هنر نیوز - وقتی « دنگ و فنگ روزگار» به سراغت می آید!

مشکل اصلی سریال، همچون بسیاری از آثار تلویزیون و سینمای ایران ، ضعف فیلمنامه است ، فیلمنامه ای که به نظر می رسد تعریف درستی از خط اصلی قصه ندارد و حوادث متفرقه و داستانک های فرعی ، خط و ربط داستان را از همدیگر دور ساخته است.

سریال «دنگ و فنگ روزگار» به کارگردانی جواد مزدآبادی و تهیه کنندگی امیر حسین طالبی کاشانی چند صباحی است که از شبکه یک سیما در حال پخش است سریالی با مضمون طنز که سعی کرده با خلق فضاها و موقعیت های طنز ، شادی را وارد خانه های هم وطنان ما بکند. محور قصه ، «اردشیر چالنگری» با بازی محمد نادری است که به دلیل اتفاقی که یازده سال قبل برای او افتاده و سرمایه اش توسط سارقی به یغما رفته ، اکنون دچار مشکلات عدیده مالی شده و بدهی خود به همسایه و شریک خانه اش «ولی اتفاقی» با بازی سیروس گرجستانی به وقفه افتاده و همین امر سبب شده تا ولی اتفاقی هر دم او را برای بازگویی این راز در منگنه قرار دهد! این درحالی است که علاوه بر محور اصلی قصه ، داستانک هایی نیز به ماجرا اضافه شده و هر دم برای اردشیر ماجراهایی رخ می دهد که مفلوک بودن آن را بیشتر نمایان می سازد. «دنگ و فنگ روزگار» در طول زمان پخش خود تاکنون ، تلاش کرده بازگو کننده قصه یک خانواده ایرانی باشد که هیچگاه در مبارزه با مشکلات مالی خود ، پا پس نمی کشد و با همدلی و همبستگی خانواده به جنگ مشکلات روزمره زندگی رفته تا ثابت کند که «دنگ و فنگ روزگار» با همه توانش قادر نیست به بنیان خانواده آسیبی برساند هر چند که حفظ خانواده در این شرایط کار بسیار سختی است. مشکل اصلی سریال، همچون بسیاری از آثار تلویزیون و سینمای ایران ، ضعف فیلمنامه است ، فیلمنامه ای که به نظر می رسد تعریف درستی از خط اصلی قصه ندارد و حوادث متفرقه و داستانک های فرعی ، خط و ربط داستان را از همدیگر دور ساخته است. اگر چه سریال تلاش دارد که خودش را به عنوان یک سریال طنز معرفی کند اما تاکنون چیز زیادی از فیلمنامه به عنوان یک قصه طنز شاهد نبودیم هر چند که مشخص است کارگردان سعی کرده بخشی از بار طنز را با میزانسن و دکوپاژی که برای سریال طراحی کرده بر دوش بکشد. «محمد نادری» به عنوان شخصیت اصلی این سریال نشان داده است که قدرت ایفای شخصیت اصلی سریال را دارد و تلاش او برای به دوش کشیدن بار طنز آن نیز در هر سکانسی که حضور دارد هویدا است اما به نظر می رسد که محمد نادری همان بازی در نقش «هوشنگ» مجموعه شمعدونی را تکرار کرده است. حضور تهیه کننده کار بلد در کنار کارگردان جوان و با سابقه در ساخت سریال و تله فیلم بویژه در ژانر کمدی به همراه بازیگران طنزی همچون سیروس گرجستانی ، غلامرضا نیکخواه ، بیژن بنفشه خواه ، ساعد هدایتی که مخاطب از آنان سابقه ذهنی دارد در راستای تقویت طنز این سریال موثر بوده است علاوه بر این نیز ، بازی متفاوت سیروس گرجستانی با گریمی تازه و بازی و لهجه آذری از محسنات این سریال محسوب می شود و نشان می دهد که کارگردان تعمدا خواسته است نوع دیگری از بازی گرجستانی را که معمولا مخاطب در کارهای رضا عطاران و سعید آقاخانی دیده است را به نمایش بگذارد. شاید به جرات بتوان گفت که تصویر برداری و نورپردازی این مجموعه از دیگر امتیازات این سریال محسوب می شود و تصاویر گرم و زنده ، نورپردازی های دقیق و همسو با فضا و اتمسفر قصه و خلق نورهای گرم در سکانس های شادی آور نشان از تلاش گروه تصویربرداری این سریال دارد. تدوین هوشمندانه و ریتم تند سکانس ها ، لوکیشن های متفاوت و انبوه ، ازدیاد بازیگران و گاها هنروران ، عدم سکانس های ایستا و بکارگیری پلان های حرکتی و ضبط نماها از زوایای دیگر برای انتقال حس زندگی و خسته نشدن مخاطب ؛ از دیگر مزایای مجموعه دنگ و فنگ روزگار است که به خوبی احساس می شود. به هرحال در روزگاری که تمامی مردم با مشکلات سخت اقتصادی سروکله می زنند و دنگ و فنگ روزگار کمرشان را خم کرده است شاید دیدن سریال «دنگ و فنگ روزگار» خالی از لطف نباشد هرچند که روزگار همچنان در فکر دنگ و فنگ خود خواهد بود.