هنر نیوز - داربست‌ها روی شانه‌های «صنعتی» سنگینی می‌کنند

داربست‌ها روی شانه‌های «صنعتی» سنگینی می‌کنند

فقط لرزه‌های عبور مترو موزه‌ی «استاد صنعتی» را به رعشه نمی‌اندازد، دیر زمانی است که میدان توپخانه دیگر هیچ کس را به یاد تهران قدیم نمی‌اندازد برای همین صدای مجسمه‌های علی‌اکبر صنعتی به گوش نمی‌رسد. حالا چندی است داربست‌هایی را بر بدن نحیف این ساختمان نصب کرده و مشغول مرمت و استحکام‌بخشی آن هستند.

به گزارش هنرنیوز، تنها بازمانده میدان توپخانه دیر زمانی است که بوی کهنگی و نم می‌دهد آن قدر که میان های و هوی بوق خودروها و مأمن دستفروشان شدن، دیگری کسی به خاطر نمی‌آورد که این ساختمان ثبت ملی شده است. اگر صدای بوق و کرنال رسانه‌ها نبود که آی مسئولان محترم که به یمن وجود قوانین موازی کنار ساحل عافیت نشسته‌اید و شاد و خندان مسئولیت تخریب هر اثر تاریخی را به گردن یکدیگر می‌اندازید، این موزه ، شاهکارهای استاد صنعتی را در دل خود جا داده است. همان کسی که شاگرد ابوالحسن‌خان صدیقی بود و تا پایان عمر عضو پیوسته‌ی فرهنگستان هنر ایران باقی ماند. استاد مجسمه‌سازی که در سال ۱۳۲۵، موزه‌ای ساخت و آن را به شیر و خورشید(هلال احمر امروزی) داد. به حرمت استاد و مظلومیت فریاد مجسمه‌هایش که بواسطه تخریب بنا از گزند باد و باران در امان نمانند، فکری به حال این موزه بکنید، معلوم نبود چه زمانی خبر دفن مجسمه‌ها در زیر خروارها خاک ناشی از فرو ریختن ساختمان بنا، تیتر یک روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها می‌شد.
حالا حدود پنج ماه است با بستن داربست روی پیکر نحیف موزه‌ی «استاد صنعتی» کار مرمت این موزه از یکی دو ماه پیش آغاز شده و به گفته مسئولان ذی ربط قرار است در مدت زمان کمتر از یک سال موزه‌ی جدید را در دو طبقه آماده بهره‌برداری کنند.

رجبعلی خسروآبادی – مدیر کل میراث فرهنگی استان تهران – درباره سنگ‌های ریز و درشتی که کنار پنجره‌های طبقه دوم این بنا ریخته شده و این که آیا مصالح مورد استفاده برای مرمت از بخش خاصی متعلق به این بنای تاریخی برداشته شده است به خبرنگار هنرنیوز می‌گوید:« کمیته‌ای راهبردی برای مرمت موزه صنعتی با مشارکت هلال احمر، سازمان زیباسازی شهرداری تهران و اداره کل میراث فرهنگی تهران با هدف تبیین کارکردها ایجاد شده و قرار است مرمت و استحکام بخشی بنا و بازسازی برخی بخش‌ها به صورت مشخص انجام و اقدامات لازم برای موزه‌آرایی آن اجرایی شود.»

وی درباره‌ی بخش‌های الحاقی موزه که درطول چندسال گذشته به این بنا اضافه شده‌اند، نیز توضیح می‌دهد:« باید توسط کارشناسان مرمت بررسی‌های لازم انجام و در صورت نیاز، بخش‌های موجود دراین زمینه به اصالت خود برگردند.»

او به این موضوع اشاره دارد که کارشناسان در حال کار دراین موزه، زیرنظر اداره کل میراث فرهنگی استان اقدامات خود را انجام می‌دهند، و باید بحث‌های کارشناسی نیز اعلام و به موقع دستورات مورد نیاز در این زمینه اجرا شود.
به گزارش هنرنیوز، حدود شش ماه پیش سرانجام پس از بسته شدن موزه که گفته می‌شود نخستین بار همزمان با احداث میدان توپخانه در سال ۱۲۸۴ هجری قمری به دستورامیرکبیر ساخته شده و طبقه‌ی نخست آن در دوره‌ی رضاشاه، اصطبل و طبقه‌ی دوم آن مکان استراحت او بوده است، سه نهاد متولی این بنای تاریخی یعنی هلال احمر به عنوان مالک بنا،، سازمان زیباسازی شهرداری تهران برای مرمت وساماندهی فضای بیرونی آن واداره کل میراث فرهنگی وگردشگری استان تهران به عنوان متولی بناهای تاریخی در سطح این شهر با امضای قراردادی سه جانبه کار مرمت این بنا را آغاز کردند و آن هنوز ادامه دارد.

در زمان رضا شاه ، استاد صنعتی توانست ازاین ساختمان به عنوان کارگاه و بعدها به عنوان محلی برای نصب آثارش استفاده کند بنابراین این ساختمان به موزه تبدیل شد و پس ازانقلاب به جمعیت هلال احمرایران تحویل داده شد. در ۲۸ مرداد تمام مجسمه‌های استاد صنعتی تخریب شد، همچنین در انقلاب ۵۷ هم نمایشگاهی که در میدان راه آهن در ملک پسر حاج علی اکبر به طور دایم برپا بود، نابود شد. ازجمله مجسمه موجود در موزه فعلی استاد صنعتی می‌توان به پیکرهٔ فردوسی، سعدی، مسیح مصلوب، دهخدا، کمال الملک، کریم‌خان‌زند، جواهر لعل نهرو، مهاتما گاندی، لوئی پاستور، ملک الشعرای بهار، شاه عباس و پیکرهٔ بزرگ نادرشاه افشار و گروهی از زندانیان سیاسی دوره پهلوی اشاره کرد.

پیش از این در اسفند ۹۲ جواد کامیاب- مدیرعامل سازمان زیباسازی شهر تهران- با اشاره به ثبت ساختمان موزه‌ استاد علی‌اکبر صنعتی در فهرست آثار ملی، گفته بود: به دلیل فرسودگی ساختمان موزه و احتمال تخریب قریب الوقوع آن، تا کنون تعدادی از مجسمه‌های قابل انتقال و نقاشی‌های استاد علی‌اکبر صنعتی برای جلوگیری از هر اتفاق ناخوشایندی، به موزه‌ ملی جمعیت هلال احمر منتقل شده‌اند ولی آثاری که قابل انتقال نیستند،‌ هنوز در این بنا قرار دارند.