به گزارش هنرنیوز به نقل از وبگاه شمس‌ توس، امام علی‌ بن موسی ‌الرضا(ع) از لحاظ علمی منزلت بالایی داشت و از بیست و چند سالگی در مدینه به فتوا می‌نشست، آن حضرت در حرم پیامبر(ص) می‌نشست و هرگاه کسی از علمای مدینه در مسأله‌ای در می‌ماند،‌ همگی به امام(ع) اشاره می‌کردند و مسائل خود را از ایشان می‌پرسیدند و امام(ع) هم به آن‌ها پاسخ می‌گفت. امام رضا(ع) در هر شهری از مدینه تا مرو که اقامت می‌کرد، مردم پیش او می‌رفتند و درباره مسایل دینی خود سؤال می‌کردند.
ثامن‌الحجج(ع) پیوسته با قرآن مأنوس بود، آن را به دقت می‌خواند و در آیات آن تدبر می‌کرد و می‌اندیشید که درباره چه چیز و در چه وقت نازل شده است. گفتار، ‌پاسخ و مثال‌های آن حضرت(ع) همه برگرفته از قرآن کریم بود.
ایشان در روایتی، مؤمن حقیقی را دارای سه خصلت از سنت خدا، پیامبر(ص) و ولی او دانسته است (کتمان سر، مدارا با مردم و صبر در سختی‌ها) و به منظور بیان این سه خصلت به سه آیه «عَالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا إِلا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ»(جن، ۲۷-۲۶)، «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ»(اعراف، ۱۹۹) و « وَالصَّابِرِینَ فِی الْبَأْسَاءِ وَالضَّرَّاءِ...»(بقره، ۱۷۷) استناد می‌کنند. (ابن بابویه، ۱۴۰۳ق، ج۱، ص۸۲؛ طبرسی، ۱۳۸۵ق، ص۸۵)
آن امام همام(ع) در روایت دیگری فرموده‌اند: نزدیک‌ترین حالتی که بنده نسبت به خداوند دارد، حالتی است که در سجده است و این سخن خداوند است که -در آیه ۱۹ سوره علق- فرمود: «...وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ» (کلینی، ۱۳۶۵ش، ج۳، ص۲۵۶؛ ابن‌بابویه، ۱۳۷۸ق، ج۲، ص۷)
*پی‌نوشت:
منبع: مجموعه تفسیری امام رضا(ع)، چاپ اول ۱۳۹۲،‌ انتشارات بنیاد بین‌المللی فرهنگی و هنری امام رضا(ع)

هنر نیوز