ریما رامین فر در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه چه مقدار کار‌های ساخته شده در تلویزیون به جامعه نزدیک است؛ گفت: نظر بنده قطعاً یک نظر کار‌شناسی نیست اما فکر می‌کنم به دلیل مسائل ممیزی و خط قرمز‌هایی است که وجود دارد این اتفاق کمتر می‌افتد. در مجوع کا‌هایی که ما می‌سازیم به هیچ عنوان واقعی و بر گفته از زندگی اجتماعی ما نیست. یعنی اگر کسی با فضای زندگی در ایران آشنا نباشد با دیدن سریال‌های ما با ایرانیان آشنا نمی‌شود و مخاطب غیر ایرانی با دیدن سریال‌های ما و دیدن زندگی خود ما از نزدیک دو چیز متفاوت را می‌بیند. سریال‌های ما از زندگی خود ما بسیار دور است.


رامین فر در بیان این مطلب که کار‌های ساخته شده چقدر می‌تواند حول محور خانم‌ها باشد؛ گفت: همواره تاکید می‌کنم که ‌شان یک خانم مسلمان باید حفظ بشود سیاه نمایی نشود و خیلی چیز‌های دیگری که همه می‌دانیم باید رعایت شود؛ اما رعایت این مسائل نباید منجر به دوری ما از از اثر شود به گونه‌ای که با خود ما بیگانه باشد و نتوانیم زنی را که نقصانی دارد نشان دهیم. بدیهی است کار درام زمانی شکل می‌گیرد؛ که یک نقصانی وجود داشته باشد. این فضا برای آقایان باز‌تر است اما در مورد خانم‌ها بسیار مشکل است، که بشود خیلی به آن‌ها در فیلم نامه نزدیک شد. تقریباً بیشترین نقش‌هایی که زن‌ها باید بازی کنند عبارت است از یک زن فداکار، زنی خانه دار، زنی مظلوم و زنی با اخلاق چه قدر می‌شود در این قالب‌ها ظاهر شد و تفاوت ایجاد کرد.


وی در ادامه افزود درسینما یک مقدار فضا بهتر است و در تئا‌تر هم نیز این فضای باز به نسبت بیشتر حس می‌شود. اگر ما یک کاراکتر منفی داشته باشیم و قرار باشد این کار از تلویزیون پخش شود با چه چیز‌هایی می‌شود آن را نشان داد به نظرم که خنده دار است. ما باید فکر کنیم چه ویژگی‌هایی در نظر بگیریم که جزو ممیزی‌ها نباشد و از لحاظ اجرایی به مشکل نخوریم. حتی اگر بخواهیم در ‌‌نهایت بگوییم که این زن محکوم است. اما باید فضا و شرایط به گونه‌ای فراهم باشد که من بتوانم آن کاراکتر را به صورت درست بازی کنم تا مخاطب آن را بشناسد و ضعف‌ها و ایراد‌های آن را ببیند.

بازیگر مجموعه «پایتخت» در بیان این مطلب که به نظر شما مشکل اصلی در این زمینه در چه چیز‌هایی است؛ گفت: قطعاً یکی از مشکلات این است که ما خط قرمز‌های مشخص و مدونی نداریم که بازیگر بداند چه کار‌هایی را در این شرایط حساس می‌تواند انجام دهد، که هم نقش از بین نرود و هم سایر موارد رعایت شده باشد. حتی نویسنده‌ها هم با این اوضاع سردرگم می‌شوند و نمی‌دانند برای کاراکتر زنی که موجه نیست چگونه بنویسند که امکان پخش داشته باشد. به نظرم واقعاً همه چیز درهم است. ما خودمان خود سانسوری‌های بزرگی داریم که به همه چیزمان لطمه می‌زند و متوجه نیستیم که چه آسیبی داریم به جامعه می‌زنیم. من فکر می‌کنم که ما خودمان هم ذهن‌های مریضی پیدا کردیم واین به دلیل همین باید‌ها و نباید‌های غیر مشخصی است که ما را سردرگم کرده است.


مردم ما به شدت به تلویزیون بدبین هستند

بازیگر فیلم سینمایی «یه حبه قند» در باره ارتباط مردم با تلویزیون گفت: نظرم مردم ما به شدت به تلویزیون بدبین هستند. شما از اخبار شبکه‌های ما بگیرید که بیشترین چیزهایی که از خارج نشان می‌دهد حاکی از این است که آن طرف دنیا شرایط بسیار بد است و همه بد هستند حالا این وضع بد ممکن است برای تورم یا هر چیز دیگری باشد اما انگار یادمان رفته آن اتفاق‌ها در اینجا هم می‌افتد. خوب این وضع اخبار ما است حالا چه برسد به فیلم‌های ما. من بار‌ها دیدم در جاهایی که مردم اخبار نگاه می‌کنند به خنده می‌افتند و مسخره می‌کنند چون باور نمی کنند.ما همیشه می‌خواهیم بگوییم فلان ایراد و یا فلان مشکل در اینجا نیست و همه چیز سفید است. خوب همین امر باعث می‌شود که شرایط خنده آور شود. در این شرایط اگر ما بخواهیم یک مسئله درست را هم نشان دهیم به دیل عدم اعتمادی که در مخاطب بوجود آوردیم او ما را باور نمی‌کند و ما موفق نمی شویم.

