خانه تاریخی عامری‌ها پس از ۲ سال و ۲۸ روز مقاومت طاقت فرسا و با وجود تلاش فعالان میراث فرهنگی و اهالی رسانه در ۲۸ دی ماه ۹۳ تخریب شد و حال پس از ۱ سال و ۲ ماه و ۱۳ روز از آن تخریب خبر رسید که بهره برداری از مجتمع تجارت جهانی فردوسی با اعلام نظر سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران و اخذ مجوزهای لازم متوقف شد همان ساختمانی که قاتل و نابودگر هویت ۲۰میلیون تهرانی، است.
به گزارش هنرنیوز؛ دیشب ۱۵ اسفندماه ۹۴اعلام شد که بهره برداری از مجتمع تجارت جهانی فردوسی با اعلام نظر سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران و اخذ مجوزهای لازم متوقف شد و شهرداری منطقه ۱۲ اعلام کرد؛ توقف بهره برداری از مجتمع تجارت جهانی فردوسی در راستای انجام امور محوله قانونی این مجتمع، به منظور رفع خطر و پیشگیری از احتمال وقوع حادثه بوده است.
بنا براین گزارش؛ این تصمیم با استناد به بند ۱۴ ماده ۵۵ قانون شهرداری و سایر موارد قانونی و همچنین اعلام نظر فنی سازمان نظام مهندسی ساختمان استان تهران در خصوص عدم اجرای برخی از اجزای استحکام بخش سازه ای (تعدادی از دیوارهای برشی) و برخوردار نبودن از ایمنی لازم گرفنه شده است. بر همین اساس، شهرداری منطقه ۱۲ ضمن اعلام مراتب به مراجع قضایی، به اطلاع می رساند که بهره برداری از آن مجتمع تا زمان اجرای طرح مقاوم سازی و تکمیل عملیات ساختمانی و اخذ تائیدیه های لازم متوقف خواهد بود.
در همین راستا
سجاد عسگری- دبیر کمیته مردم نهاد پیگیری حفاظت از خانه های تاریخی تهران- یادداشتی را درمورد آنچه برخانه عامری‌ها در مجاورت این برج گذشت را در اختیار هنرنیوز نهاده است. در متن این یادداشت آمده است:
مهر سال ۱۳۹۱ بود که مدیر وبلاگ«سفرنویس» خبر داد که خانه تاریخی عامری‌ها در محله فردوسی توسط مالک مجتمع تجارت جهانی فردوسی قرار است تخریب شود و کم کم در حال از بین بردن بنا به صورت شبانه روزی و مخفیانه است. پس از جستجو‌های تاریخی متوجه شدیم این بنا روزگاری خانهی سلطان خان محمد عامری یکی از رجال سرشناس دوره پهلوی است. البته در سال ۸۶ نیز این بنا توسط میراث فرهنگی استان تهران به عنوان یک بنا ارزشمند شناسایی شده بود ولی از آنجا که میراث فرهنگی حرمت امامزاده را هیچ وقت رعایت نکرده، از وجود این بنا هم مطلع نبود جز چند کارشناس قدیمی که تبعید یا گوشه نشین شده بودند!
با رایزنی‌ها و تلاش‌های متعدد موفق شدیم در آستانه روز تهران و در ۳۰ مهر ۹۱ بنا را به صورت اضطراری ثبت کنیم. از لحظه ثبت، کمیته پیگیری حفاظت از خانه‌های تاریخی تهران و وبلاگ« سفرنویس» و اصحاب رسانه همچون عقاب تیزبین مراقب این بنا بودند و هر تکان خوردن کوچکی در بنا را رصد می کردند و نسبت به آن واکنش نشان می دادند.
در آن زمان احمد مسجد جامعی عضو کمیسیون فرهنگی شورای شهر تهران بود و هر اتفاق در زمینه این خانه را سریع به گوش ایشان می رساندیم و او هم به شهرداری تهران و منطقه ۱۲ فشار می آورد و نمی گذاشت بیش از این بنا تخریب شود. این فشارها تا حدی شد که مجموعه شهرداری تهران و منطقه ۱۲ نیز یک شهربان ۲۴ساعته در جلو درب این بنا مستقر کردند تا ساخت و سازی صورت نگیرد و چندین درگیری در بنا به دلیل فعالیت عمرانی توسط عوامل شهرداری منطقه ۱۲ با عوامل مجتمع تجارت جهانی فردوسی صورت گرفت و البته مسائل پشت پرده دیگری رخ داد که بار سنگین مالی برای شهرداری تهران داشت ولی فشارها شورای شهر تهران، اصحاب رسانه، سازمان های مردم نهاد باعث شد تا شهرداری تهران نتواند از دفاع خانه تاریخی عامری‌ها پا پس بکشد.
