هنر نیوز - خاسب: هنر من تلفیقی از تجربه های زندگی با ورزش‌های رزمی است

خاسب: هنر من تلفیقی از تجربه های زندگی با ورزش‌های رزمی است

شب گذشته جلسه پرسش و پاسخ تماشاگران با عوامل اجرای نمایش «گل» به همت انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر در کارگاه نمایش تئاترشهر برگزار شد.
به گزارش خبرنگار تئاتر هنرنیوز، هنرمندانی چون محمدرضا خاکی، منیژه محامدی، مسعود دلخواه، حبیب رضایی، پارسا پیروز فر‌، محمد یعقوبی‌، محمود طیاری‌، زنده نام مدیرکل بخش نمایش رادیو و ... شب گذشته سه‌شنبه 19 مرداد از نمایش «گل» به کارگردانی یاسر خاسب دیدن کردند و سپس نشست نقد و بررسی نمایش برگزار شد.
در ابتدای جلسه پرسش و پاسخ تماشاگران با عوامل اجرا که به همت انجمن نویسندگان و منتقدان خانه تئاتر در کارگاه نمایش تئاترشهر برگزار شد، یاسر خاسب که سبک اجرایی نمایش خود را گونه ای از تئاتر فیزیکال می‌داند به مخاطبانش گفت: هنر من تلفیقی از تجربه های زندگی در محیط بکر و طبیعت مازندران با ورزش‌های رزمی است که با شیوه های تئاتر بدون کلام آمیخته است.
او ادامه داد: این نوع نمایش به زمان خاصی مربوط نمی شود و این طور نیست که ما نمایش خود را برای زمان مشخصی آماده کنیم. گروه ما همیشه در حال تمرین و اتود زدن است و مهمترین اولویت در این گروه تمرین است.
خاسب از دو تفکر تولد و مرگ و نقش انسانی انسانها در این مقوله به عنوان ایده مفهومی اجرا یاد کرد و گفت: اصلا تمایلی ندارم درباره مفهوم و محتوای نمایش خود توضیحی بدهم، چون به برداشت تماشاگر معتقدم و مایلم بدانم، مخاطبم از فرم و حرکات نمایشی من به چه برداشت مفهومی رسیده است؟
وی افزود: در این نمایش من و بازیگر مقابلم علی اصغری قاجاری باتمام بدن و روح خود در صحنه حاضر هستیم و هدفم درگیر کردم مخاطب با تمام حافظه عضلانیش حتی برای چند دقیقه است . تماشاگر این نمایش باید با تمام جسم و جان خود در سالن حضور داشته باشد.
خاسب همچنبن گفت: تمام هدف من از اجرای این نوع نمایش ها بازگشت به ریشه هاست. از دید من انسان امروز همان انسان قدیم است اما کارهایی که انجام می دهد متفاوت است زیرا در دنیای مجازی و رومزه زندگی می‌کند.این کارگردان با اشاره به استقبال تماشاگران از اجرایش ادامه داد: این استقبال و انرژی مخاطب است که به من انرژی مضاعف می‌دهد و واکنش آنان برای من قابل توجه است.
وی گفت: این شکل اجرای نمایش سختی‌های خاص خود را دارد و موجب آسیب دیدن و ایجاد زخم و جراحت بر بدن بازیگر می‌شود . البته من این زخمهای ناشی از تئاتر را دوست دارم . به اعتقاد من اگر انسان با طبیعت دوست باشد، طبیعت هم او را دوست خواهد داشت.خاسب در پاسخ به انتقاد یکی از تماشاگران به نداشتن دراماتورژی قوی و در نتیجه دور شدن از محتوا، توضیح داد:من خود نیز به این ضعف معترفم و معتقدم اجراهای من دراماتورژ قوی ندارد و این را یک ضعف برای گروهم می‌دانم، اما واقعا تاکنون دراماتورژ قوی برای نمایشهایم پیدا نکرده‌ام.»علی اصغری قاجاری بازیگر دیگر این نمایش هم گفت: من حدود هفت سال است با یاسر خاسب کار می‌کنم . من بازیگر تئاتر نیستم و بیشتر کار بدن می کنم اما کار با گروه «بدن دیوانه» به من کمک کرد تا بدنم را با روانم یکی کنم و بتوانم به تئاتر برسم.محمود طیاری نمایشنامه نویس نیز با تشویق گروه به تمجید از آنان پرداخت و گفت: لحظات زیادی است که از کنار زیبایها می‌گذریم و به آنها بی توجه هستیم . متأسفانه در کشور ما به راحتی از کنار استعدادهای درخشان می گذرند و تاوان آن را هم تا کنون پس داده‌ایم.