این دسته از هنرمندان سعی داشته اند که بهترین و با کیفیت ترین آثار خود را در قالب آلبوم ضبط کنند و آن را در تاریخ موسیقی کشور جاودانه نمایند.هنرمندان فارق از اینکه استعداد خود را به رخ هنرمندان دیگر بکشاند از این راه نیز مبلغی پول از موسسات و انتشاراتی ها بگیرند و در این راه متحمل سختی های بسیاری می شدند. نمونه بارز این امر را می توان به سفر معروف جواد بدیع زاده و ابوالحسن صبا اشاره کرد، در آن زمان در ایران موسسه ای برای چاپ و نشر صفحات گرامافون وجود نداشت و آن ها برای این کار به کشور سوریه ولبنان سفر می کردند و در اولین سفر به کمپانی سودوا (در شهر حلب ،سوریه) در صحرای شام راه خود را گم و به مدت چهار شبانه روز در صحرا سرگردان شدند و با خوش شانسی از مرگ نجات پیدا کردند.اما در روزگار کنونی با وجود تکنولوژی وامکانات ضبط هرچند این روند شکلی ساده تر به خود گرفته ولی از سختی های آن کاسته و بر هزینه های آن افزوده شده است و این روند شکل دیگری به خود گرفته و با وجود دانلود وکپی از آثار موسیقی هنرمند بیشتر به دنبال نام هستند تا نان.
در حال حاضر برای تولید یک آلبوم ۸ تراک موسیقی مبلغ ۵۰ تا ۶۰ میلیون تومان هزینه می شود و تیراژ آلبوم ها بیشتر از ۱۰۰۰ نسخه نیستند . با نگاهی خوشبینانه و فروش همه ۱۰۰۰ نسخه آلبوم آن هم با قیمت ۸۰۰۰ تا ۱۰۰۰۰ هزار تومان که قیمت عرف بازار موسیقی است تولید کننده می تواند مبلغ ۸ تا ۱۰ میلیون تومان درآمد داشته باشد و در این میان ضرر مالی بسیاری را متحمل خواهد شد. این در حالی است که باید شخص ۷۰۰۰ نسخه فروش اثر داشته باشد تا سرمایه وی بازگردانده شود ولی دانلود در فضای مجازی و کپی اثر به نوعی این امر را غیر ممکن کرده است. اما با این حال وروند صعودی هزینه ها شاهد هستیم که هنرمندان جوان همواره با تولید آلبوم مخصوصا در ژانر پاپ روزانه یک آلبوم وارد فضای موسیقی کشور می کنند.

جوانان پولدار هزینه یکبار مسافرت خارج از کشور را صرف تولید آلبوم می کنند
در این رابطه سامان احتشامی نوازنده پیانو ومدیرعامل انتشارات موسیقی آوای باغ مهر به هنر نیوز گفت: متاسفانه در حال حاضر عمر فروش آلبوم های موسیقی در بازار کمتر از ۲۴ ساعت است و پس از آن در اینترنت به راحتی قابل دانلود هستند و با این روند هیچگونه بازدهی مالی برای هنرمند ندارد و البته باید بگویم که اکثرهنرمندان درتفکر بازگشت سرمایه نیستند و این امر در میان هنرمندان جوان برای مطرح شدن نام آن هاست و هنرمندان اهل فن کمتر تولید آلبوم دارند. آن دسته از جوانان که قشر ثروتمند جامعه هستند برای اذهان عمومی کار می کنند و اصلا هنرمند نیستند، به طور مثال آنها هزینه یکبار مسافرت خارج از کشور خود را صرف هزینه تولید آلبوم می کنندو اگر شانس بیاورند موجب مطرح شدن نامشان می شود و اگر هم شانس نیاورند که حال اکثرا هم اینگونه است کسی آلبوم های آن ها را گوش نمی دهد وبرای جامعه هنری بی تفاوت خواهد بود.
وی در ادامه گفت: برای تولید یک آلبوم موسیقی هزینه ها سر سام آور است و دستمزد نوازنده ها برای هر آهنگ به ۵۰۰ هزارتومان می رسد و حداقل ۵ ساز باید در یک آهنگ معمولی وجود داشته باشد که مبلغ ۳۲ میلیون تومان دستمزد لازم است. در مرحله دوم ۲۰۰ساعت استودیو نیاز است که قیمت آن ساعتی ۵۰ هزار تومان است و در آخر حداقل مبلغ ۸ میلیون تومان نیز هزینه چاپ و سی دی برای ۱۰۰۰ نسخه احتیاج است که در مجموع ۵۰ میلیون هزینه برای تولید یک آلبوم صرف می شود و تولید کننده اثر ۵۰۰۰ هزار سی دی ۱۰هزار تومانی باید بفروشد تا پولی که هزینه کرده جبران شود و در دوسال که زمان صرف می شود( یک سال برای ضبط ویک سال نیز برای چاپ و توزیع) و شخص دوندگی دارد هیچ سودی به وی تعلق نمی گیرد. با این وجود خانواده ها یک سی دی را می خرند و ده بار از روی آن کپی می کنند.

