نقاش فعال در حوزه هنری:
حوزه هنری به دلیل داشتن فضای معنوی و مذهبی مرا به خود جلب كرد
5 اسفند 1391 ساعت 14:01
علی پتگر هنرمند نقاش گفت: نقاش باید وفادار به حالات درونی خودش باشد.
به گزارش هنرنیوز؛ علی پتگر هنرمند نقاش در گفتگو با پایگاه خبری حوزه هنری در ارتباط با فعالیت هایش در حوزه هنری گفت: حدود دو سال است كه در حوزه هنری فعالیت دارم. در وركشاپی برای رحلت امام شركت كرده بودم و همان سبب شد تا به در خواست مرتضی گودرزی دیباج در حوزه هنری مشغول به فعالیت شوم. حوزه هنری بدلیل داشتن فضای معنوی و مذهبی مرا به خود جلب كرد.
این هنرمند در خصوص سبك كارخود افزود: برای من سبك خیلی مهم نیست. به نظر من سبك تابع جهان بینی نقاش است باید دید كه آن جهان بینی چه سبكی با خود می آورد. سبك را بیشتر كارشناسان و منتقدین نام گذاری كردند. مهم این است كه نقاش وفادار به حالات درونی خودش باشد.
وی ادامه داد: زمانی كه وارد هنرستان شدم مكتب های مختلفی مانند رئال، كوبیسم و ... را كار كردم. در آن زمان پست امپرسیونیسم و اكسپرسیونیسم خیلی رایج بود. اما سبك مورد علاقه ام سمبولیك است به دلیل اینكه سمبولیك بیان كننده پیچیده ترین حالات فكری و روحی هنرمند است.
این نقاش از حافظ به عنوان یكی از هنرمندان سمبولیك نام برد و بیان كرد: مثلا در اشعار حافظ چند واژه كلیدی مثل پیر مغان، زلف پریشان و ... است كه دقیقا به همان معنایی كه در ظاهر می بینیم، نیامده اند. سمبولیك یعنی غیر از معنای ظاهری در باطن معنای دیگری می دهد. این نقاش در پاسخ به این سوال كه مخاطبان با كارهای انتزاعی ارتباط بیشتری می گیرند یا با آثار فیگوراتیو ، گفت: بستگی به نوع مخاطب دارد. به نظر من مخاطب عام با هنر انتزاعی به علت ابهام زیادی كه در آثار وجود دارد، ارتباط چندانی نمی گیرد و بیشتر دانشجویان و دانشگاهیان كه هنر را برای هنر تعریف می كنند تمایل به این گونه آثار دارند و به این سمت كشیده می شوند. در حال حاضر می شود گفت كه مكتب خاصی در هنر نقاشی رهبری نمی كند. به دلیل اینكه گرایشات فوق العاده متعددی در این زمینه وجود دارد.
پتگر با بیان اینكه فردیت هنرمند باید در آثارش حفظ شود ادامه داد: نقاش باید هر سبكی را كه دوست دارد كار كند ولی فردیت خود را در كار نشان دهد. ما باید به ریشه های فرهنگی خودمان هم دقت داشته باشیم. مثلا نگارگری ما از نگارگری چین گرفته شده است اما به بیان و زبان ایرانی بیان شده است یا در عرصه خوشنویسی خط كوفی را همپای خط نستعلیق رساندند ولی در آن خصلت و بلوغ ایرانی را نشان دادند. حتی من كوبیسم را در ایران نقاشی های قالی می بینم كه به نوعی كوبیسم ایرانی است. نقدی كه من به هنرمندان امروز دارم این است كه در كارهایشان توجه چندانی به ریشه های ما ندارند.
این هنرمند فعال در حوزه هنری اظهار داشت: من نقاشی را با رئالیسم شروع كردم. بعدها برای خلاقیت در كارهایم به سمت نگارگری رفتم. در واقع نگارگری و نقاشی غربی را تلفیق كردم. نقاشی غربی را تا جایی كه به هدف های ما لطمه نزند نمی شود نادیده گرفت. می شود از هنر غرب هم استفاده كرد و در كارها آورد. البته در بخش خلاقانه هنر نیازی به تقلید نیست زیرا زمینه هایش در خود ما نیز وجود دارد.
وی در پایان گفت: به نظر من خلاقیت در كارها وجود دارد اما هنرمند مادی شده است به جای اینكه درونش تغییر كند، انقلاب هنر را در ابزار و مواد جستجو می كند لذا به بن بست می رسد. هنرمند اگر انقلاب درونی كند كارهای او متفاوت خواهد شد و اگر نقاشی به عنوان جوهره كار نقاش باشد اثر هنری خوبی به وجود می آید. وقتی یك تابلوی نقاشی تمام می شود به نوعی تبدیل به یك شعر مجسم می شود.
کد خبر: 54881
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcfycdt.w6djcagiiw.html