سی و سومین جشنواره بین المللی فیلم فجر را در حالی به پایان می‌رسانیم که یک بار دیگر شاهد عقده گشایی جریان شبه روشنفکر و غرب زده و تکنوکراتهای لیبرال و شوالیه‌های فرهنگی هستیم. کسانی که سال‌ها است در زمین سینما در حال انتقام گرفتن از نظام و امقلاب هستند و با نفوذ نرمشان در حوزه هنر هفتم پنجره‌ای طلایی و اثر گذار برای ابراز نظراتشان و القاء شبهاتشان پیدا کرده‌اند.

فیلم‌های جشنواره سی و سوم اکثراً در همین فضا و تحت تاثیر همین مافیای فرهنگی و هنری قرار داشت و به غیر از چند اثر مثل فیلم محمد (ص) و روباه و انیمیشن شاهزاده روم و مزار شریف و... ما بقی همه در فضای سیاه نمایی و انتقادی و سیاسی و ایجاد شبهات بود که از میان این همه می‌توان به فیلم «من دیگو مارادونا هستم» اشاره کرد فیلمی که با استفاده از شگرد‌های نخ نما در حال دامن زدن به تفکرات غلط فتنه گران است و با ورش از القاء غیر مستقیم ذهن مخاطب خود را نشانه رفته و می‌کوشد مسائلی که مردم در حدود پنج سال پیش در این کشور با بیداری و هوشیاری و بصیرتشان حل نموده‌اند را دوباره از دیدگاه خود مطرح کند و جرقه‌ای را دوباره در انبار کاه روشن کند!!! و لذا این آثار که «من دیگو مارادونا هستم» نمونه‌ای از آن است ما را بیشتر با سیاست‌های فرهنگی دولت تدبیر و امید و تفکرات نیات مدیران وزارت ارشاد به خصوص با شخص علی جنتی و حجت الله ایوبی آشنا می‌کند و از این جهت اتفاقیست میمون و مبارک و اینجا است که ما را به این پیشنهاد وا می‌دارد که اقایان در صورت اینکه ایمان به کار و عملکردشان دارند و انتقادات ما را به حق نمی‌دانند چه خوب و به جا است که قبل از اکران عمومی به طور مثال این فیلم «من دیگو مارادونا هستم» را برای مقام عظمای ولایت و مراجع عظام تقلید و علما و نمایندگان مجلس هم اکران کنید تا صداقتتان در عمل نشان داده شود.

هنر نیوز