، مردترین مردهای روزگار بودند چرا که با پایمردی، شرافت و شهادت خودشان، کشور را سر پا نگه داشتند. به برخی از سهم خواهی ها در سینما اشاره کرد و یاد آور شد: هنگامی که یک تکه نان را به ۱۰ قسمت در سینما تقسیم می کنند تا این تکه نان، گرسنگی اهالی سینما را کاهش دهد. طبیعی است که سهم خواهی در سینما شکل می گیرد که ممکن است بخشی از آنان از روی قدرت طلبی باشد ولی معتقدم ۹۵ درصد آن به خاطر درماندگی سینما شکل گرفته است.
این تهیه کننده سینمای ایران ادامه داد: شاید در این جا بتوان جمله ای از حضرت امام(ره) نقل کرد که فرمودند: « نگذارید سرنوشت کشورتان به دست کسانی بیافتد که گریزان از جبهه ، جنگ و جهاد بودند». متاسفانه الان در بسیاری از جاها، عکس این مساله روی داده است یعنی آن کسانی که در جبهه و جنگ حضور داشتند کمتر مورد توجه قرار گرفتند چرا که این افراد به دلیل شجاعت و صراحت لهجه ای که دارند همیشه مورد قهر قدرتمندان و زورمداران هستند و به همین خاطر همواره با انگ و افترا و تهمت مواجهه هستند تا به نوعی میدان را برای رانت خواران و سهم خواران خالی کنند.