پوران درخشنده روز گذشته در نمایشگاه مطبوعات با حضور در غرفه پایگاه خبری هنرنیوز حاضر شد و در گفتگو با خبرنگار سینمایی این رسانه با انتقاد از عملکرد رسانه ها گفت: به نظرم رسانه‌ها باید در حوزه فعالیت خود جدی‌تر عمل کنند متاسفانه در عرصه سینما خبرگزاری‌ها و سایر رسانه‌هایی که فعالیت دارند در بیشتر مواقع فقط  اطلاع رسانی می کنند. بسیاری از آثاری که اجتماعی هستند و دردی را که در جامعه و یا لایه‌های زیرین آن وجود دارد نشان می‌دهند باید مورد حمایت رسانه‌ها قرار بگیرند و صادقانه به دور از هرگونه سلیقه شخصی در حمایت از این گونه آثار دریغ نکنند. اگر فیلمی را شاهد بودند که نیشتری به عمق یک فاجعه واقعی در جامعه زده است و آن را با زحمت و ظرافت به نمایش گذاشته مورد حمایت قرار دهند.

یک رسانه باید باعث خرد جمعی شود

وی در ادامه با اشاره به اینکه باید در اطلاع رسانی به خرد و آگاهی جمعی کمک کنیم گفت: رسانه‌ها نباید آثار اجتماعی با کیفیت را‌‌ رها کنند بلکه با نقد درست و بدون جناح بندی خاص به یاری آن اثر بیایند تا جامعه با دیدن آن متوجه مشکلات موجود در اطرافش بشود. این نوع رفتار به نوعی اطلاع رسانی است که در دل آن آگاهی جمعی وجود دارد که در ‌‌نهایت باعث خرد جمعی خواهد شد. در حقیقت این روند باعث تاثیر گذاری در مسئولان نیز خواهد شد باید بخواهیم که تغییرات درست، مثبت و اصولی را در جامعه به لحاظ فرهنگی شاهد باشیم. در واقع باید بگویم که بسیاری از فیلم‌های اجتماعی ما مظلوم واقع می‌شوند.

انتقاد جدی من از رسانه‌ها، آن‌ها سلیقه‌ای و جناحی برخورد می‌کنند

کارگردان فیلم سینمایی «هیس دختر‌ها فریاد نمی‌زنند» در ادامه افزود: یکی از انتقادهای جدی من به رسانه‌ها این است که در مواقعی سلیقه‌ای برخورد می‌کنند و آنچه که با ذهنیت شخصی و عادت‌‌هایشان جور در نمی‌آید در جهت تخریب آن اثر حرکت می‌کنند در گاهی مواقع خودشان هم می‌دانند که حرف فیلم درست است اما چون مورد تایید نظر خودشان نیست به راحتی آن را نادیده می‌گیرند. باید حرف‌ها و نظرات یکدیگر را بشنویم و توانایی تفکیک سلیقه و نقد و انتقاد صحیحی که مربوط به فیلم است را از هم داشته باشیم یا حداقل اگر نقدی را وارد می‌کنیم بگوییم که کدام بخش نظر و سلیقه شخصی ما است تا دیگران نیز آن را به فیلم تامین ندهند.

رسانه‌هایی که فقط به دنبال تیتر هستند

درخشنده در ادامه با بیان این سوال که چقدر از رسانه‌ها هستند که نگاه مسئولانه نسبت به فرهنگ دارند گفت: اگر فیلمی دردی را عنوان می‌کند باید بررسی کنیم که آیا واقعیت دارد یا خیر و اگر به این نتیجه درستی رسیدیم آن را بپذیریم و در جهت آگاهی جامعه و مسئولان گام برداریم. این درست نیست که در رسانه‌‌هایمان فقط به دنبال تی‌تر باشیم که مخاطب‌های لحظه‌ای پیدا کنیم آن هم بدون هیچ گونه تاثیر گذاری مثبتی، این روند دردی را از اجتماع و فرهنگ ما دوا نمی‌کند. چقدر از رسانه‌هایی که در حال فعالیت هستند نگاه درست و مسئولانه دارند؟!

با جو سازی افرادی را مطرح می‌کنیم که ربطی به حوزه فرهنگ و هنر ندارند

کارگردان فیلم سینمایی «خواب های دنباله دار» گفت: رسانه‌ها نباید به این سمت بروند که ما به عنوان مخاطب فقط شاهد پر کردن صفحه‌های آن‌ها از نام افراد و تیتر‌های زرد باشیم. تیتر‌هایی که جذاب هستند اما در دل آن‌ها هیچ چیزخاصی وجود ندارد بلکه مسئله‌ای در جهت جو سازی و یا دیده شدن بهتر آن رسانه بوده است. در برخی موارد با این شیوه افرادی را مطرح می‌کنیم که هیچ ارتباطی به حوزه فرهنگ و هنر ندارند و یا اصلاً صلاحیت این را ندارند که دیده شوند آن‌ها به یکباره خود را در جایگاهی می‌بینند که سواد و اطلاعات درستی در باره آن موقعیتی که قرار گرفته‌اند ندارند.

تقلید از یکدیگر معضلی دیگر برای رسانه‌ها

وی در ادامه با اشاره به اینکه تقلید رسانه‌ها از یکدیگر می‌تواند یک ضعف فرهنگی بزرگ باشد گفت: انتقاد‌های بسیاری به رسانه‌ها دارم متاسفانه برخی از آن‌ها از خودشان تولیدی در زمینه فرهنگ و هنر ندارند و از روی دست دیگری نگاه می‌کنند و این نقطه ضعفی بزرگ است که باید به آن توجه کرد هر رسانه باید از دانش و پتانسیل‌های خود استفاده کند. در این شرایط با ذخایر فرهنگی مواجه خواهیم بود که می‌توان به آن تکیه کرد و همچنین جهان بینی‌هایی که می‌تواند مورد بررسی قرار بگیرد. نباید از سوژه‌های دم دستی استفاده کرد باید سوژه‌ها را بر اثر کنکاش زیاد پیدا کرد. جایگاه هنر بسیار رفیع است و زمانی که یک خبرگزاری و یا پایگاه خبری نام هنر را یدک می‌کشد باید نسبت به آن تعهد داشته باشد، باید فرزند زمانه خود باشیم.

به موضوعی سیاه نگاه کردن یا به سیاهی یک موضوع نگاه کردن؟!

درخشنده در پایان درباره تفاوت‌هایی یک فیلم سیاه و فیلمی که درد اجتماعی را بیان می‌کند گفت: فیلم سیاه به نظرم فیلمی است که جهان و همچنین اطرافمان را  سیاه نشان دهد اینکه فیلمی درد اجتماع هر چند تلخ را بیان می‌کند نمی‌تواند باعث شود که بگویییم کاگردان سیاه نمایی کرده است بلکه خود آن موضوع سیاه و تلخ بوده است. زمانی که این ظرفیت در موضوع مورد بحث در فیلم وجود داشته باشد نمی‌توان سیاهی را از آن جدا کرد به نظرم سیاه نگاه کردن با اینکه به سیاهی‌ها نگاه کنیم بسیار متفاوت است و باید تفاوت این دو را بشناسیم در این نوع دوم صاحب اثر خودش دخالتی در سیاه نشان دادن آن موضوع ندارد این نکته‌ای است که باید به آن توجه داشته باشیم.

گفتگو: علی اکبر دهبان

هنر نیوز