محمد حسین نیرومند کار‌شناس مسائل سینمایی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد کاهش بودجه سازمان سینمایی در لایحه بودجه سال ۹۳ با بیان اینکه اگر چه من همواره مدافع افزایش بودجه سینما هستم اما گفت: کاهش بودجه سینمایی کشور در سال ۹۳ فرصتی برای سینمای ایران است تا خودش را از زیر بار بودجه‌های دولتی برهاند.
وی افزود: متاسفانه بودجه سال آینده مسائل فرهنگی در بخش‌های مختلف فرهنگ، نامتوازن است. به عبارت دیگر، بودجه سینما با سایر بخش‌ها خیلی تفاوت دارد. بنابراین هنگامی که دولت با محدودیت بودجه روبرو می‌شود طبیعی است که سعی می‌کند بودجه بخش‌هایی که وضعیت بهتری دارند را کاهش دهد لذا چون وضعیت سینما نسبت به دیگر تولیدات فرهنگی بهتر بوده، لاجرم سینما انتخاب شده است
وی اضافه کرد: بدون تردید باید بپذیریم که رشد سینما طی چند سال گذشته، نسبت به سایر بخش‌های دیگر فرهنگی مثل هنرهای نمایشی، تجسمی و موسیقی بیشتر بوده است و به همین دلیل هم، در لایحه دولت، بودجه سینما کاهش یافته است.
نیرومند ادامه داد: من خودم همواره از کسانی هستم که موافق افزایش بودجه‌های فرهنگی هستم چون یکی از مشکلات مسائل فرهنگی، مظلومیت فرهنگ در بحث بودجه است. اما از سوی دیگر معتقدم که دیدگاه مدیران سینمایی، دیدگاه سینمای گلخانه‌ای نیست و به دنبال شکل دادن یک سینمای مستقل و توانمند هستند تا بتواند به لحاظ اقتصادی بر روی پای خودش بایستد.
این کار‌شناس مسائل سینمایی و فرهنگی تصریح کرد: شاید محدودیت بودجه سینما در سال ۹۳ نعمتی برای سینمای ایران باشد تا بتواند با این بودجه محدود، ضمن حفظ کیفیت‌های لازم به سمتی حرکت کند تا کمتر به بودجه‌های دولتی متکی باشد.
وی خاطرنشان کرد: امیدوارم دوستان کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی در بحث بودجه سینمایی سال آینده کمک کنند تا بودجه بخش‌های فرهنگی بویژه سینما همواره ارتقاء پیدا کند.
محمد حسین نیرومند با بیان اینکه سقف بودجه به صورت صد درصدی در ارتقاء کارهای سینمایی موثر است یاد آورشد: اما اگر قرار است ما به سمتی حرکت کنیم تا سینمای ایران بر روی پای خودش بایستد حتما باید وابستگی سینما را ازبودجه دولتی کم کنیم. وقتی که ۷۵ تا ۸۰ درصد بودجه سینمایی ما، وابسته به دولت است این نشان می‌دهد که سینمای ما آینده خوبی نخواهد داشت و این وابستگی می‌تواند همواره استمرار داشته باشد. متاسفانه این وابستگی‌ها در طول سال‌های گذشته، آفت‌های زیادی را به همراه داشته است. به عنوان نمونه طی ۱۰ سال گذشته، حدود ۱۳۰ فیلم سینمایی تولید شدند که بسیاری از آنان با بودجه‌های دولتی بوده اما امکان نمایش پیدا نکردند. به عبارت دیگر اگر برای هر کدام از این فیلم‌ها حدود ۳۰۰ میلیون تومان هزینه شده باشد حدود ۴۰۰ میلیارد تومان هزینه صرف تولید این فیلم‌ها شده اما هنوز امکان نمایش پیدا نکردند.
وی گفت: ساخت فیلم با بودجه‌های دولتی، بسیاری از تهیه کنندگان را وسوسه می‌کند تا به آن سمت کشیده شوند. لذا چون َنفس تولید این نوع فیلم‌ها، برای تولید کنندگان درآمد زا است. دیگر انگیزه‌ای برای اکران آن ندارند. درحالی که اگر اثر هنری دیده نشود به هیچ عنوان ارزشی هم نخواهد داشت. بنابراین شاید کاهش بودجه‌های سینمایی بتواند جلوی روال این نوع کار‌ها - که خود تولید معمولا سود آوراست - را مسدود کند و تهیه کنندگان و کارگردانان را به سمت تولیدات آثاری سوق دهد که امکان نمایش داشته باشند تا بتوانند حداقل بخشی از درآمدهای خویش را تامین کنند.
نیرومند افزود: بر این باورم که کاهش بودجه سینمایی شاید برای سینمای ایران فرصتی تلقی شود تا جلوی اشکالات عمده تولید سینمای ایران گرفته شود.
وی در پاسخ به این سوال که آیا کاهش بودجه سینما می‌تواند عاملی برای کاهش رانت‌های دولتی باشد یادآور شد: معتقدم کاهش بودجه سینما خیلی نمی‌تواند سبب کاهش رانت‌های دولتی برای عده‌ای که معمولا از این مسیر جذب بودجه می‌کنند بشود. چرا که عمده این رانت‌ها، خارج از وزارت ارشاد اتفاق می‌افتد. یعنی سازمان‌های مختلفی غیر از بنیاد سینمایی فارابی که اقدام به تولید فیلم می‌کنند منشاء بسیاری ازاین رانت‌ها محسوب می‌شوند. چون هنگامی که بودجه دولتی کاهش پیدا می‌کند تمایل گروه‌هایی که به گرفتن رانت‌های دولتی برای ساخت فیلم‌ها عادت کردند به سمت نهادهای به اصطلاح انقلابی که متاسفانه در عرصه تولید هم، خیلی به مسائل اقتصادی توجه‌ای نمی‌کنند جلب می‌شود.
این کار‌شناس مسائل سینمایی تصریح کرد: من اطلاع دارم که یک تهیه کننده طی ۲ سال گذشته از قبَل تولید ۲ فیلم، حداقل یک میلیارد تومان سود خالص کسب کرده است.

هنر نیوز