هنر نیوز - سودای رکورد شکنی، «خفه گی» را خفه کرد!

«۱۰۷ دقیقه خفقان مطلق» می‌تواند بهترین تعبیر برای توصیف حال و روز تماشاگری باشد که فیلم روی پرده فریدون جیرانی را دیده. ساخته سیاه و سفید جیرانی با فیلمنامه‌ای که کشش این زمان طولانی را ندارد.

«۱۰۷ دقیقه خفقان مطلق» می‌تواند بهترین تعبیر برای توصیف حال و روز تماشاگری باشد که فیلم روی پرده فریدون جیرانی را دیده. ساخته سیاه و سفید جیرانی با فیلمنامه‌ای که کشش این زمان طولانی را ندارد و سکانس‌هایی کشدار در رینگ اکران با رقیب‌های نسبتاً قدرتمندی مواجه شده است.

موقعیتی که سبب شده دست اندرکاران «خفه‌گی» با شیوه‌هایی نظیر ممیزی کامنت‌های منفی، تکیه گسترده روی تبلیغات میحطی و به ویژه تأکید بر حضور دو ستاره فیلم الناز شاکردوست و نوید محمدزاده، نداشته‌های آن را تا حدود زیادی جبران کنند. هر چند در همین مسیر هم با دست اندازهایی مواجه شده‌اند. فیلم در تبلیغات محیطی خود با ایده‌هایی بشدت تکراری و نخ نما و دستاویز قرار دادن گل درشت شعاری تبلیغاتی(عاشقشم، خفه‌اش نمی‌کنم) تلاش خود را برای برانگیختن حس کنجکاوی تماشاگران قرار داده است؛ غافل از آنکه این حجم مخاطب را از خود می‌راند. خاصه آنکه در شهر پر استرس و ملتهبی همچون تهران با جریان زندگی تندش، رنگ تند قرمز بیشتر گامی در جهت تشدید این روند است تا تشویق به تماشای یک فیلم.

نظرات ناخوشایند تماشاگران فیلم «خفه گی» که با درجه بندی مثبت ۱۸ اکران شده در سایت فروش بلیت به کل حذف یا تلطیف شده‌اند تا برآیند منفی نداشته باشند. این نظرات را اما زیر پست‌های مرتبط صفحات شخصی بازیگران در فضای مجازی می‌توان یافت.

«فقط بازی نوید قشنگه کارگردانی، فیلمنامه، روند فیلم افتضاح»، «خیلی فیلم ... بود؟»، «خیلی حوصله سر بر بود این فیلم»، «خیلی چرته فیلمش»، «فیلم افتضاح بود» و ... تعدادی از کامنت‌های کاربران در اینستاگرام نوید محمدزاده است که در این میان هم چند پیام طرفداری از شخص بازیگر و نه فیلم قابل مشاهده است.

البته مصداق «عیب او جمله بگفتی هنرش نیز بگوی» باید به فیلمبرداری خوب مسعود سلامی در «خفه گی» اشاره کرد که با چاشنی نورپردازی مناسب به بهترین فیلم‌های سبک اکسپرسیونیسم پهلو می‌زند. با این حال روند کند و آزاردهنده فیلم و قصه بی حال آن در کنار عدم توفیق در رسیدن به مرزهای قابل قبول ژانر وحشت، این نکته برجسته را هدر داده است.

از سویی ناگفته نماند در جریان مشکوکی که به نظر می‌رسد چندان هم بدون اطلاع دست اندرکاران فیلم «خفه گی» نباشد، نقدهای محدود و کوبنده‌ای علیه رقبای روی پرده آن منتشر می‌شود تا شاید از این راه، تماشاگران سایر آثار به سمت ساخته جیرانی سرریز شوند. از جمله یادداشت‌هایی در نفی فیلم «زرد» که از قضا این روزها خوب می‌فروشد.

در هر حال با توجه به شناخت نسبی که در رفتارشناسی تماشاگر ایرانی دیده می‌شود، بی تردید با گذر این موج کاذب و هیاهوی سطحی ایجاد شده و رفع کنجکاوی تماشاگر، فروش‌ «خفه‌ گی» ‌بزودی در روندی نزولی خواهد افتاد. واقعیتی که برای درک صحت آن زمان چندانی لازم نیست.