هنر نیوز - شاه محمدلو: صداقت در موضوع نوجوانها را به سمت تئاتر می‌آورد

شاه محمدلو: صداقت در موضوع نوجوانها را به سمت تئاتر می‌آورد

یک برنامه‌ساز و کارگردان کودک و نوجوان طرح صادقانه موضوعهای مربوط به این گروه سنی را عامل جذب مخاطب برای نمایشها دانست.
به گزارش هنر نیوز ،بهرام شاه محمدلو با اشاره به نیاز نوجوانها به دیدن نمایش به مهر گفت: طبیعی است که هر گروه سنی نمایش مخصوص به خود را نیاز دارد. در حوزه تئاتر نوجوان قبلا اقداماتی صورت گرفته، اما متاسفانه در حال حاضر هیچ نمونه‌ای که برای نوجوانها روی صحنه برود به خاطر ندارم.
وی ادامه داد: اولین قدم برای به وجود آمدن تئاتر نوجوان سرمایه‌گذاری است. ما در این بخش هم مثل بخشهای دیگر با کمبود رو به رو هستیم و راه حل برطرف کردن این کمبودها وجود دارد. به خاطر صمیمی بودن نوجوانها در این سن و همچنین مسائل روحی و روانی که در پی آن به وجود می‌آید و نوع نگاهشان به زندگی، خانواده و جامعه باید به صورت عام به موضوع نگاه کرد و نباید برای گروه خاصی از نوجوانها نمایش اجرا کرد.
شاه محمدلو با بیان اینکه در حوزه کودک بیشتر از نوجوان کار شده است، افزود: متاسفانه تمام تلاشی که می‌توانیم برای احیای تئاتر نوجوان کنیم به بخش کودک معطوف شده است. دلیلش این است که ما حیطه شخصیتی نوجوان و مجموعه ویژگی‌های روحی و روانی که او را می‌سازد، نمی‌شناسیم. نوجوانی از حدود 11 تا 18 سالگی شروع می‌شود. البته این سنین ممکن است یکی، دو سال بالا و پایین شود چون در بعضیها میزان رشد و شروع این دوره متفاوت است. تحولاتی هم که در بچه‌ها در این سن رخ می‌دهد ممکن است متفاوت باشد اما شناخت همه این فعل و انفعالات سخت نیست.
این کارگردان با یادآوری آثار تولید شده در مورد کودکان گفت: ماتسفانه ما خیلی از این کمبودها را در زمینه کودک هم داریم. نمایشهایی که برای کودکان کار می شود مشکل کیفی دارند و بیشترشان به جذب سطحی آنها رضایت می‌دهند. البته کاگردانها و سازندگان این نمایشها تقصیر ندارند. چون از اینکه چطور می‌شود بچه‌ها را پای یک نمایش نشاند آگاهی ندارند و فکر می‌کنند تنها با حفظ ظاهر نمایش، دادن رنگ و لعاب به کار می‌توانند آنها را تا پایان روی صندلی نگه دارند.
وی همچنین اضافه کرد: ممکن است نوجوانها با تئاتر بیگانه باشند. اما اگر نمایشی مناسب سنشان روی صحنه برود و تبلیغات از طریق مدارس و مراکز آموزشی صورت بگیرد حتما از دیدن آن استقبال می‌کنند. ممکن است بعضی از نوجوانها زمان کودکی تئاتر خودشان را دیده باشند و یا همراه خانواده به تئاترهای مختلف رفته باشند. پس اینطور نیست که بگوییم این گروه سنی با تئاتر بیگانه‌اند. اگر نمایشی از نظر ساختار قابل قبول باشد و نوگرایی و عینی‌گرایی در آن دیده شود و علاوه بر اینها نیازهای قابل شناختی که دور از ذهن بچه‌ها نیست عنوان کند، به راحتی می‌تواند بچه‌ها را به دیدن و لذت بردن از تئاتر عادت دهد.
شاه محمد لو در پایان با تاکید بر حساس بودن سن نوجوانی گفت: نوجوان نه وابستگی به والدین که زمان کودکی اتفاق می‌افتد را دارد و نه استقلال جوان را. کودکان برای دیدن نمایش با پدر و مادر خود همراه می‌شوند و جوانها نیازی به همراهی کسی در این زمینه ندارند. اما نوجوان نه آن وابستگی را می‌خواهد و نه اجازه استقلال دارد. به همین خاطر باید فضایی برایش فراهم شود که از طریق مدارس و مراکز آموزشی و به همراه دوستانش به تماشای تئاتر برود.