هنر نیوز - وصل یار به وصال یارانش رسید

کنسرت گروه وصل یار به سرپرستی و آهنگسازی ابراهیم اثباتی با ارائه شکل متفاوتی از تصاویر سه بعدی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
به گزارش خبرنگار موسیقی هنرنیوز این کنسرت با اجرای تصاویر سه بعدی با طراحی و کارگردانی علاءالدین پژهان همراه بود. کنسرت در ابتدا با صدای زنگ آغاز شد بعد «شادرخ گلچین معانی» و «ژوبین عسگریه» دو نوازنده دیجیریدو در دو گوشه صحنه صدای این ساز را با گوش مخاطبان آشنا کردند و صدای رعد و برق و تصاویر پیش زمینه این صدا را همراهی کرد.
اولین قطعه ای که اجرا شد قطعه نیستان مولانا، بر پایه آواز اصفهان بود که تصویری از مه صحنه را پر کرده بود. اولین سازهایی که در این کنسرت خود نمایی می کرد صدای کوزه با نوازندگی «میثم امینی» بود که در کنار ویلون ترکیب تازه ای را به نمایش می گذاشت.
با اولین نگاه به چیدمان صحنه ای کنسرت احاطه سازهای سنتی بر سازهای کلاسیک غربی قابل درک بود. البته لازم به ذکر است در این اجراها از رهبر استفاده نمی شد و این موضوع گاهی در اجرا مشکل ایجاد می کرد. سازهایی چون نی و کوزه در مرکزیت چیدمان قرار می گرفت.
قطعه بعد «طبال پیر» با شعر «پروین دقیق» و برپایه دشتی بود که در این اجرا تصاویر سه بعدی با صدای کمانچه و بعد سنتور همراه بود. در این قطعه حرکت نمادین در بک گروند کار به چشم می خورد و اجرا در تصویری از حلقه های دود ادامه پیدا می کرد. اما حرکت نمایشی در این قطعه با نوای سنتور که بعد با کمانچه و ویلون همراه شد همخوان نبود.
با پایان این قطعه بخش روایتی کنسرت آغاز شد و در کادری که توسط تصاویر سه بعدی ایجاد شده بود نظامی گنجوی خود برای نقل مناظره خسرو، شیرین و فرهاد به روی صحنه آمد. حاشیه ای که در صحنه طراحی شده بود شبیه حاشیه کتابهای داستانی بود که به اجرا، فضایی روایت گونه می بخشید. این روایت که با نوای قانون و دیوان همراه بود با بیت «بگفت از عشق کارت سخت زار است// بگفت از عاشقی خوشتر چکار است» پایان یافت و بخش سازی آن آغاز شد، گروه در پس زمینه تصاویر سع بعدی قرار می گرفت و در زمان خواندن آواز توسط «مصطفی خلیلی» و همراهی «هوروش خلیلی» تصاویر متناسب به صورت سه بعدی جلوه گر می شد.
قطعه «نوبهار عشق» با شعر مولانا پایان بخش قسمت اول کنسرت بود که با تکنوازی ویلون توسط «حامد ابراهیمی» و بعد همراهی گروه زهی شامل: نويد شعبانزاده: ويلن اول، فرشيد اوجي: ويلن دوم، داريوش حجازي:ويلن آلتو، رحيم صالح‌پور: ويلنسل، آغاز شد. نورپردازی کار تمرکز اجرا روی هر گروه سازی را نشان می داد .
بخش دوم کنسرت با قطعه ایران فردوسی آغاز شد که این اجرا با حرکات نمادین زورخانه ای با اجرای «هادی هاشمی» و مرشدی «حسن کاشفی» همراه بود. با اتمام قسمت زورخانه ای، رقص چوب و بعد نقش بستن چهره فردوسی به صورت سه بعدی گروه به اجرای این موسیقی حماسی پرداخت.
قطعه بعد عاشق هشیار عطار بود که با تکنوازی گیتار توسط فرهنگ سرخوش آغاز شد؛ دو قطعه بعد «ذره صفت» مولانا و «می» حافظ و پایان بخش کنسرت قطعه «وصل یار» بود.

گروه موسيقي وصل يار متشكل از حامد ابراهيمي كمانچه و ويلن، حسين قاسم‌زاده: ني و سنتور، ابراهيم يساول زاده: قانون، سعيد بهرامي: عود، ابراهيم اثباتي: ديوان، تنبور و آهنگساز، امجد ابراهيمي: دف، دايره، تاس، نعيم شاه‌مرادخاني: دف، دايره، دمام، ميثم اميني: اودو و پركاشن، عباس حيدري: ترومپت، امير تقاضايي و حسام سيد احمد:هورن، شادرخ گلچين معاني و ژوبين عسگريه: ديجريدو، نويد شعبانزاده: ويلن اول، فرشيد اوجي: ويلن دوم، داريوش حجازي:ويلن آلتو، رحيم صالح‌پور: ويلنسل، سولماز نيك گو، سپيده وصالي، مريم حسيني، نعيمه حقيقت جوان و فاطمه بيات گروه دف‌نوازان، علي براتي، رضا راد، ميثم احمدي، سروش كريمي نژاد: گروه حركت، ريچارد عيسي پور، رز ماري عيسي‌پور، مريم شريف‌زاده، سيامك سدري و نسيم ادبي: گروه كر، حسن كاشفي: مرشد، هادي هاشمي: كباده،هوروش خليلي، رز ماري عيسي‌پور، مريم شريف‌زاده، نسيم ادبي: هم‌خوان، مصطفي محمودي: خواننده، علاءالدين پژهان طراح و كارگردان.