«دنیای فیلمنامه: روایت و ساختار» در باغ فردوس برگزار شد
30 آبان 1394 ساعت 9:03
روز پنجشنبه با توجه به اهمیت موضوع فیلمنامه نویسی به عنوان یکی از اولویتهای مهم آموزشی و پژوهشی سینمای ایران، نشست مشترک مدرسه ملی سینمای ایران و باشگاه فیلمنامهنویسان با سینماگران برگزار شد. این نشست‌ها پنج‌شنبه‌های آخر هر ماه از ساعت ۱۰ در موزه سینمای ایران .برگزار می‌شود
به گزارش هنرنیوز؛«دنیای فیلمنامه: روایت و ساختار» عنوان نخستین فعالیت مشترک درسی ملی سینمای ایران و باشگاه فیلمنامهنویسان سینمای ایران بود که پنجشنبه ۲۸ آبان‌ماه با حضور کامبوزیا پرتوی و علیرضا داودنژاد در موزه سینما برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی مدرسه ملی سینمای ایران، مدرسۀ ملی سینمای ایران، در ادامۀ همکاریهای علمی خود با دیگر نهاد‌ها، و با توجه به اهمیت موضوع فیلمنامه نویسی به عنوان یکی از اولویت های مهم آموزشی و پژوهشی سینمای ایران، که نیاز است هر چه سریعتر مورد آسیب شناسی جدی و علمی قرار گیرد، دور جدیدی از فعالیت‌های خود را با همکاری باشگاه فیلمنامهنویسان سینمای ایران آغاز کرد. در این همکاری، که به منظور تاثیر بر جریان فیلمنامهنویسی و پویا‌تر کردن این حوزه و رفع برخی از مشکلات فنی و تخصصی آن صورت می‌گیرد، باشگاه فیلمنامه نویسان که همزمان متشکل از چهرههای جوان و باسابقۀ فیلمنامهنویسی است، نخستین نشست از دور دوم نشستهای خود را برگزار کرد.
این نشست با حضور علیرضا داودنژاد و کامپوزیا پرتوی به عنوان میهمان و همچنین جمعی از علاقه مندان فیلمنامهنویسی و اعضای باشگاه و در دو بخش ارائه شد.
در نخستین بخش این نشست که با اجرا و کار‌شناسی رضا مقصودی همراه بود، علیرضا داوودنژاد ضمن اشاره به تجربه خود در ساخت فیلم «روغن مار» در مورد مفهوم «سینمای تجربی» و مولفه‌های فیلمسازی، همچون فیلمنامه، تدوین، دکوپاژ، میزانسن و فیلمبرداری در فیلمسازی تجربی توضیحاتی داد.
او گفت: «در فیلم «روغن مار» به هیچ وجه تدوین، دکوپاژ، فیلمنامه، فیلمبردار و صدابردار حذف نشده‌اند، بلکه به ترتیبی که معمول است مورد استفاده قرار نگرفته‌اند و همۀ این موارد را من موقع تصویربرداری انجام داده‌ام. اگر مطابق کلیشه‌های رایج کار نمی‌کنیم به این معنا نیست که موارد را نمی‌دانیم و برای مثال در ساخت این فیلم طراحی صحنه، یا فیلمنامه نداشته‌ایم».
داوودنژاد در پاسخ به این پرسش که شناخت سینما و نکاتی که درمورد فیلم «روغن مار» مطرح شد تا چه حد می‌تواند به یک فیلمنامه نویس کمک کند، گفت: «به نظر من یک فیلمنامه نویس تنها زمانی که این گونه موارد را بداند و به آن‌ها آگاه باشد، فیلمنامه نویس است، در غیر این صورت تنها یک قصه گوست؛ فیلمنامه‌نویس باید معنا و مفهوم قاب، پلان، مونتاژ، میزانسن، لحن، تفاوت ریتم و تمپو را بداند، در غیراین صورت فیلمنامه‌ای مینویسد که قادر به پاسخگویی به نیازهای سینما نخواهد بود».
