هنر نیوز - فرحبخش: راه نجات سینما، ساخت آثار مردمی و حرفه‌ایست/ فیلم کسل کننده به درد پرده سینما نمی‌خورد

فرحبخش: راه نجات سینما، ساخت آثار مردمی و حرفه‌ایست/ فیلم کسل کننده به درد پرده سینما نمی‌خورد

حسین فرحبخش تهیه کننده و کارگردان سینمای ایران گفت: در حال حاضر دلیل دوری مردم از سالن های سینما فیلم های بی هویت و به شدت خنثی است که نمی تواند انتظارات مخاطبان سینما را برآورده سازد.باید بپذیریم که فیلم‌های خنثی و کسل کننده به درد سینما و پرده نقره ای نمی خورند...

کارگردان فیلم سینمایی «مستانه» افزود: مطمئناً اگر در سینمای ایران فیلم خوب و قابل تأملی ساخته شود مردم برای دیدن آن جلوی در سینماها صف خواهند کشید و مسائلی همچون افزایش قیمت بلیت سینماها و یا توزیع زودهنگام فیلم ها در شبکه نمایش خانگی نمی تواند مانع حضور آن ها در سالن های سینما شود.

وی تصریح کرد: بعبارتی دیگر در کشور ما سینمایی وجود ندارد که توقع داشته باشیم مردم از آن استقبال کنند. لذا نباید از مردم انتظار داشت فیلم های خنثی و بی خاصیت را در سینما تماشا کنند.

وی با تأکید بر اینکه فیلم های سینمای ایران به دلیل عدم وجود داستان های جذاب و باور پذیر اجتماعی، سانسور و ممیزی های فراوان و همچنین ساختار ضعیف نمی توانند نظرات مخاطبان را برآورده سازند اظهار داشت: وقتی فیلم های سینمایی خلق مخاطبان را تنگ می کنند و آن ها مجبور می شوند به خاطر پولی که خرج کرده اند در سینما با مشقت فراوان فیلمی را تماشا کنند و هنگام بازگشت به خانه از فیلم و سینما منزجر شده و به آن دشنام می دهند نمی توانیم انتظار داشته باشیم که از سینما استقبال صورت گیرد.

فرحبخش در پاسخ به این سوأل که چرا مخاطبان از فیلم های سینمایی توزیع شده در شبکه نمایش خانگی استقبال می کنند و حاضر نیستند به سینما بروند گفت: از آنجا که اغلب دکه های روزنامه فروشی و سوپر مارکت ها فیلم های شبکه نمایش خانگی را توزیع می کنند و مردم مرتباً با این اماکن در ارتباط هستند و پوستر و تبلیغ یک فیلم را می بینند آن را هم در سبد کالای خود جای می دهند تا ساعتی در منازل خود بتوانند با خانواده شان سرگرم شوند و قطعاً هیچ شناختی نسبت به فیلم و سینما نیست که آن ها را وادار به خرید یک فیلم سینمایی کند.

این تهیه کننده سینمای ایران خاطرنشان کرد: این در حالی است که اگر یک فیلم از جذابیت بالایی برای مخاطبان برخوردار باشد آن ها هم فیلم را در سینما خواهند دید و هم بعداً نسخه خانگی آن را خریداری خواهند کرد. این یک تجربه ای است که در آمریکا اثبات شده است و با توجه به اینکه در آن کشور به فاصله بسیار کوتاهی از اکران یک فیلم سینمایی نسخه خانگی آن هم توزیع می شود مردم از هر دو به یک اندازه استقبال می کنند چرا که فیلم های آمریکایی از جذابیت بسیار بالایی برای جذب مخاطبان برخوردار هستند.

کارگردان فیلم سینمایی «عطش» در بخش دیگری از این گفتگو یادآور شد: به عنوان مثال فیلم هایی که در سی و سومین جشنواره فیلم فجر به عنوان معتبرترین جشنواره سینمایی کشور به نمایش درآمدند اغلب زیر خط استاندارد بودند و فیلم های ۸ میلیمتری و تجربی پیش از انقلاب اسلامی را به یاد مخاطبان جدی و آگاه سینما می آوردند. فیلم هایی که بیشتر از آنچه به سینما شبیه باشند یک فاجعه برای سینما محسوب می شدند و مخاطبان خود را دچار تهوع می کردند. این در حالی است که مدیران سازمان سینمایی ادعای آن را داشتند که در این جشنواره فیلم های درجه یک حضور دارند!

فرحبخش سپس با اشاره به گذشته سینمای ایران سال های ۷۶ تا ۸۰ را دوران طلایی سینمای کشور برشمرد و اظهار داشت: بهترین فیلم های سینمایی ایران در این دوران ساخته شدند اما در دوران مدیریت وزیر ارشاد دولت نهم سینما به شدت رو به اضمحلال رفت و به دلیل خفقان گسترده ای که بر سینما حاکم شد دیگر همان تعداد اندک مخاطبان نیز راضی نشدند که در سالن های سینما حضور پیدا کنند و تنها یکی دو فیلم مانند «اخراجی ها» بود که توانست خیل مخاطبان را به سالن های سینما بکشاند.

وی افزود: اما در دولت دهم ورق برگشت و با مدیریت شمقدری بر سازمان سینمایی کشور فیلم های بسیار خوب و ارزنده ای در سینمای ایران ساخته شد که شکوه دوران مدیریتی زنده یاد سیف الله داد را در اذهان سینماگران زنده می کرد. فیلم هایی که در این دوران ساخته شدند نه تنها در جذب مخاطبان خوب عمل کردند بلکه قطعاً در تاریخ سینمای ایران نیز ماندگار و جاودانه خواهند شد اما متأسفانه به دلیل فشارهای بسیار زیادی که از سوی برخی از افراد و نهادها به وی وارد می شد او ناچار شد کمی محتاط تر رفتار نموده و مجدداً سینما را به شکل خنثی بازگرداند.

تهیه کننده فیلم سینمایی «شارلاتان» در خاتمه این گفتگو یادآور شد: ذکر این نکته ضروری است که اگر در دهه ۶۰ استقبالی از فیلم های سینمایی صورت می گرفت تنها دلیلش عدم وجود رسانه های مشابه همچون اینترنت، شبکه های متعدد تلویزیونی و یا سایر تفریحات بود و مردم مجبور می شدند که به دلیل عدم وجود هرگونه تفریحی به سینما بروند و وقت خود را با سینما پر کنند اما در حال حاضر به دلیل وجود رسانه های گوناگون تنها با ساخت فیلم های حرفه ای، شاخص و درخشان است که می توان خیل عظیم مخاطبان را به سالن های سینما کشاند و تنها چاره ما در حال حاضر تولید فیلم هایی است که بتوانند با مردم ارتباط برقرار کنند و برگرفته از حقایق روز اجتماعی باشند.