هنر نیوز - تعریف غلط از بازیگری به سینمای ایران لطمه زد

تعریف غلط از بازیگری به سینمای ایران لطمه زد

احمد مهران‌فر بازیگر فیلم سینمایی «بی‌خود و بی‌جهت» با اشاره به رواج تعاریف و سبک‌های اشتباه از بازیگری تاکید کرد این برداشت‌های غلط به کلیت سینمای ایران ضربه زده است.

به گزارش هنرنیوز احمد مهران‌فر بازيگر سينما و تئاتر، درباره وضعيت كنوني بازيگري در سينماي ايران و چشم انداز آن در آينده به سوره سينما اظهارداشت: همه چيز از يک فيلمنامه خوب شروع مي شود. وقتي نقش ها، روابط بين آدم ها، چالش بين شخصيت ها، به درستي طراحي مي شود و شخصيت ها در مناسباتي صحيح با هم ديالوگ برقرار مي كنند، بازيگر در چنين شرايطي قطعاً خوب بازي خواهد كرد و با مقدمه مناسب و پرقابليت به كار روي نقش مي پردازد.
وي در ادامه افزود: تمام آثاري كه در چند وقت اخير ديده‌ايم و بازيگري در آنها درست اتفاق افتاده آثاري بوده اند كه يك فيلمنامه خوب داشته‌اند. فيلمنامه خوب را كسي مي نويسد كه از شعور و آگاهي از روانشناسي شخصيت، فلسفه و غيره برخوردار است.
این بازیگر گفت: در كنار يك فيلمنامه خوب، يك كارگردان آگاه قرار دارد كه به اهميت چيدن درست بازيگران در نقش واقف است. انتخاب درست بازيگر مسئله مهمي است كه در شكل‌گيري بازي خوب مؤثر است. بازيگر نبايد هر نقشي را بازي كند. انتخاب درست بازيگر از سوي كارگردان نكته اي است كه كارگردانان نسل جديد بيشتر به آن اهتمام مي ورزند.
مهران‌فر افزود: تا پيش از اين، الگو و تعريف درستي از بازيگري و فيلمنامه نداشتيم. حتي كلمه بازيگري درست را نداشتيم چه برسد به بازيگري خوب يا بد. من اعتقاد دارم الگوسازي و تعريف صحيح از بازيگري طي توليدات اخير سينماي ايران اتفاق افتاده است و همگي ما به يك تعامل جمعي از مقوله «بازيگري درست» رسيده‌ايم و همه متفق‌القول مي گوييم مجموعه بازيگران فلان فيلم خوب بودند.
بازیگر فیلم سینمایی «هیچ» ادامه داد: تعاريف اشتباه از بازيگري كه گاهی از سينماي فيلمفارسي و روشنفكري نشأت گرفته بود، باعث توليدات نادرست و سطحي در سينما شد. اما خوشبختانه با شكل گيري موج جديد در عرصه بازيگري قطعاً در آينده روند رو به رشد بيشتري خواهيم داشت.
بازیگر فیلم سینمایی «عصر روز دهم» گفت: گروهي از بازيگران تواناي تئاتر به سينما ورود پيدا كرده‌اند كه بازي درست، خوب و آناليز شده را مي شناسند و با دقت نقش را پردازش و به جزئيات آن دقت مي كنند و نتيجه كارشان، توليد تئاتري نيست بلكه توليدي باورپذير به تماشاگر ارائه مي دهند. اين نكته نيز مي تواند روند رو به رشد بازيگري در سينماي ايران را سرعت ببخشد.