حبیب اسماعیلی در گفتگو با خبر نگار سینمایی هنرنیوز در پاسخ به این سوال که آیا سطح کیفی فیلم‌ها برای جذب مخاطب درسی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر قابل قبول بوده است، گفت: به نظرم امسال برای فیلم اولی‌ها خیلی خوب بوده است و جهش خوبی را می‌توان برای آن‌ها و سینما در نظر گرفت اما اشکالی که وجود دارد این است که فیلم‌ها به لحاظ بصری و گروهی که برای ساخت انتخاب شده‌اند کاملاً شناخته شده‌اند ولی در بحث فیلم نامه بسیار مشکل دارند و اساسی‌ترین مشکل ما در نبود فیلم نامه خوب است. فیلم سازان فکر نکرده‌اند که در هر صورت این جشنواره به پایان می‌رسد و قرار است که این فیلم‌ها در سینما‌ها اکران شوند و از تاریخ سی‌ام بهمن فیلم ساز‌ها می‌مانند و اکران فیلمشان و مخاطب.

وی در ادامه گفت: من فکر می‌کنم نگاهی که در ساخت فیلم‌ها دخیل بوده است کمی شخصی صورت گرفته و نگاهی نبوده که مخاطب را جذب سینما نماید. باید بدانیم بالاخره جشنواره تمام می‌شود فیلم‌ها سیمرغ‌‌هایشان را می‌گیرند و چهار تا بَه بَه و چَه چَه و سوت برای آن‌ها باقی می‌ماند و بعد از این روز‌ها در زمان اکران مخاطبی برای فیلم‌هایشان باقی نخواهد ماند. البته این نگاه بیشتر برای فیلم اولی‌ها وجود داشت. شاید برای افرادی که اولین حضورشان در جشنواره بوده است بیشتر این مهم بوده که فیلم‌‌هایشان در جشنواره دیده شود و جایزه‌ای بگیرند و خیلی به گیشه فکر نکرده‌اند.

این تهیه کننده در ادامه گفت: از این تعداد فیلمی که در جشنواره حضورز داشته به گفته خود دست اندر کاران و مدیران تعداد کمی از آن‌ها در اکران موفق خواهد بود. اصولاً هر کار هنری باید مخاطب داشته باشد. شما زمانی که مخاطب داشته باشی می‌توانی پیام خودت را به آن بدهی زمانی که مخاطب ندارید و کسی نیست که فیلمتان را ببیند هر چه قدر هم که خوب کار کرده باشید کسی حرفتان را نمی‌شنود. در این زمینه کوتاهی شده است بیشتر به وی‌ترین توجه شده است تا به ماهیت خود اثر. سرمایه سینما تماشاگران هستند که باید آن‌ها را حفظ کنیم.

اسماعیلی با اشاره به اینکه باید در دادن پروانه ساخت به فیلم‌ها دقت بیشتری شود گفت: از طرفی تعداد فیلم‌ها زیاد است و ما به اندازه همه این فیلم‌ها سینما نداریم خیلی از این فیلم‌ها که در دوره سی و دومین جشنواره بین المللی جشنواره فیلم فجر حضور داشته‌اند خیلی‌‌هایشان امکان اکران را ندارند و سینما دار هم راضی نمی‌شود که آن‌ها را اکران کند و اگر هم اکران بشود در یک سالن محدود این اتفاق خواهد افتاد و بعد از این جریان چه اتفاقی می‌افتد؟ آن دوستان می‌گویند که پارتی بازی شده و یا عده‌ای نور چشمی هستند و از این قبیل شعار‌ها تا دلتان بخواهد داده می‌شود دیگر فکر نمی‌گویند که سینما دار هم حق دارد چون فیلم‌‌هایشان مخاطب ندارد.

تهیه کننده فیلم سینمایی «پاتوزمین نزار» در ادامه افزود: دوستان ما که پروانه ساخت صادر می‌کنند باید ظرفیت سینمای ما را در نظر بگیرند تعداد سالن‌ها را بسنجند خیلی از این فیلم‌ها نمی‌تواند اکران شود مگر اینکه یک فکر اساسی بشود مثلاً تعداد سالن‌های سینما را افزایش دهند درغیر این صورت ما به مشکل می‌خوریم. ما در زمینه بازیگری و کارگردانی جهش خوبی داشتیم اما اگر بخواهیم در مجموع نمره‌ای را در نظر بگیریم نمره خوبی نخواهد بود.

