هنر نیوز - صداوسیمایی که قرار بود دانشگاه باشد

سیدعبدالجواد موسوی

لودگی‌های رایج در سریال‌های تلویزیونی که به اسم طنز به خورد خلق داده می‌شود، آنقدر چندش آور شده که هیچکس حاضر نیست از آنها دفاع کند. سریال سازها در تحویلِ شوخی و تکیه کلام‌های اروتیک به مخاطبان، رقابتی جدی دارند.

ظاهرا مسئولان صدا و سیما از این طریق می‌خواهند اعتماد از دست رفته مخاطبانشان را به رسانه ملی برگردانند و به نوعی به آنها بقبولانند که اگر در اخبار سیاسی، ممیّزی سختگیرانه اعمال می‌شود، به دلیل رعایت مصالح امنیت ملی است وگر نه، صداو سیما رسانه‌ای است کاملاً آزاد، که حتی از شوخی‌های رکیک و جنسی برای مفّرح کردن اوقاتِ امّتِ همیشه در صحنه پرهیز نمی‌کند.

من خیلی آدمِ اخلاقی‌ای نیستم و حتّی پروای آن ندارم که بگویم از اخلاق و ادب مرسوم و معمول هم بهره‌ای ندارم؛ امّا آنچه را امروزه صداو سیما مروّج آن شده است، در تضادِ کامل با شعارهای رسمی متولیان آن می‌دانم و چنین تضادی را که معنای صریح ترِ آن «ریا» می‌شود، از هر بی‌ادبی و بی‌اخلاقی‌ای خطرناک‌تر می‌دانم.

اگر به خاطر داشته باشید، چندی پیش در توفان نزاع‌های سیاسی، دعوا به بیتِ بنیانگذارِ جمهوری اسلامی هم کشیده شد. بیت رهبر فقید انقلاب معتقد بود از نام و عنوانِ آن بزرگوار، در رسانه ملی استفاده ابزاری و سیاسی می‌شود. آقای ضرغامی امّا گفتند آرمان‌های امام در انحصار کسی نیست و بیت امام در دفاع از اهداف و آرمان‌های ایشان کوتاهی کرده است.

من به دعواهای سیاسی کاری ندارم، امّا معتقدم نباید تا این اندازه میان نظر و عملِ مدعّی فاصله باشد. آقای ضرغامی که خود را در پایبندی به آرمان‌ها و اهداف امام، صادق‌تر از حتّی بیت ایشان می‌دانند، حتماً خوب به خاطر دارند که هم ایشان فرمودند: « صدا و سیما باید دانشگاه باشد»؛ یعنی برای رسانه ملی که این روزها تبدیل شده است به بنگاهِ شادمانی، شأنی تعلیم و تربیتی قائل بودند، البته تعلیم و تربیت رسانه‌ای؛ که بدون شک با وعظ و خطابه تفاوت بسیار دارد.

این درست است که در روزگار ما «شعار»، ‌شأن و مرتبه ویژه‌ای یافته است و هرکس که خوب شعار بدهد، محترم‌تر و عزیزتر است؛ اما باور کنید، همه مردم چشم و گوششان بسته نیست؛ محمّد رضا شاه هم حرف‌های خوبی می‌زد، هم دعوی دینداری داشت و هم از اخلاق دم می‌زد، هم از استقلال کشور سخن می‌گفت و هم سودای توسعه و پیشرفت در سر داشت. اما کار به جایی رسید که با قسم و آیه هم نمی‌توانست صدقِ سخن خود را به اثبات برساند.

نمی‌توان مروّج بی‌اخلاقی بود، اما مردم را به تهذیب نفس و اخلاقِ اسلامی دعوت کرد. این نمایشِ حوصله‌بر، دیگر تماشاچی ندارد آقای ضرغامی.