هنر نیوز - اکبر عبدی و مرضیه برومند روی صندلی «هفت» نشستند

اکبر عبدی و مرضیه برومند روی صندلی «هفت» نشستند

اکبر عبدی می گوید: نمونه زن هایی را که در فیلم ها بازی کردم در جامعه وجود داشته و واقعی هستند.

به گزارش هنرنیوز، برنامه «هفت» در اولین برنامه آبان ماه خود میزبان اکبر عبدی بازیگر توانا و پرپیشینه سینمای ایران بود که ۷۰ فیلم سینمایی و حدود ۵۰ مجموعه تلویزیونی را می توان در آثار وی یافت.

اکبر عبدی در ابتدای صحبت های خود به یادگیری در عرصه بازیگری پرداخت و بیان کرد: هر کسی از هر کاری که انجام داده باشد یک خط نیز یاد گرفته باشد به کار وی خواهد آمد و در زندگی شخصی اش نیز می تواند از آن استفاده کند. درعرصه بازیگری نیز برخی علاوه برتوانایی یاددادن خود نیز می توانند به نقش آفرینی در این حوزه بپردازند اما برخی تنها می توانند معلمان خوبی در این عرصه باشند و من نیز چون سواد آکادمیک این کار را ندارم نمیتوانم آنچنان که باید این کار را به دیگران آموزش دهم مگر اینکه با کار و نقش آفرینی درصدد این تدریس برآیم.
وی در خصوص ایفای نقش های متفاوت خود اذعان داشت: اینکه نقش را به گونه ای کاملا متفاوت اجرا کرده ام تنها به من به عنوان بازیگربرنمی گردد بلکه نگارش نویسنده و هدایت کارگردان نیز در این موضوع مهم است. گاه برای بازیگر سخت است که بتواند خود را بازی کند و ادا درنیاورد اما قابلیت من در کارهایم این گونه بوده است که توانسته ام تیپ را به کاراکتر تبدیل کنم و بتوانم یک شخصیت واقعی را به نمایش بگذارم.

بازیگر فیلم مادر گفت: در درون اکثر هنرمندان کودکی وجود دارد که آن نیز به کارشان کمک می کند و ایفای نقش و بازیگری نیز باید درذات هنرمند وجود داشته باشد.

عبدی درباره ایفای نقش های متفاوت خود اظهار کرد: پیش از بازی در مقابل دوربین، آنچه را که باید را بر اساس تیپ در خانه بازی می کنم و گاه نمونه اش را در جامعه پیدا و بازی می کنم. گاه که نقش قصاب یا نجار به من داده می شود نیز به همین گونه است به نحوی که باید چنان ادا و رفتار آنها را بتوانم خوب اجرا کنم که در تصویر، واقعی جلوه کند و مخاطب آن را باور کند.

این بازیگر با بیان اینکه بازیگران با نقش های خود آیینه های جامعه هستند افزود: برای کار در این عرصه باید در جامعه جستجو کرد و نمونه آنچه را که می خواهیم پیدا کنیم. اما کم می بینیم و کم می شنویم و بیشتر توجه خود را معطوف به حرف زدن می کنیم در صورتی که یک هنرمند در هر رشته ای نه تنها باید خوب ببیند و خوب بشنود بلکه به مقدار زیادی نیزباید بدان ها بپردازد چون درهنرش به کارخواهد آمد و هنرش این خواهد بود که آدم ها را به خودشان نشان دهد.

بازیگر فیلم خوابم می آید درخصوص اینکه چرا نقش های زن به وی پیشنهاد می شود گفت: یکی از دلایل این اتفاق می تواند کمبود بازیگر زن در مقطع سنی مادران باشد. اما من نمونه زن هایی را که در فیلم های خود بازی کرده ام نیز در جامعه خود دیده ام و آنها در واقعیت حضور دارند. در هرصورت گاه برای یک کار، خود شناسنامه تهیه می کنم و گاه این وظیفه برعهده کارگردان قرار می گیرد و از قبل شناسنامه برای نقش تدارک دیده است.

عبدی در پاسخ به اینکه آیا خلق شخصیت های متفاوت، کار را برای سایر بازیگران سخت می کند توضیح داد: زمانی که شخصیت های دیگری برای کارخلق می شود نیز به بازیگران دیگرهم کمک می شود چرا که سبب می شود واکنش آنها درمقابل من طبیعی باشد.

وی در ادامه از کار با برخی کارگردانان چون علی حاتمی، داریوش مهرجویی، فریدون جیرانی، ده نمکی و میر باقری گفت و به بیان خصوصیات هر کدام از آنها در جریان کار اشاره داشت.
عبدی در پایان در پیشنهادی به علاقه مندان حرفه بازیگری گفت: با خودشان راستگو باشند و اگر تصور می کنند نمی شود وقت خود را در این حرفه تلف نکنند. چرا که هیچ کس به اندازه خود فرد نمی تواند تشخیص دهد که ازعهده این کارمی تواند بر آید یا خیر.

دراین بخش گفتگویی برنامه نیز در کنار اکبر عبدی، دو مهمان نیز روی خط هفت حاضر شدند و از ویژگی های کار با عبدی و خصوصیات اخلاقی در بیرون از دنیای بازی گفتند.

