محمد معیری در گفتگو با هنرنیوز:
« یک ، دو، سه ... پنج » فیلمی معناگراست
17 بهمن 1391 ساعت 10:26
«محمد معیری» از جمله فیلمسازانی است که همواره به دنبال خلق فضاهای نو است این خصلت در فیلم «یک، دو، سه... پنج» نیز به خوبی دیده می‌شود. او تحصیلات سینمایی‌اش را درامریکا به پایان رسانده و بعد ازتجربه ساخت چندین فیلم کوتاه همچون دونده، دریا و زمستان اتمی و دریافت برخی از جوایزجهانی، اولین تجربه سینمایی خود را در حوزه مسائل افغانستان و پرداختن به گروه طالبان درسی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجربه آزمون گذاشته است.
خبرنگار سینمایی هنرنیوز با محمد معیری در مورد «یک، دو، سه... پنج» گپ و گفت کوتاهی انجام داده است که می‌خوانید:
با توجه به اینکه موضوع فیلم شما درمورد افغانستان و آدمهای طالبان است هدف شما ازانتخاب این سوژه چه بوده است؟
نشان دادن بی‌عدالتی تم اصلی فیلم است بی‌عدالتی‌هایی که درهمه جای دنیا وجود دارد منتهی شدت و ضعف آن متفاوت است بنابراین اگربه دنیای اطرافمان هم نگاهی بیندازیم این بی‌عدالتی‌ها وظلم‌ها وجود دارد.
چرا موضوع افغانستان وطالبان را انتخاب کردید آیا قبلا سابقه‌ای درمورد ساخت فیلمهایی درمورد افغانستان داشتید؟
من تا کنون درمورد افغانستان فیلمی نساختم اما جنایات طالبان آن قدروحشیانه بود که لازم است درمورد آن اطلاع رسانی شو. من برای اینکه بتواند درک درستی ازافغانستان و گروه طالبان داشته باشم تحقیقات وسیعی را درشهرهای افغانستان بویژه درشهرشمالی افغانستان انجام دادم دراین مکان، شهری به نام قندروجود دارد که جای بسیارخطرناکی است که همچنان گروه‌های تروریستی وطالبان حضوردارند و من به این مکان سفرکردم تا بتوانم فضای باورپذیری را درفیلم ازگروه طالبان نشان دهم. ازسوی دیگر، من دراین فیلم، دست مایه‌هایی را از رئال گرفتم و از فیل‌تر خودم عبوردادم و حاصل آن چیزی است که شما درفیلم یک، دو، سه... پنج می‌بینید.
آیا فیلم «یک، دو، سه... پنج» یک فیلم جاده‌ای است؟
به نوعی می‌توان آن را یک فیلم جاده‌ای نام برد چون قصه درطول یک سفرمی گذرد ولی این فیلم یک فیلم جاده‌ای – اکشن وتا حدودی هم یک فیلم معناگرا است که البته مباحث فلسفی و هنری دراین فیلم وجود دارد بنابراین تنها نمی‌شود ازاین فیلم به عنوان یک فیلم اکشن جاده‌ای یاد کرد.
معمولا عملکرد گروه طالبان با خشونت همراه است آیا درفیلم شاهد خشونت‌های طالبانی هستیم؟
من درکل فیلم، ازنشان دادن خشونت به صورت خیلی واضع پرهیزکردم. اگرخشونتی هم درفیلم دیده می‌شود درجای دیگری اتفاق افتاده وما فقط آثارش را می‌بینیم واین عمل صددرصد تعمدی بوده تا بتوانم تماشاگرم را به جای دیگری ببرم تا تاثیرگذارترباشد.
با توجه به داستان فیلم، آیا ما شاهد پروداکشن‌های زیادی خواهیم بود؟
تقریبا
لوکیشن‌های فیلم را در کجای ایران گرفتید؟
لوکیشن‌های فیلم، بیشتردر شهر دامغان است و ما قسمتی از کوهستان های این شهر را پیدا کردیم که ازلحاظ زیبایی واقعا کم نظیراست.
سختی این نوع فیلم‌ها بیشتردرچه زمینه‌ای است؟ وبرای کاراول، کارسختی بود یا خیر؟
باید فیلم را دید تا بعد متوجه سختی کار‌ها شد. من فکرمی کردم کارآسانی را برای اولین فیلمم انتخاب کردم اما درحین کارمتوجه شدم که چه کارسختی است. این درحالی است که ما بد‌ترین فصل ازلحاظ پروداکشن را داشتیم چون زمان نورکم بود، سرمای زیادی وجود داشت و لوکیشن‌ها همه خارج ازتهران بودند که همه این‌ها می‌تواند ازسختی کارمحسوب شود. اما خدا را شکر، گروه برهمه این سختی‌ها غالب شد.
شخصی مدعی شده که فیلمنامه فیلم شما متعلق به او بوده و شما بی‌اجازه مبادرت به ساخت فیلم کردید. دراین خصوص چه پاسخی دارید؟
این یک ادعای واهی است. چرا که ایشان طبق قرارداد، کلیه حقوق مالی و معنوی فیلم را به من واگذار کرده و تمامی مطالبات خودش را هم دریافت کرده است.
کدام یک ازدیالوگ‌های فیلمتان را بیشترازهمه دوست دارید؟
درفیلم زنی که قراراست توسط گروه طالبان کشته شود درپاسخ به یکی ازنیروهای طالبان می‌گوید: «چه خدمتی دراین آزاراست؟» این دیالوگی است که من خیلی آن را دوست دارم.
کد خبر: 53766
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdcg3u9n.ak9w34prra.html