هنر نیوز - فیلمسازانی که فیلم های نفروش می سازند پر کارترند!

فیلمسازانی که فیلم های نفروش می سازند پر کارترند!

یک منتقد سینمای ایران گفت: هنگامی که در ایران فیلمی پرفروش می شود به جای اینکه آن فیلم مورد حمایت قرار بگیرد متاسفانه به آن حمله می شود!!

محمد تقی فهیم در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در مورد چرخه اقتصادی سینمای ایران گفت: تصور من این است که اساس این قضیه که سینمای ایران دارای چرخه اقتصادی باشد یک بحث واهی و غیر واقعی است چرا که تکلیف سینمای ایران در این مورد مشخص نیست و دردناک تر این است که هنوز مشخص نیست که جریان سینمای ایران تمایل به چه چیزی دارد؟ لذا تا زمانی که این مساله از سوی مسئولین کلان سینمای ایران ،روشن نشود و آنان ندانند که باید از چه نوع فیلم هایی حمایت کنند باید شاهد ابهام در چرخه اقتصادی سینمای ایران باشیم .

وی با اشاره به سینمای هالیوود و بالیوود افزود: هم اکنون در دنیا یک چرخه اقتصادی اصلی در سینمای دنیا مثل هالیوود و بالیوود وجود دارد که جریان اصلی این نوع سینما، کار خودش را بلد است چرا که مبنای این دو جریان سینمایی جهان بر اساس فروش گیشه و جذب مخاطب است. بنابراین در این نوع سینماها شما شاهد فیلم های تجربی به مفهوم مطلق نیستید بلکه یک جریان دیگری به نام جریان سینمای تجربی در این کشورها وجود دارد که جای تجربه کردن و آزمون و خطا است اما مساله اصلی سینمای این کشورها ، مساله چرخه اقتصادی است اما ما در ایران شاهد چرخه اقتصادی سینمایی که در جهان وجود دارد نیستیم. درحالی که باید مدیریت سینما، تکلیفش را در این زمینه به روشنی معلوم کند یعنی اگر تکیه اش بر جریان اصلی سینما به معنای «سینمای مردمی» می خواهد یعنی سینمایی که روی پای خودش به ایستاد و مبنایش جذب مخاطب باشد پس باید برای تحقق آن برنامه ریزی کند و دولت باید این نوع سینما را در دستان تهیه کنندگان حرفه ای و کاربلد بسپارد تا سرمایه گذارانی که می توانند سرمایه ها را به این سمت و سو جذب کنند وارد میدان شوند اما متاسفانه این نوع نگاهها در سینمای ایران گم و نامفهوم است و من بعید می دانم که هم اکنون مدیران سینمایی بدانند که چگونه سینمایی را می خواهند!

محمد تقی فهیم با بیان اینکه اگر قرار است جریان اصلی در سینمای ایران ، جریان سینمای جشنواره ای باشد که در جشنواره های خارجی جایزه بگیرد پس مسئولین سینمایی باید تکلیف را مشخص کنند اظهار داشت: اگر نگاه مدیران سینمایی به این نوع سینما است پس باید در سینماهای کشور را ببندند و تنها سینما تِک ها و محافل های دانشجویی در این زمینه فعال باشند مثل خیلی از کشورهایی که سینما ندارند و فقط مصرف کننده فیلم های کشورهای مختلف هستند.

این منتقد سینمایی تصریح کرد : هنگامی که در ایران فیلمی پرفروش می شود به جای اینکه آن فیلم مورد حمایت قرار بگیرد متاسفانه به آن حمله می شود و حتی منتقدین ما به دلیل همین بلاتکلیفی که در حوزه سینمای ایران وجود دارد اسیر یک جور بحران فکری هستند و نمی دانند که باید مدافع چه نوع سینمایی باشند؟