پس از مدتی با نامه نگاری‌ها با سازمان نظام مهندسی ساختمان؛ این نهاد را وارد داستان تخریب خانه عامری ها کردیم و آنها نیز اهرم فشار دیگری بر توقف تخریب خانه عامری‌ها و مجتمع تجارت جهانی فردوسی شدند. البته نهادهای امنیتی و حراستی نیز نقش موثری در جلوگیری از تخریب این بنا داشتند. همه نهادها و ارگان ها دست به دست هم دادند تا جلوی این تخریب بنا را که مالک تا حدی نیز به آن اسیب وارد کرده بود را بگیرند؛ البته بماند که دست های پشت پرده نیز در میراث فرهنگی استان تهران وجود داشت و در آن زمان خانه تاریخی عامری را به عمد یا غیر عمد با پلاک کناری جا به جا ثبت کرد که به لطف دوستان دارای قدرت در میراث فرهنگی کشور، این اشتباه جمع شد ولی همین امر باعث شد که مالک بهانه ای برای کتمان تاریخی بودن بنا پیدا کند.
از سویی مالک مجتمع تجارت جهانی فردوسی و مالک فعلی خانه عامری‌ها مدعی بود که این خانه از بدو تحویل تخریب شده بود و آسیب‌های وارده کار من نیست و این خانه هم ارزشمند نیست. خوشبختانه گوگل ارث ابزاری خوب برای بر اثبات سخنان خلاف آقای کلایی بود تا مسجل شود این خانه از بدو تحویل به او سالم بود و درختانی داشت که وی به عمد نابود کرد.
میراث فرهنگی بر علیه مالک مجتمع تجارت جهانی فردوسی شکایت کرد و از سویی مالک هم شکایتی از میراث فرهنگی در دیوان عدالت اداری مبنی بر بی ارزش بودن بنا مطرح کرد. در این میان آنچنان باید و شاید از این بنا دفاع نشد و شاید اراده ای نبود برای دفاع کردن از این هویت ملی و با تمام تلاش‌های گروه های مردمی در ۲۸ دی ۱۳۹۳ این بنا با خاک یکسان شد و شاید این هم از لطف دوستانی است که داعیه میراث فرهنگیشان گوش فلک را پر کرده است.
خانه عامری‌ها پس از ۲ سال و ۲۸ روز مقاومت طاقت فرسا تخریب شد و حال پس از ۱ سال و ۲ ماه و ۱۳ روز از تخریب خانه تاریخی عامری‌ها خبر رسید که قاتل و نابودگر هویت ۲۰میلیون تهرانی، بلاخره متوقف شد. خرسندیم از این خبر و افسوس می‌خوریم که چرا همیشه نوش دارو پس از مرگ سهراب می رسد.
عکس پس از تخریب کامل
چرا پیش از این جلوی تخریب آن بدنه ارزشمند خیابان فردوسی که جایگزینش این بنا بی هویت شد و آهن پاره ها بر جای خانه عامری‌ها سکنی گزید ، را نگرفتیم و اجازه دادیم چنین بنایی در قلب حصار ناصری بافت تاریخی تهران ساخته شود؟ در تهران فضا برای مجتمع و مگامال و هایپر استارها زیاد است و چرا باید این اتفاقات در قلب بافت تاریخی تهران رخ دهد؟ آیا نمی شد این بنا را در خیابان کریمخان که بورس طلا و جواهر است، ساخت؟ چرا باید شهرداری تهران و سازمان نظام مهندسی مجوز بدهد و بعد از چند سال جلو کار بنا را بگیرد؟ این چراها همیشه برای دوستداران میراث فرهنگی و فعالان شهری باقی مانده است و امیدواریم از این پس علاج پس واقعه نرسد و به جای نوشدارو پس از مرگ سهراب، اجازه اقدام خلاف قانون را ندهیم تا بعدا به دنبال نوشدارو باشیم.
