هنر نیوز - ترمیم سردر دانشگاه تهران یک ضرورت بود/ ضرورت استفاده از خرد جمعی در مرمت ميراث ملی

ترمیم سردر دانشگاه تهران یک ضرورت بود/ ضرورت استفاده از خرد جمعی در مرمت ميراث ملی

نشست بررسی ترمیم سردر دانشکاه تهران معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی از تغییرات ایجاد شده در نمای سردر دانشگاه تهران بدون مشاوره با معماران انتقاد کرد و گفت: مرمت‌گر حق ندارد در زمان اجرای پروژه از حدس و گمان خود پیروی کند، مگر این‌که ایجاد تغییر در سازه میراث ملی بر اساس خرد جمعی کارشناسان مرمت و معماری باشد.

به گزارش هنرنیوز؛ پیروز حناچی در نشست بررسی ترمیم سردر دانشگاه تهران که عصر دیروز (شنبه ۸ اسفند) در پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران با حضور محمد شکرچی‌زاده رئیس مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی برگزار شد، گفت: سازه سردر دانشگاه تهران به دلیل قرار گرفتن در میراث ملی معاصر و ارزشمند برای معماران (از قبیل برج آزادی، موزه فرش، موزه هنرهای معاصر و دیگر آثار معماری مدرن دهه‌های ۴۰ و ۵۰ تهران که همگی از بتن اکسپوز ساخته شده‌اند)، حساسیت زیادی دارد؛ از آنجا که تخریب این سازه در طول بیش از ۴۰ سال عمر این اثر ملی می‌توانست به مرور به تخریب کل سازه بینجامد، نهایتا دانشگاه تهران، پردیس هنرهای زیبا و دانشکده معماری و شهرسازی به این نتیجه رسیدند که ترمیم این سازه یک ضرورت است.

معاون معماری و شهرسازی وزارت راه و شهرسازی با اشاره به منشور بین‌المللی مرمت آثار باستانی مصوب ۱۹۴۶ که به منشور ونیز شهرت دارد و سندی پایین‌دستی برای مرمت‌گران دنیاست، ادامه داد: بر اساس این منشور ما تنها در بناهایی حق دخالت داریم که آن سازه در حال تخریب باشد. همچنین این منشور تأکید دارد که در هر مرمتی باید از روش‌های سنتی استفاده شود. ولی اگر قرار بود به دلیل شدت تخریب‌ها، از تکنولوژی روز استفاده شود، باید به گونه‌ای باشد که امکان برگشت‌‌پذیری روش‌های فناورانه وجود داشته باشد؛ به این معنا که اگر در بازر‌سی‌های بعدی کارشناسان به این نتیجه برسند که روش استفاده شده برای ترمیم بنا، باید تغییر کند، امکان بازگشت از روش قبلی و استفاده از روش جدید وجود داشته باشد که متأسفانه این موضوع در ترمیم سازه سردر دانشگاه تهران دیده نشده است.

بر اساس گزارش پایگاه خبری وزارت راه و شهرسازی؛ عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران ادامه داد: منشور ونیز می‌گوید مرمت‌گر حق ندارد در زمان اجرای پروژه از حدس و گمان خود پیروی کند مگر این‌که ایجاد تغییر در سازه میراث ملی بر اساس خرد جمعی کارشناسان مرمت و معماری باشد. اما در ترمیم این بنا مجری پروژه در بخش‌هایی از بنا تصمیم می‌گیرد به تشخیص و صلاح‌دید خود اتفاق‌های تازه‌ای را در اثر رقم بزند.

وی نقش تصمیم‌گیری خرد جمعی را کاستن ضریب خطا به حداقل عنوان اظهار کرد: مجری و ناظر پروژه ترمیم سازه می‌تواند به عنوان متخصص بتن در خصوص نحوه طراحی و ساخت مصالح مورد نیاز تصمیم‌گیری کند اما هر گونه تغییر در نما و فضاسازی بنا باید با مشاوره معماران انجام می‌شد که متأسفانه در زمان ترمیم سردر دانشگاه تهران چنین اتفاقی نیفتاد./