وی تاکید کرد : یکی از کارهایی که باید سازمان سینمایی و خانه سینما انجام دهند این است که باید یکسری میز گردهایی در این زمینه برگزار و مباحثی را پیرامون چرخه اقتصادی سینمای ایران مطرح سازند تا تکلیف این موضوع به لحاظ فکری به روشنی مشخص شود و آنگاه این مباحث کارشناسی می بایست وارد دفترچه های سیاست گذاریهای معاونت سینمایی کشور بشود تا بر مبنای همین سیاست ها ، سینما به جلو حرکت کند. در حالی که هم اکنون ما نه تنها شاهد این نوع سیاست گذاریهای مشخص نیستیم بلکه بیشتر شاهد سردرگمی مسئولین و فیلمسازان در این زمینه هستیم. حتی الان فیلمسازان از اینکه بخواهند به سمت تولید فیلمهایی بروند که بر روی مولفه های فروش تاکید می کند هراس دارند تا مبادا تحقیر شوند و مورد حمایت قرار نگیرند. از سوی دیگر جریان شبه روشنفکری نیز خیالش راحت است چون فیلم هایی را که می سازد - با چند آدم مستاصل و مفلوک و چند شعار دهان پر کن و قدری هم تباهی - مطمئن است که از طرف مدیران هم مورد حمایت قرار می گیرد! این درحالی است که اتکایش هم به مخاطب داخلی نیست و یا به همان مخاطب خاص است و بیشتر دلش به حمایت از جشنواره های خارجی که طرفدار این نوع فیلم ها هستند خوش است.

به گفته این منتقد سینمای ایران ، اساس اصلی سینمای ایران این است که یک فیلمسازی از یک جا بودجه ای بگیرد و فیلمی بسازد تا آمار تولید سینمای ایران افزایش پیدا کند و به هیچ عنوان نیز ،گردش اقتصادی سینما مطرح نیست.

فهیم با اشاره به بخش خصوصی یاد آور شد: واقعا سهم بخش خصوصی در سینمای ایران به چه مقدار است و چه میزان سرمایه گذاری در این مورد صورت می گیرد ؟ در حالی که اگر واقع بین باشیم باید بپذیریم که بخش خصوصی سرمایه ای وارد سینمای ایران نمی کند که ما بخواهیم صحبت از چرخه اقتصادی سینمای ایران بکنیم. این درحالی است که در سینمای دنیا این مسائل مشخص و شفاف است و هزینه تولید و فروش فیلم ها به روشنی اعلام می شود اما در ایران بیشتر فیلم ها در مورد هزینه تولید و سرمایه گذاری پنهان سازی می کنند.

وی تاکید کرد: گردش اقتصادی در سینمای ما نامشخص است و تا زمانی که آقایان واقع بین نباشند و متوجه نباشند که سینما چه کارکردی دارد و سینمای تجربی را از سینمای اصلی تفکیک نکنند نمی توان به چرخه اقتصادی سینمای ایران امیدوار بود.

این منتقد ادامه داد: جای تعجب است که ما شاهد ساخت فیلم هایی از سوی فیلمسازانی هستیم که فروش این فیلم ها حتی کمتر از ۱۵ میلیون تومان بوده است اما همان فیلمسازان در حال ساخت یک فیلم جدید دیگری هستند ! و متاسفانه برخی از ارگانهای دولتی نیز از این نوع فیلمسازان حمایت می کنند تا فیلم های بعدی خود را بسازند! اینکه این فیلمسازان ناشناخته چگونه به باندها و رانت ها دسترسی دارند که می توانند علی رغم ساخت فیلم های ضعیف و کم فروش قبلی خود باز هم وارد چرخه تولید بشوند. متاسفانه این ها مسائلی است که سینمای ایران را آزار می دهد و تا زمانی که این مسائل وجود دارد نمی توان از چرخه اقتصادی سینمای ایران به صراحت صحبت کرد.

به گفته فهیم اگر چه چرخه اقتصادی واقعی در سینمای ایران وجودندارد اما هم اکنون همین اندک چرخه اقتصادی به سمت فیلمسازان فیلم های کمدی فاخر با فضای شاد و مفرح است که معمولا تولید آنان نیز با فراز و فرودهایی همراه بوده است.