احسان عبدی‌پور در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در اتباط با فعالیت‌های جدیدش گفت: تصمیم دارم یک فیلم اجتماعی بسازم. تا برخی از مراحل آن نیز پیشرفته‌ است زمانی نمانده تا فیلمبرداری را شروع کنیم بخشی از این فیلم در بوشهر می‌گذرد و بخشی هم قرار است در ایتالیا فیلم برداری شود.

این کارگردان جوان در ادامه گفت: احتمال فراوان دارد که بر خلاف فیلم‌هایی که قبلاً کار کرده‌ام از بازیگر حرفه‌ای نیز استفاده کنم به چند دلیل این کار را انجام می‌دهم ابتدا برای اینکه نقشهای این فیلم نامه بسیار پیچیده و سخت هستند و برای اجرایش نیاز است که حتماً از یک بازیگر حرفه‌ای استفاده کنم و دلیل دیگر این است که این فیلم سرمایه گذار و تهیه کننده‌ای دارد که بنده به عنوان یک فیلم ساز باید به قسمت فروش فیلم دقت داشته باشم و توجه کنم که باید این فیلم در سینما‌ها به حد نیاز بفروشد تا شکست مالی را سرمایه گذار متحمل نشود.

وی در ادامه گفت: تعهد اقتصادی بخشی از وظایف کارگردان است. که شاید باعث شود نگرش‌های یک کارگردان در کارش تغییر کند و تحت تاثیر قرار بگیرد. فیلم برداری این فیلم سینمایی شصت روز طول می‌کشد و فکر نمی‌کنم بتوانیم آن را برای جشنواره بین المللی فیلم فجر برسانیم.

کارگردان فیلم سینمایی «تنهای تنهای تنها» در ارتباط با قبول نشدن فیلمش در جشنواره فیلم فجر سال گذشته گفت: اینکه سال پیش در جشنواره بین المللی فیلم فجر فیلمم مورد قبول واقع نشد برای من تاثیر مثبتی داشت. این سوال را از خودم پرسیدم آیا من فیلم ساز هستم یا نه؟! اگر فیلم ساز هستم که نباید دغدغه جشنواره من را اذیت کند و این که یک سال فیلمم دیده نشده است باعث دلسردی من شود. هر چند که اعتقاد دارم آن فیلم، فیلم خوبی بوده و در چند فستیوال هم پذیرفته شده است. در آن زمان هم که فیلم را برای فجر فرستادم بسیار عجله‌ای شده بود و بعد از آن خیلی از قسمت‌هایش را اصلاح کردم. احتمال دارد که دوباره این فیلم را به فجر بفرستم و در بخش خارج از مسابقه شرکت کنم. تا فیلم نمایش داده شود.

عبدی‌پور با توجه به این که در حوزه جنگ فیلم ساخته است و فیلم سینمای «تنهای تنهای تن‌ها» نیز در جشنواره مقاومت حضور داشت در ارتباط با این جشنواره و فیلم‌هایی از این دست گفت: سینمای جنگ را می‌توان به دوره‌های مختلفی تقسیم کرد. جنگ دورهای مختلفی داشته است که من در همه آن‌ها حضور نداشتم هنوز به لحاظ سنی خیلی درگیر جنگ نشده بودم. دوره‌ای که با جنگ آشنا شدم که در آن زمان طبعات اجتماعی ‌دیدم. به لحاظ کمی سینمای جنگ درصد خوبی را کل سینمای ایران به خود اختصاص داده است اما به لحاظ کیفی تولیدات تعدادشان خیلی قابل توجه نیست. نمی‌توان گفت در سینمای ما به جنگ و دفاع مقدس و مقاومت مردم پرداخته نشده است و یا مغفول واقع شده است. اغلب کارگردانان با هر نوع گرایشی در این مملکت نسبت به جنگ فعالیتی داشته‌اند.

وی در ادامه افزود: اصلاً فکر نمی‌کردم که کارگردانی مانند سعید سهیلی فیلمی در ارتباط با جنگ ساخته باشد زمانی که متوجه شدم بسیار تعجب کردم. سینماگران ما با جنگ بد رفتار نکردن و دِینی را که برگردن داشتند به نوعی برآورده کردند اما این بدان معنا نیست که همه اتفاقات عالی رخ داده است و دیگر چیزی نمانده و جای نقدی وجود ندارد. من هم احساس نیاز کردم و فیلمی به نام «همسنگار» را ساختم که در جشنواره فجر در بخش ویدیویی به خوبی دیده شد و جایزه هم گرفت. اگر می‌خواهیم یک فیلم ساز مومن خوب باشیم هر کاری که انجام دادیم و هر فیلمی که ساختیم در نهایت باید یک فیلم خوب انسانی بسازیم تا پرونده‌مان کامل شود.

کارگردان فیلم سینمایی «همسنگار» گفت: فکر می‌کنم ما بیشتر روی کاغد نظریه صادر می‌کنیم و تلاش می‌کنیم که به صورت آماری برخورد کنیم و میزان موفقیتمان بر می‌گردد به اعداد و ارقام، در صورتی که برای دیدن نتیجه واقعی بیش از این‌ها باید دقت کرد و تحقیق و پژوهش صورت بگیرد.

وی در پایان با نگاهی انتقادی گفت: به نظرم خروجی جشنواره‌های مختلف آن چیزی نیست که گفته می‌شود باید تحقیق و پژو هش‌های گسترده‌ای انجام شود تا متوجه شویم به چه میزان و در کجا فیلم های ما تاثیر گذار بوده است و یکی از این راه‌ها برای اینکه بتوانیم دقیق‌تر متوجه شویم فلان جشنواره چه مسیری را طی کرده است باید دبیر و مدیران ثابتی را داشته باشیم. با تغییر مدیریت‌ها در مدت زمان کم و به دلیل سلیقه‌ای عمل کردنشان نمی‌توان به نتیجه مطلوب رسید. ایجاد حاشیه امن برای دبیران بسیار مهم است تا آن‌ها با فراغ بال کار کنند.

هنر نیوز