تقیانی‌پور در ابتدا گفت: ماجرای این نمایش از این قرار است که برای یکی از سوگلی‌های دربار ناصرالدین شاه اتفاقی می‌افتد روزی شاه مطربانی را برای مراسم شادی آوری به کاخ دعوت می‌کند این مطربان افراد عجیبی هستند و درباره آن‌ها مردم شایعاتی را می‌گویند مانند اینکه این‌ها عمر زیادی دارند اما در این شب سوگلی شاه می‌میرد و در دنیای دیگری با این‌ها ارتباط برقرار می‌کند و متوجه می‌شود که... .

اصولاً در این نمایش‌ها ماجرایی را باید دستمایه کرد تا طرح اولیه شکل بگیرد و قصه را بتوان پرداخت کرد. مثلاً برای اجرای نمایش «پری» توبه نصوح را دستمایه کارمان قرار دادیم. برای این نمایش هم بنده تحقیقاتی را در مورد مجالس زنانه آن دوران انجام دادم که به داوود فتحعلی بیگی گفتم اگر می‌شود این را به عنوان مقاله چاپ کنیم که گفت پول نداریم و بهتر است روی نمایشی بودن آن کار کنید. در ‌‌نهایت تصمیم گرفتیم که این کار را انجام دهیم.

کارگردان نمایش «پری» گفت: متاسفانه در سالی که مقام معظم رهبری بر فرهنگ تاکید داشتند در ابتدا مسئولین بودجه تئا‌تر را ۲۵ درصد کم کردند. در زمان قرار داد نوشتن این موضوع را بنده متوجه شدم با گروه ما هم قرار داد بسته‌اند نه اینکه نباشد اما مقدار آن مشخص نیست و من نمی‌توانم روی آن حساب کنم باید امیدم در مرحله اول به گیشه باشد. متاسفانه گویا وزیر وقت از تئا‌تر چیزی نمی‌داند و اطلاعی ندارد که بودجه تئا‌تر را ۲۵ درصد کم کرده‌است آن هم در سالی که دغدغه رهبری در حوزه فرهنگ رادر شعار سال می‌توان حس کرد و دید.

جواد نوری در ادامه گفت: ما در این نمایش سعی کرده‌ایم که تمام موارد را که مربوط به نمایش آینی سنتی است رعایت کنیم و در برخی موارد حتی از شیوه‌های تعزیه خوانی نیز بهره ببریم در مرحله اول آنچه برای ما مهم است این است که مخاطب با نمایش ارتباط برقرار کرده و سرگرم شود. گروه نقاب در اجرای نمایش‌های آئینی سنتی پیش گام بوده است و بنده و با تقیانی‌پور از سال‌ها پیش با هم آشنا شده‌ایم و دیگر حرف همدیگر را می‌فهمیم.

وی در ارتباط با این پرسش که در هنگام تمرین چگونه با وجود اینکه نمایش دو کارگردان دارد با بازیگران ارتباط برقرار می‌کنید گفت: بنده و تقیانی‌پور حرف‌ها و تصمیمات نهایی مان را در مورد بازیگران و میزانسن‌ها و سایر موارد در جمع دو نفره می‌گیریم و زمانی که به نتیجه رسیدیم ایشان با بازیگران در ارتباط هستند و با آن‌ها در زمان تمرین حرف می‌زند و من هم بیشتر کار‌های اداری را و سایر کار‌ها را انجام می‌دهم.

نوری گفت: من فکر می‌کنم در تمرین نمایش‌های این چنینی انرژی زیادی صرف می‌شود و حفظ کردن مرز‌هایی مانند لودگی و کمدی بسیار به هم نزدیک است و سخت و در برخی مواقع روی لبه تیغ راه رفتن است چرا که اگر این گونه باشد در ‌‌نهایت می‌گویند نمایش آن‌ها لاله زاری است و ارزش هنری آن نادیده گرفته می‌شود. در برخی از صحنه‌ها باید فضای روح بودن کاراکتر‌های مد نظرمان را در می‌آوردیم که تلاش کردیم دکور برنامه به گونه‌ای باشد که ما را به این امر نزدیک کند.

علی سلیمانی در ادامه نشست گفت: در این کار‌ها شرکت کردن به نوعی ریسک است. بنده در کل آدم خوش بینی هستم و خسته شده‌ام از بد بینی‌های اطرافیانم و غر زدن‌های آن‌ها. متن نمایش را که خواندم دوست داشتم این فضا را تجربه کنم از طرفی کارگردان نمایش را بیش از ۱۲ سال است که می‌شناسم و تا حدی سلایق مان به هم نزدیک است. کارگردان‌هایی که قرار است با آن‌ها کار کنم نوع نگاه‌شان برایم مهم است که چقدر به من نزدیک است و حرف هم را می‌فهمیم. در دورخوانی بسیار به من کمک کرد و امیدوارم با توجه به اینکه این نمایش موزیکال است نتیجه خوبی بگیرد.

وی در ادامه گفت: بازیگری کار شخصی و بسیار سختی است مگر در مواجه با کارگردان اثر و پارتنر روبرویت بازیگر جزئییات را در نظر می‌گیرد و کارگردان کلیات را هر بازیگری فلسفه وجودی خودش را دارد. با اینکه ممکن است بگویند فلانی در یک نمایش لاله زاری و موزیکال بازی کرده است اما بنده ریسک کردم و امیدوارم در این نمایش حد و مرز‌ها رعایت شده باشد. این نمایش دارای قصه است و این نکته بسیار مهمی است که من در طی سال‌های گذشته نمایش‌های زیادی را در تئا‌تر دیده‌ام که قصه نداشته‌اند و زمانی که از مخاطب پرسیده‌ام قصه چیست جوابی نداشته است تا بدهد. امیدوارم این نمایش نتیجه خوبی بدهد.

هنر نیوز