عبدالله اسکندری؛ طراح چهره پردازی نیز یکی از این مهمانان روی خط بود که در خصوص عبدی گفت: وی یک پدیده است و دارای استعداد خدادادی است که به خوبی توانسته از آن استفاده کند. زمانی که من به عنوان طراح چهره پردازی روی چهره وی کار می کند او نیز از درون بر خود کار می کند و سعی می کند تا درون و بیرون را یکسان کند و به هر صورتی که شده است درون خود را بسازد.

رضا داوود نژاد از دیگر حاضران روی خط بود که تنها به اخلاق وی در بیرون از دنیای حرفه ای اشاره داشت و بیان کرد: عبدی در دنیای بازیگری پدرانه از من حمایت کرده است و ازهرطریقی که ممکن بوده است کمک کرده و کارهای وی معطوف به شعار نیست و به واقع شعار ندارد.

اما سکانس پایانی برنامه هفت شب گذشته به مرضیه برومند و نقد فیلم شهر موش های ۲ با حضور دو منتقد؛ آنتونیا شرکا و شاهین شجری کهن اختصاص داشت.

مرضیه برومند کارگردان شهرموش های ۲ درتوضیح نگاه خود برای ساخت این اثر گفت: این فیلم برای کودکان ساخته شده است و نگاهی که در ساخت این اثر به کار گرفته شده بدین صورت بوده است که سعی کرده ام بچه های امروز را درک کنم و کار را برای آنها بسازم اگرچه که کودکان امروز از کودکان شهر موش های ۱ متفاوت هستند اما این یک امر طبیعی است که هر نسلی با نسل پیشین خود متفاوت بوده است.

وی گفت: تحلیل های من در کار ناخود آگاه و حسی است و به اهدافم در یک اثر موشکافانه نگاه می کنم و اگر موفقیتی هم حاصل می شودغریزی است.

برومند با بیان اینکه فروش فیلم چندان برای وی اهمیت ندارد اذعان داشت: آنچه که اهمیت دارد تماشای دسته جمعی این فیلم در سینما به واسطه بچه ها است چرا که این نوع نگاه یک تجربه منحصر به فرد است و به رشد آنان نیز می تواند کمک کند.

در ادامه صحبت های برومند، شاهین شجری کهن از منتقدان حضور یافته در استودیو هفت در نقد خود نسبت به فیلم شهر موش ها بیان کرد: شهر موش های ۱ مفهوم نوستالژیک عظیمی را برای همه کسانی که آن را تماشا کرده بودند داشته است اما از لحاظ تکنیکی و شیوه های اجرا باید گفت اگرچه این کار تولید سختی داشته است اما بسیار خوب اکران و اجرا شد و دریافت های خوبی برای سینما داشته است که تا سال های متمادی می توان از آن استفاده کرد.

وی ادامه داد: صرف اعلام حضوراین فیلم به سبب نوستالژیک بودن آن تعدادی تماشاگر را ترغیب به سینما رفتن می کند اما وقتی یاد هایی که ازاین فیلم وجود دارد و آدم های خوب و حرفه ای که در پشت این کار وجود دارد بر همگان آشکار می شود سطح توقع ها بالاتر می رود و از این زوایه می توانیم به داستان پردازی و روایت آن پرداخت و از آن نقد کرد.

آنتونیا شرکا در ادامه صحبت های شجری کهن اذعان داشت: حضور موفق فیلمسازان زن در دو سال اخیر به خوبی نشان می دهد که زنان در یک مقطع تاریخی بهتر می توانند نبض جامعه را در دست داشته باشند چراکه فیلم های آنان نیز پرفروش بوده اند.

وی افزود: مشکل فیلمنامه مشکل عامی است که به تدریج در حال عادت کردن به آن هستیم اما باید در نظر داشت که نقطه قوت این کار فیلمنامه آن نیست بلکه عوامل دیگری در این کار دخیل هستند که موجب قوی شدن فیلم می شود که البته حافظه تاریخی برای این اثر بسنده نیست تا بتواند به فیلمی پر فروش تبدیل شود.
شجری کهن با بیان اینکه تمامی جنبه های دهه ۶۰ در طول سالیان جنبه نوستالژیک پیدا کرده اند و نا کارآمدی آنها را نیز نمی بینیم اذعان داشت: با ساخت این فیلم اگر چه قدم بزرگی برای سینمای ایران برداشته شده است اما با فیلمی سرو کار داریم که ریشه اولی دارد و در قسمت دوم آن شخصیت های عروسکی دوباره در شهرشان معرفی می شوند و با مباحثی سر و کار داریم که بااسطوره های روایی محکم است.

وی افزود: مفاهیمی که در شهر موش های یک مطرح می شود وصف حال جامعه ای است که از یک هنرمند بر می آید و یک تفاوت با مجموعه دوم آن دارد که دشمن ها، دشمن های به ذات نبودند بلکه دو نگاه که یکی حق و دیگری باطل بود شکل گرفته بود اما دشمنی موش و گربه دشمنی به ذات و غریزی است که این گونه نمایش داده نمی شود.

مرضیه برومند در ادامه صحبت های صورت گرفته بیان داشت: در این اثر همه چیز از جمله میزانسن، جای دوربین و غیره تابع عروسک است. فیلم شهر موش ها یک قالی دست بافت است که اتفاقا جلوه های ویژه آن در خدمت دکور بوده است جز در یک تا دو پلان که از جلوه های ویژه استفاده شده است. این فیلم با دست ساخته شده است و با روح و روان بچه ها و این فیلم متعلق به بچه ها است.