مروری بر سی و دومین جشنواره بین امللی فیلم فجر؛
داد رسی که اصلاً وجود نداشت
30 بهمن 1392 ساعت 13:53
مروری بر سی و دومین جشنواره بین الملی فیلم فجر و نحوه برگزاری بزرگترین رویداد سینمایی پس از گذشت هفت روز به نظر عادلانه است نه آنقدر از زمان جشنواره گذشته که چیزی یادمان برود و از قلم بیافتد و نه هنوز در گیر رویداد‌های آن هستیم که از روی هیجان مطلبی را عنوان کنیم و نه این تهمت زده می‌شود که فضای جشنواره را عده‌ای مسموم کردند.
در روزهایی که همه اصحاب رسانه در تب و تاب شروع سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر بودند و بی‌صبرانه انتظار آن را می‌کشیدند ناگهان خبر دار شدیم که از پوستر جشنواره فیلم فجر رونمایی شده است برای خیلی‌ها جای تعجب داشت که چرا اطلاع رسانی درستی صورت نگرفته است و در سکوت خبری با عده‌ای خاص این مراسم برگزار شد که موجبات اعتراض برخی رسانه‌ها را فراهم کرد و رسانه‌ها یی که برای این رویداد بزرگ و ملی در عرصه سینما که مخاطب خاص خودش را دارد برنامه ریزی کرده بودند غافلگیر شدند. به قول قدیمی‌ها که می‌گویند (خشت اول چون نهد معمار کج / تا ثریا می رود دیوار کج).
امیدوار بودیم که این ارتباط ناصحیح بین عوامل جشنواره و اصحاب رسانه به دلیل مشغله ذهنی دوستان اتفاق افتاده باشد و سعی کردیم خودمان را این گونه قانع کنیم.
کم کم رسانه‌ها خبرنگاران خود را برای حضور در کاخ جشنواه معرفی کردند اما قرار شده بود که فقط اصحاب رسانه به صورت محدود دعوت شوند و خبرنگاران متخصص خود را در این عرصه برای پوشش خبری در کاخ جشنواره حاضر کنند و دوستان در روابط عمومی جشنواره می‌گفتند برای راحتی خودتان (یعنی رسانه‌ها) می‌خواهیم نفرات را محدود کنیم و کسانی که حقشان است، در این جشنواره حضور پیدا کنند. قرار بود برنامه ریزی دقیقی صورت گیرد تا کارت‌ها در زمان مناسب به دست خبرنگاران برسد.
این موارد در نشست خبری سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر عنوان شد که در آنجا هم کدورتی میان عکاسان و روابط عمومی پیش آمد که از ذکر آن پرهیز می‌کنیم که درشان دوستان عکاس ما نیست.
اصولاً باید کارت‌های خبرنگاران و عکاسان قبل از شروع جشنواره حاضر باشد و حده اقل چند روز قبل به دست رسانه‌ها برسد تا با خیالی آسوده برای کارشان برنامه ریزی کنند اما بیشتر همکاران مان در التهاب این بودند که چرا کارتشان صادر نشده و آماده نیست و متاسفانه روابط عمومی پاسخ گو نبود و مدام می‌گفتند کارت‌ها به نوبت صادر می‌شود.
در اولین روز جشنواره همه رسانه‌ها و سینماگران با ذوق و علاقه در کاخ جشنواره واقع در برج میلاد حضور پیدا کردند تا بزرگترین رویداد سینمایی را پوشش دهند متوجه می‌شوند کارت بسیاری از رسانه که تعدادشان بیش از دویست نفر بوده آماده نیست در صورتی که گفته بودند بیایید در کاخ جشنواره کارت‌ها را تحویل بگیرید اما دوستان پشت درب‌های بسته ماندند و دکتر داروغه‌زاده دستور فرمودند که ایرادی ندارد آنهایی که کارت ندارند امروز می‌توانند با هماهنگی داخل شوند و این دستور ایشان بدون هماهنگی با اصحاب رسانه کنسل شد و عده‌ای در هوای سرد و برفی پشت درهای بسته در کاخ جشنواره ماندند و به جای دیدن فیلم مجبور شدند هوای سرد را تحمل کنند وعکاسان برای سرگرمی از برف زیبای زمستانی عکاسی کنند.
متاسفانه کارت‌های دوستان رسانه‌ای تقریباً بعد از سه روز که از جشنواره می‌گذشت به دستشان رسید و این همان راحتی بود که دوستان برگزار کنند جشنواره و روابط عمومی حرفش را می‌زدند. تقریباً بیشتر دست اندرکاران سینما از برخورد بسیاری از رسانه نما‌ها و یا خبرنگار نما‌ها اعتراض داشتند و می‌گفتند در سالن‌های نمایش حرمت تماشاگر، پیشکسوت و مخاطب حفظ نمی‌شود.
دست زدن در سالن نمایش به نشانه اعتراض درست نیست چون در لحظه نمی‌شود فیلم را نقد کرد چون تماشاگران دیگر که فیلم را دوست دارند تمرکزشان بر هم می‌خورد و اکثریت معتقد بودند که افراد ناآشنا و غیر متخصص این گونه رفتار می‌کنند. این است آن آرامشی که دوستان قولش را داده بودند تا فقط متخصصین حضور پیدا کنند. در اختتامیه چقدر چهره شناخته شده و سینمایی می‌دیدید؟ چقدرشان عوامل حرفه‌ای سینما بودند؟ واقعاً درصد بیشتری که در سالن حضورداشتند جزو خانواده سینما و اصحاب رسانه بودند؟
البته به خود رسانه‌ها و خبرنگاران حاضر در جشنواره هم نقدهایی وارد است اما شرایط ایجاد شده توسط روابط عمومی کار نابلد این دوره از سی و دومین جشنواره بین المللی فیلم فجر به قدری زننده بود که کفه ترازو را به نفع خودش سنگین کرد. روابط عمومی که از موضع بالا و قدرت با اهالی رسانه برخورد می‌کرد و همگان شاهد برخورد زننده مسئول روابط عمومی در نشست خبری این دوره از جشنواره با خبرنگاری بودند که می‌خواست صحبت کند و ایشان با پرخاشگری با او برخورد کرد وگفت: که بنشین نوبتت نیست.
به نظر می‌رسد باید دوستانی در جایگاه مدیریتی و برنامه ریزی تکیه بزنند مخصوصاً در روابط عمومی یک جشنواره بین المللی که ابتدا خودشان مفاهیم ابتدایی یک ارتباط مودبانه عمومی را بشناسند. باز هم اشاره می‌کنیم که در همین روابط عمومی افرادی بودند که فقط مجری دستورات بودند و کاری از دستشان بر نمی‌آمد اما روی حرفمان به تصمیم گیران و مدیران است.
کد خبر: 69445
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdchmkn-.23nwkdftt2.html