به گزارش هنرنیوز به نقل از  پایگاه خبری حوزه هنری، جمشید سرحدی هنرمند نقاش ناشنوا گفت: از كودكی به نقاشی علاقه مند بودم و به صورت تجربی با استفاده از كتاب های نقاشی به این كار پرداختم. بعدها كه در سال 62 در سپاه مشغول به كار شدم، نقاشی جنگ كار كردم. 

وی با بیان اینكه در سال 1372 به حوزه هنری آمدم گفت: در حوزه هنری در خصوص هنر انقلاب كار كردم. 

این هنرمند به مسابقات بین المللی نقاشی ناشنوایان اشاره و تصریح كرد: هر سال در كشور ایتالیا مسابقات بین المللی نقاشی ناشنوایان برگزار می شود كه تمام كشورهای دنیا در این مسابقات شركت می كردند اما ایران حق شركت نداشت. 

وی ادامه داد: بعد از گذشت 25 سال از ایران نیز برای شركت در این مسابقات دعوت شد كه من توانستم در این مسابقات مقام دوم را به عنوان ناشنوای نقاش كسب كنم. 

سرحدی به هیجان داوران ایتالیایی به دلیل كسب رتبه دوم ایران اشاره كرد و گفت: ایران بعد از 25 سال برای اولین بار دعوت شد و مقام دوم را كسب كرد. رییس برگزار كننده این مسابقه پرچم ایران را بوسید و گفت: "باورمان نمی شود و برای ما هیجان برانگیز است؛ به كشور ایران تبریك می گوییم". 

این نقاش عدم حمایت مسئولان برای حضور در این فستیوال را از مشكلات اساسی جامعه هنرمندان ناشنوا عنوان و تصریح كرد: برای شركت در این مسابقه كل هزینه رفت و برگشت را خودم پرداخت كردم كه مبلغ زیادی هم بود. درست نیست كه تنها عنوان برنده بودن من در پرونده افتخارات ایران گذاشته شود؛ باید حمایت های لازم هم صورت گیرد. 

وی ادامه داد: سعی كردم افتخاری برای ایران كسب كنم اما نه تشویق و نه توجهی به من شد و از این بابت بسیار متاسفم. ای كاش بهزیستی و دولت به ناشنوایان توجه بیشتری می كردند.  

این هنرمند به مسابقه دیگری در روسیه اشاره كرد و گفت: تا 3 ماه آینده مسابقه دیگری در روسیه برگزار می شود. ناشنوایان زیادی توانایی شركت در این فستیوال ها را دارند كه به دلیل مشكلات مالی نمی توانند از ذهن و فكر قدرتمند شان و هوش و توانایی شان استفاده كنند. 

سرحدی ادامه داد: از مشكلاتی كه در سفر به ایتالیا داشتم این بود كه هر كشوری یك یادگاری از كشور خود اهدا می كرد اما من به عنوان نماینده ایرانی ها هیچ چیزی برای اهدا نداشتم با وجود اینكه ایران از صنایع دستی و كالاهای فرهنگی بسیاری برخوردار است. این مساله سبب خجالت و شرم ما شد. 

وی ادامه داد: در این سفر ناشنوایان تمام كشورها مترجمینی داشتند كه زبان اشاره بین المللی می دانستند و ما اصلا مترجم و رابط بین الملل نداشتیم. از دیگر مشكلات من عبور تابلوهای نقاشی ام از فرودگاه بود حتی نامه ای برای عبور آنها نداشتم تا در فرودگاه دچار مشكل نشوم. 

این هنرمند ناشنوا در پایان گفت: از حوزه هنری درخواست می كنم كه اتاق و محلی را در اختیارم قرار دهد تا بتوانم به ناشنوایانی كه علاقه مند به نقاشی هستند آموزش دهم زیرا ناشنوایان به حمایت نیاز دارند.

هنر نیوز