هنر نیوز - بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که یا فیلم علیه کشور می سازند یا به درد سطل آشغال! / برخی ها لیاقت مسئولیت نداشتند

بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که یا فیلم علیه کشور می سازند یا به درد سطل آشغال! / برخی ها لیاقت مسئولیت نداشتند

محمد تقی فهیم با بیان اینکه چرا رهبری به نقطه آتش به اختیار رسیده است گفت: چون مدیران هنری ضررهای مکرر زدند و بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص یافته است که یا فیلم هایی علیه کشور می سازند یا فیلم های به درد سطل آشغال!

به گزارش هنرنیوز و به نقل از سینما روایت ، یکصدو هیجدهمین برنامه سینما روایت با حضور محمد تقی فهیم به نقدو بررسی فیلم « مرزی برای زندگی » اثر رضا اعظمیان و به تهیه کنندگی سیدسعید سیدزاده اختصاص داشت. فیلمی که تولید آن به سال 83 و موضوع آن به تقبیح جنگ می پرداخت.

در ابتدای این برنامه ، رسول شادمانی مجری – کارشناس این برنامه ضمن عذرخواهی از کیفیت بد فیلم گفت: خیلی تلاش کردیم تا نسخه با کیفیت تر این فیلم را از حوزه هنری دریافت کنیم اما موفق نشدیم و این خیلی بد است که کیفیت فیلمهای سینمای ایران بعد از گذشت یک دهه به چنین وضعیتی دچار می شوند.

انتظار بیشتری از حوزه هنری نداریم!
«رضا اعظمیان» کارگردان فیلم نیز از کیفیت بد فیلم عذرخواهی کرد و با بیان اینکه صداگذاری این فیلم بسیار شاخص و فیلمبرداری آن فوق العاده خوب است اضافه کرد: البته ما انتظار بیشتری از حوزه هنری نداریم!

وی ادامه داد: خوشحالم که جنگ را به تصویر کشیدم و انگیزه من از ساخت این فیلم براساس گفتگوهای تمدنها بوده است. با توجه به درگیری شیعه و سنی در منطقه ، این فیلم هنوز این قابلیت را دارد که نگاه صلح طلبانه ملت ایران را منعکس کند. از سوی دیگر، این فیلم اکران نشد و تلویزیون با وجودی که سهمی در مشارکت آن داشت این فیلم را پخش نکرد، شاید به این دلیل که در این فیلم ، مرز آموزه های مذهبی که خارج از عرف هم نبوده مورداستفاده قرار گرفته ؛ یعنی در آخر فیلم ، پلاک سرباز عراقی به جمع پلاک های شهدا افزوده می شود.

بازیگر فیلم به دلیل خطرناک بودن لوکیشن چندین بار قهر کرد!
این کارگردان تصریح کرد: برخی از لوکیشن های فیلم خیلی خطرناک بود و آقای کاوری بازیگر نقش عراقی به دلیل اینکه ممکن است اتفاقی برایش رخ بدهد و از ارتقاعات سقوط کنند چندین بار از فیلم قهر کردند! گاهی اوقات ما حدود 4 کیلومتر از جاده مال رو می رفتیم تا به لوکیشن برسیم.اگرچه این فیلم با بی مهری روبرو شد اما هرجای دنیا و درهرجشنواره ای که ما این فیلم را نمایش دادیم سالن پُر از جمعیت بود و بعضی ها روی زمین فیلم را تماشا می کردند.

فیلم می خواهد بیان کند مسلمانان نباید به جان همدیگر بیافتند
«سیدسعید سیدزاده» تهیه کننده فیلم هم با بیان اینکه سعی می کنم از ورود به بی مهری های فیلم دوری کنم چرا که ما می خواستیم فیلمی انسانی بسازیم که ساختیم یادآور شد: این فیلم می خواهد بیان کند که مسلمانان نباید به جان همدیگر بیفتند و ایرانی و عراقی هم فرقی ندارد چرا که همه ما انسان هستیم. حوزه هنری در آن مقطع تلاش کرد تا این فیلم ساخته شود و کارگردان اثر هم سعی کرد فیلم خوبی بسازد و این برای من از همه چیز ارزشمندتر است. در مورد کیفیت فیلم اگر به من می گفتید من با حوزه هنری تماس می گرفتم تا یک فیلم باکیفیت تر در اختیار سینما روایت می گذاشتند.

