شهرام عبدلی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در ارتباط با اینکه در حوزه فرهنگ ارگان‌های زیادی هستند که تصمیم می‌گیرند و نمی‌توان همه چیز را از سوی وزارت ارشاد و فقط از آن ها توقع داشت که مشکلات فرهنگی ما را حل کنند گفت: سینما فقط دست وزارت ارشاد نیست و نمی‌توان همه اتفاقات را از آن سو بررسی کرد مثلاً اگر دقت کنید به یاد خواهید آورد در دوره‌ای که حوزه هنری چند فیلم را از اکران در سینماهای خودش محروم کرد. شهرداری نیز سینما‌هایی دارد که به اختیار خودش فیلم‌هایی را که صلاح بداند در آن اکران می‌کند. این‌ها تماماً مسائلی است که نشان می‌دهد در سینمای ما یک مدیریت واحد وجود ندارد و در حقیقت تعداد ارگان‌هایی که در این رابطه تصمیم گیرنده هستند کم نیست و هر کدامشان سلیقه خودشان را دارند به همین جهت متاسفانه شاهد برخورد‌های سلیقه‌ای در سینما با فیلم‌ها هستیم. در ارتباط با فرهنگ ما ارگان‌های زیادی تاثیر گذار هستند.

وی در ادامه افزود: تلویزیون، وزارت ارشاد، شهرداری و حتی صنف‌های سینمایی و سازمان سینمایی هر کدامشان نظر خودشان را در مورد سینما می‌دهند. اگر تفکرات یکپارچه شود و مشخص باشد که کدام ارگان می‌تواند تصمیم گیرنده نهایی در سینما باشد حتماً شاهد اتفاقات بهتری خواهیم بود. در ارتباط با فضای موجود در سینما نمی‌توان نظر قطعی داد چرا که فیلم‌هایی که در سال نود و سه شاهد بودیم به گونه‌ای محصول دوره قبل بوده در واقع از سال نود و چهار به بعد است که فیلم‌های این دوره را می‌توان بررسی کرد و در موردشان حرف زد. در طی این مدت شاهد اتفاق خارق العاده‌ای در سینما نبودیم مهم‌ترین اتفاق آرامشی بوده است که اهالی سینما بدست آورده‌اند.

عبدلی با بیان اینکه کلمات و تعاریفی که به عنوان فیلم سیاه ارائه شده است را قبول ندارم بلکه هر فیلمسازی نگاه و جهان بینی خودش را دارد گفت: شخصاً کلمات و تعریف‌هایی مانند فیلم سیاه و سفید و تقسیم بندی‌های از این دست را نمی‌توانم درک کنم. باید این گونه توضیح دهم که هر سینماگری دیدگاه و جهان بینی خاص خودش را دارد. جهان بینی افراد بر اساس تربیت، نگاه و سلیقه‌های شخصی و حتی جامعه و منطقه‌ای که در آن زندگی کرده است متفاوت خواهد بود. به یک هنرمند و فردی که کار هنری انجام می‌دهد نمی‌توان اندیشه‌ای را که مطابق میل ما است تزریق کرد. در غیر این صورت شاهد ساخته‌هایی خواهیم بود که تصنعی هستند و نمی‌توانیم آن‌ها را به خوبی درک کنیم. آنچه که هنرمند خلق می‌کند بر اساس جوشش ذهنیاتش خواهد بود و جهان بینی که بر اساس موارد زیادی در او شکل گرفته است و دائم در طول مدت زندگی‌اش در حال تغییر و تحول است.

وی با بیان اینکه فیلم های سفارسی روح ندارند گفت: فیلم سفارشی روح ندارد و هنر سفارشی به مرحله خلق نمی‌رسد و چیزی جز ارائه دستورات نیست. فیلم‌های صنعتی و تبلیغاتی از این دست هستند. به نظرم ما تنها جمله‌ای که می‌توانیم از نگاه خودمان بگوییم این است که نظریات خودمان را بیان نماییم مثلاً بگوییم با فیلم‌ها و نوع نگاه فلان کارگردان موافق هستیم یا نه در غیر این صورت نمی‌توانیم بگوییم که چه کسی فیلم بسازد و چه کسی نباید فیلم بسازد.

شهرام عبدلی باتاکید بر اینکه یک سلیقه نمی‌تواند برای مخاطب هفتاد میلیونی تصمیم بگیرد بلکه باید تمام سلایق را در نظر گرفت عنوان کرد: مگر مخاطبین ما که بیش از هفتاد میلیون نفر هستند سلیقه‌‌هایشان یکی است اگر این گونه است که باید یک نفر برایشان فیلم بسازد. هر سلیقه‌ای هنرمند خودش را می‌خواهد.

وی در پایان درباره اینکه تعریف فیلم «نوآر» آن چیزی نیست که ما در سینمای مان می‌بینیم گفت: البته فیلم‌های «نوآر» چیزی متفاوت از این تعریف‌هایی است که ما در سینمای مان ارائه می‌دهیم شخصاً علاقه زیادی به این نوع فیلم‌ها دارم. اگر چشم‌هایمان را ببندیم و به چند ژانر سینمایی فکر کنیم حتماً یکی از آن‌ها فیلم‌های «نوآر» هستند. در سینمای ما نمی‌توان فیلم «نوآر» ساخت چرا که ما خطوط قرمز بسیار زیادی داریم که اجازه این کار را به ما نمی‌دهد ولی شاید به سختی بتوانیم چند فیلم شبه «نوآر» پیدا کنیم.

گفتگو: علی اکبر دهبان

هنر نیوز