باباچاهی پستمدرنیته را بهخوبی درک کرده است
19 مرداد 1389 ساعت 11:15
عبدالعلی دستغیب، در نشست نقد و بررسی شعرهای علی باباچاهی گفت: آنچه باباچاهی در شعرش میگوید تقلید و تاثیر از کتابهای پستمدرن دیگر نیست. بلکه باباچاهی پستمدرنیته را به خوبی فهمیده است و به خوبی در شعرش اجرا میکند.
به گزارش هنرنيوز به نقل از ایبنا، دویست و هشتاد و نهمین نشست از سلسله نشستهای نقد و بررسی کتاب کانون ادبیات ایران عصر دیروز(۱۸ مرداد) با حضور مهرنوش قربانعلی، دبیر نشست، علی باباچاهی، شاعر، عبدالعلی دستغیب، منتقد و جمعی از علاقهمندان این حوزه برگزار شد.
در ابتدای این نشست باباچاهی چند قطعه شعر از مجموعههای «فقط از پریان دریایی زخم زبان نمیخورد»، «پیکاسو در آبهای خلیج فارس» و شعری از مجموعه منتشر نشدهاش را قرائت کرد.
در ادامه دستغیب با تاکید بر لزوم توصیف فضایی که شاعر ایجاد کرده است برای نقد موثر آن اثر، اظهار داشت: متاسفانه ما بیش از آنکه شاعران و شعر آنها را بشناسیم به سراغ مقام و مسلک آنها میرویم. اما باید توجه داشت خوب بودن یک شعر به این نکته بستگی دارد که آیا ما در جریان فضای آن شعر قرار گرفتهایم یا خیر.
وی توضیح داد: گاه فضای شعری کمیک، گاه جدی و گاه تغزلی است. اگر این فضا را نشناسیم و المانهای آنرا در نظر نگریم متوجه ظرایف شعر نمیشویم. به عبارت دیگر به قول سهراب سپهری که میگوید «چشمها را باید شست، جور دیگر باید دید» ما نیز با این دیدگاه باید به سراغ شعر برویم.
این منتقد به حال و هوای شعرهای باباچاهی تا سال 74 اشاره و تصریح کرد: تا سال 74 فضای شعرهای باباچاهی در حال و هوای شعر نیمایی است. از آن زمان به بعد دچار تحول میشود و به فضایی جدید در شعر روی میآورد. در حقیقت واژگان، مجموعه روابط حاکم بر فضای شعر او، طرز چیدن کلمات و نحوه ورود به شعر تغییر کرده است.
وی ضمن قرائت یک قطعه از شعرهای باباچاهی افزود: او در شعرهایش اشارههایی به ضربالمثلها و قصههای عامیانه دارد و آشناییاش با ادبیات کلاسیک در شعرهایش، خودش را نشان میدهد.
این پژوهشگر در بخش دیگری از سخنانش به قطعه شعر «هیچ» باباچاهی اشاره و تشریح کرد: در این شعر میخوانیم «هیچِِ هیچ از هیچ بهتر است» اما باید توجه داشت که در واقعیت ما نمیتوانیم هیچها را کنار هم بگذاریم و با هم جمع کنیم. پس انسان نمیتواند برافزودگی بیپایان هیچها را تحمل کند؛ اما در زبان و بازی با کلمات آنچه میخواهیم میگوییم. اما آیا آنچه میگوییم همانطور است که میخواهیم و دیگران نیز آنرا به درستی درک میکنند؟
وی در ادامه جنبه شعریت مجموعه شعر «فقط از پریان دریایی زخم زبان نمیخورد» را بیشتر از مجموعه شعر «پیکاسو در آبهای خلیج فارس» و وجه نظری مجموعه شعر «پیکاسو در آبهای خلیج فارس» را محسوستر خواند.
دستغیب با بیان این که "وقتی از جامعه سنتی به جامعه مدرن میرویم دیگر نمیتوانیم با گرز رستم به مبارزه بپردازیم و به ابزار آن دوران نیاز داریم"، گفت: اگر در شعر باباچاهی دقت کنیم متوجه میشویم که شعر او به هیچوجه معناگریز نیست و همان دردها، گرفتاریها و مشکلاتی را که انسان امروز در دنیای امروز با آنها روبروست در پشت فرم جدید شعرهایش پنهان است.
این منتقد در بخش دیگر از سخنانش مشخصات و ویژگیهای شعر باباچاهی را برشمرد و توضیح داد: مشخصه نخست شعر باباچاهی پراکندگی عبارات شعر اوست؛ اما پشت این عبارات معنای اصلی منتقل میشود. همچنین اشارات بومی در شعرش وجود دارد. البته منطق او منطق واژگون آنهاست. اشاره به متلها و قصههای عامیانه و گروتسک دیگر ویژگی شعر اوست.
وی در پایان با تاکید بر این که "ما در طول زبان و در طول مدرنیته گرفتار هستیم"، ادامه داد: زمینه طنز دیگر عنصر سازنده شعر باباچاهی است. بهطور کلی من به عنوان خواننده احساس میکنم آنچه باباچاهی در شعرش میگوید تقلید و تاثیر از کتابهای پست مدرن دیگر نیست. بلکه باباچاهی پست مدرنیته را به خوبی فهمیده است و به خوبی در شعرش اجرا میکند. به نظرم بقیه شعرهای باباچاهی نیز ادامه همان چیزی خواهد بود که در این دو مجموعه آمده است.
نشست نقد و بررسی سرودههای علی باباچاهی عصر دیروز(18 مرداد) از ساعت 17 در سالن اجتماعات کانون ادبیات ایران واقع در خیابان مفتح جنوبی، روبروی ورزشگاه شیرودی، کوچه اردلان، پلاک 25 برگزار شد.
کد خبر: 15046
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcfvxdy.w6dtjagiiw.html