«مرزی برای زندگی» سخت ترین فیلم
«احمد کاوری» بازیگر نقش عراقی هم که برای دیدن فیلم به سالن آمده بود از سوی مجری به جایگاه دعوت شد و در مورد تولید این فیلم گفت : شرایط تولید این فیلم شرایط سختی بود و همه لوکیشن های فیلم واقعی بودند و خوشحالم که این سختی ها تحمل شد تا امروز شاهد نمایش فیلم خوبی باشیم.

وی ادامه داد: این فیلم قابل دفاع است و هرکسی اعم از منتقد و مردم که این فیلم را دیدند احساس خوبی نسبت به فیلم داشتند هرچند که ممکن است ضعف هایی هم داشته باشد. این فیلم در سه لوکیشن مختلف فیلمبرداری شده و برای من که در عرصه بازیگری و کارگردانی فعال هستم سخت ترین فیلم بوده است.

فیلمساز قواعد سینما را می شناسد / با محتوای فیلم مشکل دارم
«محمدتقی فهیم» منتقد جلسه هم گفت: معتقدم فیلم «مرزی برای زندگی» فیلمی است که توانسته به عنوان نخستین فیلم فیلمساز، به او اعتبار ببخشد. فیلم از نظر ساختاری نشان می دهد کسی که پشت دوربین قرار داشته قواعد سینما را می شناسد و به شدت برای تولید یک فیلم خوب انگیزه داشته است اما من برخلاف کارگردان که به بحث محتوایی اثر می بالد با محتوای فیلم مشکل دارم و بر این باورم که فیلم در بخش فرم و ساختار به خوبی مخاطب را درگیر می کند اما دربخش محتوا و پیام نمی تواند از عهده خودش برآید. فیلم به سراغ دو رزمنده ایرانی و عراقی می رود تا مساله صلح را مطرح کند اما گویا حس ناسیونالیسم از فیلم فرار کرده است و ما چیزی از حس وطن پرستی ، اعتقاد ، ریشه ها و بحث ناسیونالیسم قوی ایرانی که در دوران جنگ در رزمندهای ایرانی وجود داشت را نمی بینیم و شاید همین امر باعث شده که فیلم مهجور بماند.

وی با بیان اینکه فیلم از یک هویت قوی برخوردار نیست و همین امر به فیلم لطمه زده است اظهار داشت: هر چه فیلم در بخش ساختاری می تواند کارگردان را در صندلی کارگردانی اش تثبت کند اما در بخش محتوایی ، مملو از پرسش است و نمی تواند پای دفاع از فیلم بایستد.

باید تاسف خورد در این سینما کسانی فیلم می سازند که حتی نمی توانند کپی آن را حفظ کنند!
وی با اشاره به پخش فیلم با کیفیت بد تاکید کرد: آقای شادمانی مطرح کردند که نتوانسته کپی با کیفیتی از حوزه هنری بگیرد و این امر نشان می دهد که چقدر مدیریت دولتی ما به سینمای کشور آسیب زده است. یعنی دوستان فیلمی را ساختند و پای تولید آن پول ریختند اما یک کپی باکیفیت از آن در اختیار ندارند! باید آن کسانی که برای دل و سلیقه خودشان فیلم می سازند از سینما دور ریخته شوند. سینمای حکومتی یک سینمای کاملا تعریف شده و مشخص است. هرکسی می خواهد فیلم شخصی بسازد برود با پول خودش بسازد. باید تاسف خورد که در این سینما کسانی فیلم می سازند که حتی نمی توانند کپی آن را حفظ کنند و این نشان از بی درو پیکر بودن سینمای ایران است. یعنی بودجه به فیلم هایی اختصاص می یابد که 80 درصد آنان به درد نمی خورند و فیلم «مرزی برای زندگی» یک نمونه مشخص از مناسبات غلط حاکم بر سینمای دولتی کشور ماست که امروزه گرفتارآن هستیم.