دردآور است که سریال های ترک ماهواره فراگیر شده اند

رامین فر راه حل این معضلات را این گونه عنوان نمود: من فکر می‌کنم این موضوع جلسات بزرگ و متعددی را می‌طلبد که خود اصحاب رسانه و تلویزیون در آن شرکت کنند و به همراه کار‌شناسان مختلف ریشه یابی کنند تا به یک نتیجه درست برسند  وگرنه شاهد همین وضع موجود خواهیم بود. درد آور است که ببینیم سریال‌های ترک ماهواره چنان فراگیر شده است که نگرانی ما در زمان کار این است که آیا مخاطب ما آن ساعت که زمان پخش فلان سریال ترک است ما را می‌بیند یا نه.


آیا ما که با مردان کار می کنیم گناه مرتکب می شویم!

وی در ادامه افزود: یکی دیگر از ایراد‌ها این است که ما جنسی نگاه می‌کنیم. به نظرم نگاه‌ها را باید شست جور دیگر باید دید. حساسیت بی‌جا نشان دادن بسیار به جامعه لطمه می‌زند. زمانی که من سر کار می‌روم در آنجا با همکارهای مرد و جنس مخالف خودم کار می‌کنم. آیا ما در حال ارتکاب به گناه هستیم؟ در حالی که ما با هم روابط خوب و سالمی داریم و برای هم دوستان خوبی هم هستیم. پس این نگاه تفکیک جنسیتی برای چه باید در تلویزیون وجود داشته باشد. کم کم داریم به آن سمت می‌رویم که مجریان زن با زن‌ها گفتگو داشته باشند و مجریان مرد با مرد‌ها، این کار در شرایط کنونی جامعه ما جز دید و نگاه بد چیزی به یادگار نمی‌گذارد. به عنوان مثال اگر من پارسال به تلویزیون می‌رفتم و آقای سلوکی با بنده صحبت می‌کرد ما در حال ارتکاب به گناه بودیم و یا احتمال آن وجود داشت، که مدیران را بر آن داشت تا چنین تصمیمات اشتباهی بگیرند. این یعنی چی؟ من نمی‌توانم درک کنم و باورم نمی‌شود که ما داریم به این سمت می‌رویم.

دخترهای سریال پایتخت را نباید زیاد در آغوش می گرفتیم!

وی در دامه گفت: این مسائل در کشور ما دارد به طرز بیمار گونه‌ای بزرگ و حساس می‌شود. به عنوان مثال در سریال پایتخت حضور دو دختر بچه‌ای که در کار بودند بسیار شرایط را برای ما سخت کرده بود و به ما تذکر می‌دادند که خیلی این‌ها را شما در آغوش نگیرید مخصوصاً مرد‌ها و من در درون خودم می‌گفتم خدایا چرا این اتفاقات در کشور ما می‌افتد؟ این رفتار در درون خود انسان هم یک حس بدی را ایجاد می‌کند.

رامین فر تاثیر این رفتار‌ها را در تربیت کودکان این گونه عنوان کرد: این آموزش غلطی است که ما به این شکل داریم به بچه‌هایمان می‌دهیم و به طور غیر مستقیم به آن‌ها می‌گوییم که تو نمی‌توانی با جنس مخالف یک ارتباط سالمی را برقرار کنی. ما روابط را مختل می‌کنیم و این گونه به قهقرا می‌رویم.



بازی اجباری در یک تله فیلم

بازیگر مجموعه «من یک مستاجرم» از کار‌های آینده خود این گونه خبر داد: اجازه بدهید که ابتدا بگویم به تازگی فیلم برداری تله فیلمی که در آن بازی می‌کردم به اتمام رسیده که کارگردانش هم پریسا گرگین بوده که از دوستان قدیمی بنده است. به گونه‌ای ناچار بودم که در این تله فیلم بازی کنم چون اصلاً شخصیت آن بر اساس خود من نوشته شده بود. اما باید بگویم زمزمه‌های کلید زدن مجموعه «پایتخت۳» وجود دارد. خود شبکه هم که اسرار دارد این سریال ساخته شود. اما احتمال ساختش برای عید بسیار زیاد است.

هنر نیوز