وی با اشاره به اینکه تعداد نمایش فیلم‌ها در جشنواره زیاد است و جشنواره باید مختص سینماگران باشد گفت: من با این تعداد نمایش در جشنواره مخالف هستم. جشنواره که برای مردم نیست جشنواره باید برای اهالی رسانه، مطبوعات و سینما برگزار شود. اگر این محدودیت به وجود بیاید دیگر نیازی نیست از نشریه‌ای که تخصصی نیست دعوت به عمل بیاید و یا کارتی صادر شود بلکه افراد متخصص حضور پیدا خواهند. با توجه به اینکه هر نشریه یک یا دو صفحه هنری دارد در خواست می‌دهد تا در جشنواره حضور داشته باشد و چون خبرنگار هم برای آن صفحه محدود هم ندارد یکی از فامیل یا آشنایانش را به عنوان خبرنگار معرفی می‌کند و اگر تعداد این نوع ورود‌ها زیاد باشد شاهد رفتار‌ها و برخوردهای ناشایست و غیر قابل پذیرشی خواهیم بود.

این تهیه کننده گفت: تفکیک کردن متخصصین در این عرصه در مطبوعات هم کار سختی است. در سال‌های گذشته جشنواره بسیار محدود برگزار می‌شد و وقتی دور هم جمع می‌شدیم همدیگر را می‌شناختیم اما متاسفانه من در برج میلاد چهره‌های آشنا کم دیدم و بیشتر افراد را نمی‌شناختم اگر جشنواره محدود برگزار شود خود به خود دیگر جایی برای ورود افرادی که ذکر کردم نمی‌ماند و قطعاً شاهد عکس العمل‌های ناپسند نخواهیم ماند.

بازیگر مجموعه «آزاد راه» درباره نوع اعتراض مخاطبان در جشنواره گفت: من با اینکه مخاطب از فیلمی خوشش نیاید مشکلی ندارم و این امری طبیعی است اما درست نیست عکس العمل‌هایی را ببینیم که که زشت و ناپسند است. ‌‌نهایت کاری که می‌تواند یک فرد زمانی که از فیلمی خوشش نیامده است انجام دهد این می تواند باشد که از سالن بیرون برود و اجازه دهد سایرین که می‌خواهند فیلم را ببینند تا آخر آن راببینند. ما چقدر آدم‌های خوش استقبال و بد بدرقه‌ای هستیم الان وقت احترام گذاشتن به این پیشکسوتان است هر کسی حرمت دارد نباید حرمت‌ها را به راحتی شکست. این فرهنگ در بیشتر بخش‌های ما وجود دارد در ورزش هم این گونه است به یکباره درباره یک نفر شروع می‌شود بی‌ادبی کردن. بیشتر دراتفاقی که در جشنواره افتاد توسط جوان‌تر‌ها بود. در هیچ جای دنیا اینگونه نیست.

وی تنها راه حل این موضوع محدود کردن جشنواره دانست و گفت: تنها راهش این است که جشنواره را محدود کنند و فقط رسانه‌های تخصصی و اهالی سینما حضور داشته باشند و ما در آنجا همدیگر را می‌شناسیم. در جشنواره امسال ما چهره‌های زیادی را نمی‌شناختیم قطعاً یک سری آمده بودند برای خوش گذرانی ممکن است تعداد این افراد کم باشد اما همین تعداد این حواشی را به وجود آوردند این افراد آبروی مطبوعات و رسانه‌ها را هم می‌برند چون همه چیز از چشم آن‌ها دیده می‌شود. نشریه هم باید دقت داشته باشد کارت حضور را در اختیار چه کسی قرار می‌دهد.

اسماعیلی در ادامه گفت: شما وقتی مراسم اختتامیه را ببینید متوجه می‌شوید که چقدر افراد نا‌شناس که ربطی به سینما و مطبوعات ندارند در آنجا حضور دارند اگر نگاهی به مراسم‌های دیگر مانند گلدن گلوب و یا اسکار بیندازید متوجه می‌شوید که آن‌ها چقدر به هنرمندانشان ارزش می‌گذارند اینجا به گونه‌ای است که اگر مثلاً امسال فیلم داشته باشید دعوت می‌شوید و اگر سال بد فیلم نداشته باشید دیگر نمی‌توانید حضور داشته باشید. افراد این چنینی نباید حضور داشته باشند و آن وقت در جشنواره افرادی که ربطی به سینما ندارند حضور دارند.

هنر نیوز