بامداد افشار:

«مکبث» از دل سکوت موسیقی را وارد صحنه می‌کند

خبرگزاری سینمای ایران , 12 تير 1391 ساعت 14:48

آهنگساز نمایش «مکبث» سکوت بازیگر را زمان خود نمایی موسیقی و بیان حس کار عنوان کرد.

بامداد افشار آهنگساز و نوازنده درخصوص موسیقی نمایش «مکبث» گفت: ژانر موسیقی این نمایش بیشتر موسیقی محیطی است که در واقع ترکیبی از سه بخش تجربی، افکتیو و آمبینت می شود.
وی افزود: با توجه به صحبت هایی که با رضا ثروتی کارگردان کار شد تصمیم گرفتیم از سازها به شکل معمول آن ها استفاده نشود و بیشتر به کشف صدا دست پیدا کنیم تا اینکه بخواهیم به تکنیک های معمول سازها بپردازیم. به طور مثال من در استفاده از ساز سنتور مضراب را کنار گذاشته و با دست حرکاتی بر روی ساز انجام می شود.
این آهنگساز تصریح کرد: موسیقی «مکبث» دارای سبکی است که بسیار مورد علاقه من است و نسبت به عجایب المخلوقات بیشتر به نوع موسیقی من نزدیک است. در این کار سعی کردم ترکیبی از جنس موسیقی ایرانی هم داشته باشم و صرفا از ویولنسل استفاده نشود. مریم نظری ویولنسل نواخته و روزبه شاهگلی کمانچه زده اند، یک نوازنده کلارینت هم به نام علی انوری به ترکیب اضافه کرده ام که در قسمت هایی با دهان سوت می زند و فضای مالیخولیایی و خواب را با دهان ایجاد می کند. چیزی که این اجرا را با اجرای دو سال گذشته متفاوت کرده است، تفاوتی بوده که سعی کرده ام در موسیقی با استفاده از سازهای الکترونیک ایجاد کنم.
افشار در خصوص سازبندی موسیقی «مکبث» عنوان کرد: ساز محیطی که از ابداعات خودم بوده است در نمایش زیاد به گوش می رسد. اصغر پیران بازیگر نقش جادوگر در قسمتی از موسیقی این نمایش ساز متالافون را می نوازد. در صحنه تخت خواب از ساز قانون استفاده شده است که من بر روی سیم های این ساز تغییر ایجاد کرده ام و این ساز را «شکسته» نامیدم. چوب این ساز از ابتدا شکسته بود و من بدون تغییری آن را نواختم. در آلبوم «آبی، خاکستری، سیاه» این ساز را معرفی کردم که ساز کوچکی است. صوت های الکترونیکی یا آمبینت زلزله را با سازهای باس ایجاد کرده ام یک ساز به نام «گیتارله» نیز در این کار اضافه شده است که در اجرای قبل نداشتیم. این ساز در بخش آواز جادوگر استفاده شده است.
وی یادآور شد: در نمایش «مکبث» ۹۵ درصد از اجرای موسیقی زنده است. موسیقی این کار بیشتر شکل پس زمینه دارد و می توان گفت به عنوان یک بازیگر حتی صحبت می کند و نقش ایفا می کند. در جاهایی که بازیگر ساکت است و دیالوگ نمی گوید موزیک جای آن را پر می کند و به نوعی دیالوگ می گوید، اصواتی که همگام با بازیگر حرکت می کند و نقش مهمی دارد. در «مکبث» از دل سکوت موسیقی وارد صحنه می شود این سبک آمبینتی است که در زمینه نمایش خود را نشان می دهد.
این نوازنده در پایان خاطر نشان کرد: این خواسته کارگردان کار بود که موسیقی به طور جدی در صحنه حضور داشته و قابل حذف نباشد. من حتی در این نمایش و همین طور نمایش «عجایب المخلوقات» دست به طراحی صدا زدم و در بخش هایی که بازیگر سکوت کرده است با موسیقی فضا را پر کرده و با میکروفون هایی که در صحنه قرار داده ام صداهایی را ایجاد می کنم.

کد خبر: 42866

آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcfvcdj.w6d0vagiiw.html