کارگردان فیلم نیاز، در ادامۀ در بارهٔ جایگاه سینمای تجربی و ارتباط آن با سینمای حرفهای توضیح داد: «من برای سینمای رایج و دارای تماشاگر انبوه احترام بسیاری قائل هستم و اگر هم کار تجربی انجام میدهم برای خدمت به همان سینمای کلیشه و رایج است. من می‌بینم که در شخصیت‌پردازی، لحن، دیالوگ نویسی، میزانسن به تکرار رسیده‌ام، بنابراین به دنبال راهی دیگر و نو می‌گردم و این جستجو در ادامۀ همان تجربیات من است؛ سینمای تجربی درکنار سینمای حرفهای معنا می‌یابد. یعنی سینمای حرفهای کلیشه‌ها را انتخاب می‌کند و شروع به مصرف آن‌ها می‌کند، تا آنجا که خاصیت خود را از دست بدهند. بعد از سینمای تجربی کلیشه‌های تازه تحویل می‌گیرد. پس این دو باید در کنار هم باشند».
داوودنژاد در پایان بخش اول این نشست، به پرسش‌های حاضران در بارهٔ ماهیت و شکل مولفه‌های فیلمنامه در سینمای تجری و تفاوت آن با فیلمنامه در سینمای حرفهای پاسخ داد.
بخش دوم این نشست به گفته‌های کامپوزیا پرتوی اختصاص داشت. در این بخش، سیدسعید رحمانی، مدیر باشگاه فیلم نامهنویسان سینمای ایران در باره همکاری با مدرسه ملی سینمای ایران گفت: «سیاستهای برنامهریزیشدۀ مدرسه ملی سینمای ایران به عنوان یک نهاد مؤثرِ آکادمیکِ سینمائی در همکاری و همراهی با یک نهاد صنفی که محل حضور صاحبان تجربه سینمائی است، به نوبۀ خود نشان از تدبیر و نگاه تعاملی مدیریت مدرسه ملی سینمای ایران دارد، نگاهی که به ظرفیتهای اثرگذاری بر جریان حرفهای سینما واقف است و می‌تواند به عنوان الگوئی کارآمد و مؤثر در تعاملات آیندۀ این مرکز آکادمیک با نهادهای صنفی و حرفهای سینمائی، مد نظر قرار گیرد.
در ادامه، کامبوزیا پرتوی به طور خاص در مورد روایت و اهمیت آن در فیلمنامه نویسی صحبت کرد. به گفتۀ او» یافتن روایت برای فیلمنامه دشوار‌ترین و یکی از مهم‌ترین مراحل فیلمنامه نویسی است «. چگونگی گفتن حرف خود به گونه‌ای که تهیه کننده، بازیگر، سایر عوامل و مخاطب بپسندند، بسیار حائز اهمیت است.
پرتوی در ادامه به بیان چگونگی یافتن روایت فیلمنامۀ «محمدرسول الله» پرداخت.
او بیان کرد:» در مورد این فیلم قصد داشتیم روال معمول فیلم‌های دیگر را به کار نگیریم، چون روایت شخصی بود که برای ما یک شخصیت ویژه داشت، پس دیدیم بهترین روایت برای چنین فیلمی که قصه گو نیست، استفاده از روایت به شیوۀ قرآنی است «.
پرتوی در پاسخ به پرسشی درباره تفاوت مولفه‌های فیلمنامه در ساختار کلاسیک با مولفه‌های فیلمنامه در ساختار تجربی، تصریح کرد که» ما در مورد هر فیلم یک هدف داریم که باید در پایان فیلم به آن دست یابیم، بسته به این هدف است که نوع روایت را انتخاب می‌کنیم. من فکر می‌کنم سینمای تجربی یک تجربه است و باید آنقدر جستجو کنیم تا روایت مناسب آن فیلم تجربی را پیدا کنیم. ضمناً هر حرف تازه‌ای که یک روایت تازه هم پیدا کند خودش یک کار تجربی است، در غیر این صورت هرگز شعر نو یا نقاشی‌های مدرن نداشتیم «.
این فیلمنامه‌نویس همچنین در مورد نیاز فیلمنامه‌نویس به مطالعه کردن گفت:» یک فیلمنامه‌نویس بیشتر از اینکه به قلم و کاغذ نیاز داشته باشد، نیازمند مطالعۀ رمان و نمایشنامه و فیلمنامه است «.
در پایان پرتوی به پرسش‌های حاضران در زمینۀ سبک و عادات نوشتاری، روایت و اقتباس پاسخ داد.
بنابراین گزارش، دور دوم فعالیت‌های باشگاه فیلمنامه نویسان سینمای ایران با همکاری علمی مدرسه ملی سینمای ایران، تا پایان سال جاری ادامه خواهد داشت.
این نشست‌ها آخرین پنجشنبه هر ماه، از ساعت ۱۰ در موزه سینمای ایران واقع در باغ فردوس برگزار می‌شود.
کد خبر: 85168
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdch6zn6.23nm-dftt2.html