رضا رادپور و مصطفی شیری در دو بخش از دو برنامه زنده‌باد زندگی میهمان شبانگاهی برنامه شدند. اولی معلم حرفه‌ای و علاقمند و فعالیت‌های سینمایی و البته سینماگر آماتور و دومی سینماگر حرفه‌ای در حوزه سینمای مستند. هر دو میهمان از زندگی و سنیما گفتند و دغدغه‌های‌شان در این حوزه را روایت کردند.
در ابتدای این برنامه حسن گوهرپور مجری و کارشناس این بخش با اشاره به مستند «تو رو خدا به من رای بدین» که به موضوع انتخابات شوراهای مدارس می‌پردازد گفت: تمرین جامعه‌پذیری و فعالیت‌های اجتماعی اتفاقاً از همینجاست که شکل گرفته و قوام می‌یابد؛ اگر هر فن و فکری را در زمان دانش‌آموزی تمرین کنیم و در آن ممارست داشته باشیم؛ به طور حتم در مقاطع دیگر زندگی بهتر می‌توانیم در آن عرصه موفقیت‌هایی کسب کنیم.
در ادامه این گفتگو رضا رادپور درباره چگونگی شکل‌گیری این مستند گفت: به واسطه علاقه‌ام به علوم اجتماعی، علاقمند بودم در این فضا کاری انجام دهم که البته نتیجه خوبی از منظر اجتماعی برای دانش‌آموزان داشته باشد؛ از همین رو تصمیم گرفتم فیلمی با موضوع انتخابات شوراهای دانش‌آموزی بسازم.
این دبیر آموزش و پرورش و کارگردان آماتور سینمای مستند با اشاره به زمان فیلمبرداری و انجام امور مختلف تولید این اثر هم افزود: تمام کارهای این فیلم را خودم به تنهایی انجام دادم و تقریبا یکسال برای آن وقت گذاشتم. فیلمبرداری کار هم حدود یکسال زمان برد.
وی ادامه داد: تمام تلاشم این بود که یک انتخابات را در حوزه دانش‌آموزی به خود دانش‌آموزان نشان داده و در سال‌های بعد هم برای دیگر دانش‌آموزانم نمایش دهم تا تجربه‌ای باشد برای تمرین اجتماعی‌تر شدن و حضور اجتماعی داشتن در جامعه.
«بن‌بست» بابک بیات و جریان زندگی یکی دیگر از یکشنبه شب‌های «زنده‌باد زندگی» و بخش سینمایی این برنامه اختصاص داشت به مستندهای مصطفی شیری کارگردان جوان سینمای مستند.
در این برنامه بخش‌هایی از مستندهای تهران - شمالغربی (درکه) و بن بست (پرتره زندگی بابک بیات) پخش شد.
در ابتدای این برنامه حسن گوهرپور مجری و کارشناس این بخش با اشاره به این که روایت مستندسازان از زندگی و آن‌چه در این رخداد بی‌نظیر شکل می‌گیرد مصداقی نزدیک‌تر به حقیقت زندگی است گفت: سینمای مستند مصداقی از واقعیت است که تلاش می‌کند در مسیر حقیقت واحد هستی قرار گیرد.
در ادامه این گفتگو؛ مصطفی شیری با اشاره به اهیمت سینمای مستند و جوایزی که برای سینمای ایران کسب کرده و مقایسه آن با سینمای داستانی گفت: سینمای مستند بسیار مهجور مانده است؛ حتی اگر بخواهیم در مقام مقایسه بر آییم می‌بینیم که سینمای مستند به لحاظ حضور جهانی و کسب جایزه برای سینمای ایران بسیار بیشتر از سینمای داستانی افتخار آفرین بوده است؛ آنوقت سینمای مستند از امکانات اولیه هم برخوردار نیست؛ هم در تولید مشکلاتی دارد هم در اکران.
شیری در ادامه با اشاره به علائقش در ساخت ژانرهای مختلف گفت: من در ژانرهای مختلفی دست به ساخت مستند زده‌ام و بر ژانر خاصی تاکید نداشته‌ام. مثلا با موضوع مذهبی «عکاسخانه» با موضوع عکاسی مذهبی را ساخته‌ام یا در ژانرهای زیست‌محیطی کار کرده‌ام؛ پرتره هم ساخته‌ام که همین فیلم «بن بست» (زندگی زنده یاد بابک بیات) است.
این مستندساز در ادامه با اشاره به مراحل مختلف تولید مستند تهران - شمالغربی (درکه) که به تاریخچه این منطقه می‌پردازد اظهار داشت: یکی از مهمترین دلایلی که من را ترقیب به ساخت این مستند کرد زادگاهم بود. هر فیلمسازی دوست دارد در مورد زادگاهش فیلم بسازد و تهران هم به عنوان زادگاه من موضوعی برای این مستند شد. درکه بهشتی در تهران است و باید میراث آن ثبت شود.
وی در ادامه و پس از پخش بخش‌هایی از مستند بن‌بست گفت: فیلمبرداری این مستند از سال ۸۴ آغاز شد و تا آخرین پلان سه سال طول کشید.
وی ادامه داد: به نظرم این فیلم به دلایل زیادی مهمترین اثر مستند کارنامه من است.
شیری در ادامه و با اشاره به یکی از مهمترین شاخص‌های زندگی بابک بیات گفت: بابک بیات به شدت در زندگی شخصی و هنری جایگاه ممتازی داشت؛ در خانواده‌اش انسان مهربانی بود و در کارش هم سخت‌کوش و عاشق؛ این‌ها شاید بخش کوچکی از ویژگی‌های خوب بابک بیات بود.
عکس: مصطفی انجیله ای؛ امیرعلی خسروی