به گفته فهیم ، چرا باید کاراکتر اصلی یک اثر هنری مثل «مرزی برای زندگی» که نماینده کشور ایران محسوب می شود کور باشد؟

نگاه شعاری مخاطب را پس می زند
اعظمیان در پاسخ اظهارداشت: من دیدن را فقط به بینایی نمی دانم . مگر سرمنشاء تحول سرباز عراقی ، عملکرد انسانی رزمنده ایرانی نبود؟ من در این فیلم نقصانی نمی بینم و این فیلم سراسر از نماد است. البته سعی کردم فیلمم را شعاری نسازم چرا که معتقدم یکی از دلیلی که امروزه سینمای جنگ از سوی مخاطب پس زده می شود به دلیل نگاه شعاری است.

وی با بیان اینکه ما نگاه تحول گرا در سینمای ایران کم داریم یادآور شد: بزرگترین دردی که در سینمای جنگ احساس می شود عدم فهم نویسنده و فیلمساز نسبت به جغرافیای جنگ است. این فیلم به لحاظ محتوا به جنگ ما افزوده است. در این فیلم ، جنگ بستری برای نشان دادن نیاز آدمها به همدیگر بوده است.

برخی ها مسئولیت هایی را پذیرفتند که لیاقت آن را ندارند
سید زاده هم در پاسخ گفت: متاسفانه همین نگاههایی مثل آقای فهیم باعث شد که به اکران فیلم ضربه بخورد. یکی از آفت های جامعه ما این است که برخی از آدمها مسئولیت هایی را پذیرفتند که لیاقت آن را ندارند و حضرت امیر(ع) آنان را لعن کرده است. این مدیران وقتی چند نفر معترضانه با آنان برخورد می کنند جا خالی می کنند و دیگر پشت فیلم نمی ایستند.

از رسانه ملی به نگاهی که نظام از آن پشتیبانی می کند حمله می شود
وی ادامه داد: گاهی اوقات مشاهده می شود از رسانه ملی و از متینگ های مختلف به نگاهی که نظام از آن پشتیبانی می کند حمله می کنند. چرا اینقدر حمله می شود؟ ما احتیاج داریم که نظام ما سرمایه بگذارد و اندیشه هایش را در قالب آثار هنری تولید کند. من ازاین فیلم با تمام قدرت پشتیبانی می کنم و نیاز جامعه ما تولید فیلم های اینچنینی است.

انتخاب اولیه ما حمید فرخ نژاد و امین حیایی بود
رضا اعظمیان در مورد انتخاب بازیگران فیلم گفت: انتخاب اولیه ما برای ایفای نقش عراقی آقای حمید فرخ نژاد بود که سر قرارداد به توافق نرسیدیم و قرار بود اگر آقای فرخ نژاد انتخاب بشود نقش رزمنده ایرانی را آقای امین حیایی بازی کند که منتقی شد.

رسول شادمانی هم در بخش دیگری از این نشست اظهار داشت : در سینمای ما که سهم سالیانه تولید فیلم های دفاع مقدس کمتر از چند فیلم است و همه آنان هم با بودجه دولتی تولید می شود علاقه و میل بیشتر به سمتی است که فیلم هایی تولید شوند که نشان از روحیه دفاع و سلحشوری ایرانیان باشد نه جنگ.

بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که فیلم هایی علیه کشور می سازند!
فهیم در پایان هم مدیریت هنری را مورد خطاب قرار داد و تصریح کرد: آن قدری که مدیران هنری ما به سینمای ایران لطمه زدند هیچکس نزده است. چرا رهبری به نقطه آتش به اختیار رسیده است؟ چون به این نتیجه رسیدند که مدیران هنری ضررهای مکرر زده اند. چرا که بودجه های میلیاردی به فیلمسازانی اختصاص می یابد که یا فیلم هایی علیه کشور می سازند یا فیلم های به درد سطل آشغال! درحالی که باید کسانی فیلم بسازند که پای ارزشهای نظام و حکومت بایستند.