هرکس گفته من از راه آلبوم سود کرده ام قطعا دروغ می گوید
احتشامی در خصوص تفاوت هزینه های آلبوم پاپ وکلاسیک گفت: در ژانر پاپ، با توجه به آهنگسازی و تولید صدا با کامپیوتر بازهم برگشت سرمایه ای وجود ندارد و هرکس گفته من از این راه سود کرده ام قطعا دروغ می گوید. اگر هم کسی ۱۰هزار سی دی چاپ کند بعد از مدتی مجبور می شود تا ۹۰ درصد آن را در روزنامه ها و مجلات رایگان توزیع کند. تنها اهمیت ومزیت تولیدات موسیقی در این است که هنرمند از فیلتر وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی می گذرد و برای کار کردن در آینه مشکلی ندارد. زمانی که یک آلبوم مجوز می گیرد و سی دی منتشر می شود تمامی آدرس ها وصلاحیت هنرمند از سوی وزارت تایید شده و تهیه کنندگان مطمئن هستند که وی مشکلی از دید وزارت فرهنگ وارشاد اسلامی ندارد. از طرف دیگر خود من از زمانی که چند آلبوم از آثار پیانو و ملودیکا نوازی در بین مردم توزیع شده کلاس های تدریس من رونق بیشتری پیدا کرده است واین امر از لحاظ تبلیغاتی تاثیر بیشتری دارد. این کار بیشتر جنبه سمبولیک پیدا کرده و طرف بجای خرید طلا وجواهرات آلبوم منتشر می کند و این امر باعث شده تا یک سری آدم پولدار بد صدا وارد بازار موسیقی شوند. در گذشته روی صدا سرمایه گذاری می کردند اما حال اگر هنرمندان واقعی و با استعداد پول نداشته باشند کسی سراغ آن ها را نمی گیرد و هیچ کاری انجام نمی دهد.

۹۰ درصد شرکت ها ورشکسته شده اند
این نوازنده پیانو معتقد است تا یکی دو سال آینده تولید آلبوم وسی دی متوقف می شود و همانطور که کاست و صفحه گرامافون به خاطرات پیوست سی دی و دی وی دی نیز به خاطرات می پیوندد. وی در ادامه تصریح کرد: از ۴۵۰ شرکت و موسسه انتشارات موسیقی اکثر آن ها ورشکسته مالی شده اند و شاید حداکثر ۴۵ شرکت باقی مانده است. اما آن شرکت های که کار می کنند یک سری از آن ها پول خرج می کنند چون تولید عشقشان است و دنبال تفریح هستند و تولید اثر مانند فرزند آن هاست . از سوی دیگر آن تعداد از شرکت ها و موسساتی که در حال حاضر مشغول به کار هستند در سال ۲۰۰ عنوان آلبوم را چاپ می کنند و اگر یک آلبوم ۲۰۰ نسخه و آلبوم بعدی ۱۰ نسخه بفروشد ضرر آن که کم فروخته به نوعی جبران می شود وبه جرات می توان گفت که اگر شرکت در سال ۲۰۰ عنوان آلبوم چاپ نکند چرخه آن نمی چرخد و ورشکسته می شود. شکل دیگر درآمد زایی شرکت ها وموسسات نشر موسیقی این است، یک هنرمند را که یک شخص حقیقی است به وزارت ارشاد برای گرفتن مجوز کنسرت و آلبوم راه نمی دهند و باید یک شخص حقوقی کارهای آن را انجام دهد و یکی از وظایف آن هاست که برای گرفتن مجوز اقدام کنند و آن ها با گرفتن پول از هنرمندان درآمد نیز کسب می کنند از سوی دیگر آن ها هیچ کمکی برای تولید آلبوم نمی کنند و پولی نمی دهند آن ها تنها پول می گیرند و اثر را چاپ می کنند اما در گذشته این امر بلعکس بود.

وحید استرون

هنر نیوز