جشنواره فیلم فجر؛ در گفت و گو با صاحب نظران/5
شفيع‌آقامحمديان: با اين جشنواره جريان فرهنگي كشور بايد مورد ارزيابي قرار گيرد و در آن تغيير اساسي و زير بنايي ايجاد گردد
30 بهمن 1386 ساعت 11:14
هنرنيوز: پايگاه خبري هنر در يك نظرخواهي از هنرمندان و صاحب‌نظران عرصه‌ي سينما ارزيابي آنها را از بيست‌وششمين جشنواره فيلم فجر خواستار شده است كه آقاي شفيع آقا محمديان نويسنده و كارگردان، يادداشتي را در اين باره در اختيار هنرنيوز قرار داده است.
■
سال‌هاست در جشنواره‌هاي سينمايي دهه‌فجر شركت مي‌كنيم و انگشت به دهن برچگونگي اجراي آن و نمايش فيلم‌ها و سپري شدن زمان برگزاري حسرت مي‌خوريم.
از اشكالات در نحوه برگزاري جشنواره فيلم‌فجر كه بگذريم (صد البته اين ضعفها جزو ذات لاينفك برنامه‌ريزي در جشنواره‌ها شده است) مي‌رسيم به چگونگي محتواي فيلم‌ها كه خود حكايت مطولي دارد و من تنها اشاره‌اي به آنها مي‌كنم.
از چند روز اول بگذريم كه خبرنگاران و دوستداران سينما به حسرت فيلم‌هاي نديده از اين سالن به آن سالن سرگردان بودند، غافل از آنكه اكثر فيلم‌هاي منتخب خارجي به آساني در دسترس عموم بوده و مي‌توان بدون كم و كاستي به همراه چايي در منازل خود، به تنهايي و يا با دوستان به نقد و بررسي نشست. حتي ميزگردهايي كه با حضور مهمانان خارجي و داخلي در سالن مطبوعات برگزار مي‌شدند از كم رونقي نكاست.
تنها سوت‌هاي خسرو شكيبائي كه در تيزر جشنواره، و در شروع نمايش هر فيلم بر روي كلمه "فجر" مي‌آمد. (كلمۀ "فجر" به شكل "فصر" ادا مي‌شد) موجب خنده و قهقهه‌ي تماشاگران مي‌شد، و در بعضي موارد تماشاگران خوش ذوق سالن نيز با سوت زدن‌شكيبائي را همراهي مي‌كردند.
حتي تماشاي فيلم‌هاي خارجي بر روي پرده عريض سينماها كه تعدادي از آنها مدافع سياست‌هاي جنگ‌طلبانه آمريكا بود، تأثيري بر اين روند نداشت و جاي خالي روزهاي اول جشنواره را پر نمي‌كرد.
بالاخره روند كند بخش اول جشنواره سپري شد و نوبت به نمايش فيلم‌هاي ايراني رسيد. عمدتاً فيلم‌هاي ايراني حرفه‌اي ساخته شده بودند، بنظر مي‌رسد كارگردانان ايراني در به كارگيري تكنيك و زبان سينما به درستي عمل كردند، اما آنچه كه به اين روند لطمه وارد مي‌كند محتواي فيلمنامه‌ها است. در اكثر فيلم‌هايي كه مشاهده كردم و كارگردانان آنان از نامداران عرصه هنر به شمار مي‌روند، متأسفانه ردپاي جشنواره‌هاي خارجي را به وضوح مي‌توان مشاهده كرد، البته اين نگاه سال‌هاست به پيكره سينماي ايران سنگيني مي‌كند.
طرح موضوعات فمينيستي (از زاويه ديد غربي) كه با زير سئوال بردن فرهنگ ايراني اسلامي همراه بود در اكثر فيلم‌هاي رقابتي جشنواره حرف اول را مي‌زدند. كه اين نحوه‌ي نگرش سال‌ها ست از طريق رسانه‌هاي غربي بر پيكره فرهنگ ايراني تحميل مي‌گردد.
در فيلم‌هاي به اصطلاح سياسي- اجتماعي نيز وضع به همين منوال پيش مي‌رود، طرح سطحي و سخيف موضوعات مهم اجتماعي و سياسي در فيلم‌ها تنها نقطه تمايز آنها است و نشان از عدم بلوغ فكري- سياسي سازندگان آنهاست.
سخن در اين رابطه زياد است و هر فيلمي براي خود نقد و بررسي جداگانه مي‌طلبد، اما در يك نگاه كلي مي‌توان گفت آثار به نمايش در آمده ثابت كردند سياستگذاري در اين عرصه بخصوص در راستاي خواسته دولت نهم بسيار كم جان و در بعضي موارد بي‌خاصيت بوده است.
به نظر مي‌رسد متوليان از فرصت به دست آمده نتوانستند در تبيين ارزش‌هاي اصولگرا و اعتقادات ارزشي خود به درستي بهره بگيرند. اما مي‌توان گفت با اين جشنواره جريان فرهنگي كشور بايستي مورد ارزيابي قرار گيرد و در صورت لزوم در آن تغيير اساسي و زير بنايي ايجاد گردد.
کد خبر: 1167
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcg.39qrak9qupr4a.html