علی سرابی در پاسخ به سوال خبرنگار سینمایی هنرنیوز مبنی بر اینکه باتوجه به تجربه‌تان در عرصه بازیگردانی چقدر حس می‌کنید که در تمام فیلم‌ها باید از این تخصص استفاده شود گفت: تقریباً دو سال است که در عرصه کارهای سینمایی با عنوان بازیگردان وارد شده‌ام و فعالیتم را با دو فیلم سینمایی شروع کرده ام. در کارنامه هنری‌ام فیلم سینمایی «دهلیز» به کارگردانی بهروز شعیبی که اولین تجربه‌ام بود و دیگری «ملبورن» به کارگردانی نیما جاویدی به چشم می‌خورد. بازیگردانی معقوله مفصلی است که نمی‌توان در یک گفتگو چند دقیقه‌ای به آن پرداخت برای توضیح دادن وآشنایی و شناخت جایگاه این معقوله باید در چند جلسه صحبت کرد و به جزییاتش به طور کامل بپردازیم.

وی در ادامه گفت: در فیلم‌هایی که پروداکشن‌های بزرگی دارند بسیار می‌توان از این تخصص بهره جست. در هالیوود می‌توان در فیلم‌هایی که بسیار عظیم هستند از این حرفه در گروه کارگردانی برای سهولت کار استفاده کرد. به نظرم در ایران کارگردان‌ها برای ساخت بهتر فیلم‌‌هایشان از کسانی که تخصص دارند برای نتیجه بهتر فیلم و اجرای بازی درست از بازیگردان استفاده می‌کنند تا هدایت بازیگران و بازی همه بازیگران یکدست انجام شود. آن‌هایی که در ایران کارهای اجتماعی انجام می‌دهند و یا فیلم‌هایی می‌سازند که پرسوناژ‌های زیادی دارد به نظرم حضور همچین افرادی که به معقوله بازیگری آشنا هستند بسیار مهم است. مگر اینکه خود کارگردان شخصاً دراین زمینه تخصص داشته باشد و وقت کافی برای رسیدن به نتیجه مطلوب.

سرابی در ادامه در باره بازی بازیگران جوان و کهنه کار در سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر گفت: متاسفانه چیزی که در جشواره من شاهد آن بودم فیلم‌های به شدت ضعیف بود و یا اگر بخواهم ریز‌تر بشوم باید بگویم درام‌های بسیار ضعیف فیلم‌ها اولین مسئله‌ای است که آن‌ها را تحت شعاع قرار می‌دهد وقتی بازیگر‌ها می‌روند و این فیلم نامه‌های بسیار ضعیف را بازی می‌کند دیگر نمی‌شود که بازی آن‌ها را خیلی مورد ارزیابی قرا دهیم و بررسی شان کنیم.

وی در ادامه افزود: بازی کردن در یک درام ضعیف باعث می‌شود ما بازی خوب و ضعیف را به سختی تشخیص دهیم چرا که بازیگر هم اگر هرچه قدر خوب باشد شما نمی‌توانید آن را به درستی در آثار این چنینی ارزیابی کنید. من بازیگر‌های زیادی را دیدم که می‌دانم آن‌ها بازیگران خوبی هستند ولی متاسفانه در کارهایی بازی کردند که درام و فیلم نامه بسیار ضعیفی داشته است که قطعاً در بازی آن‌ها تاثیر خواهد گذاشت.

این هنرمند در ادامه گفت: به هر حال جشنواره باعث می‌شود که ما مثلاً امسال سعی کنیم فیلم بهتری نسبت به سال‌های قبل خودمان و دیگران که در جشنواره حضور دارند تولید کنیم. از این جهت که جشنواره یک حس رقابت را خواه و یا ناخواه به وجود می‌آورد که از این جهت به نظرم خوب است. برای ما که هنر و هنرمند بسیار محجور است خیلی مهم و خوب است که در ایامی مانند جشنواره فیلم فجر و یا جشنواره‌های دیگری مانند جشنواره تئا‌تر برگزار می‌شود و مردم می‌آیند فیلم و تئا‌تر می‌بینند و این جشن ها خود به خود باعث شکوفایی هنر ما می‌شود.

بازیگر نمایش «در انتظار گودو» درباره اینکه در زمان کار بازیگرانی مانند رضا عطاران و یا پیمان معادی که خود در بازیگری حرف‌های زیادی برای گفتن دارند چگونه با معقوله بازیگردانی ارتباط برقرار کردند، گفت: ابتدا باید این را بگویم که این افراد بنده و کارم را در حیطه تئا‌تر، بازیگری و اینکه چه نظراتی درباره این حرفه دارم می‌شناختند.

وی در ادامه گفت: مثلاً در فیلم سینمایی «دهلیز» که در آنجا هم بازیگردان بودم رضا عطاران برای اینکه هم به من دلگرمی بدهد و هم بگوید که بازیگردان این فیلم تو هستی و با من راحت باش  در روز اول می‌گوید هر آنچه را که تو می‌گویی من جلوی دوربین بازی می‌کنم و مثلاً در فیلم سینمایی «ملبورن» هم این خود پیمان معادی بود که به من زنگ زد و ازمن خواست که سر کار بیایم و این گونه شد که من قبول کردم و سر این کار رفتم. لطف این دوستان و اعتمادی که به من دارند همیشه در طی این کار‌ها شامل حال من شده است.

سرابی در پایان با اشاره به اینکه در حال حاضر در نمایش «در انتظار گودو» بازی می‌کنم، گفت: این نمایش در تالار اصلی تئا‌تر شهر به کارگردانی همایون غنی‌زاده با بازی رضا بهبودی، علی سرابی، رامین سیار دشتی، باران معادی، پیمان معادی به صحنه می‌رود.

هنر نیوز