یکی از ساکنان پیشین مجموعه تاریخی خانه‌های «آقاجان نسب»:
مرمت خانه‌های تاریخی وظیفه سازمان میراث فرهنگی است نه بخش خصوصی!
11 مرداد 1393 ساعت 11:14
درحالی میراث فرهنگی استان مازندران ۱۵ سال پیش مجموعه خانه‌های تاریخی «آقاجان نسب» را به منظور حفظ این بناها خریداری کرد که یکی از ساکنان پیشین آن از رها شدن این خانه‌ها به حال خود طی این مدت تا زمان واگذاری به سرمایه‌گذار بخش خصوصی خبر می‌دهد.
ماندانا خرم- به گزارش هنرنیوز، هفته گذشته مدیرعامل صندوق حفظ و احیای آثار تاریخی از برگزاری مزایده برای واگذاری مجموعه تاریخی خانه‌های «آقاجان نسب» در شهرستان «بابل» در قالب تشریفات قانونی برای سرمایه‌گذاری و واگذاری حق بهره‌برداری این مکان، توسط این صندوق به بخش خصوصی خبر داد.در همین خصوص یکی از ساکنان پیشین این مجموعه تاریخی به «هنرنیوز» گفت:امیدواریم این خانه به سرمایه‌گذار دلسوز و با دیدگاه فرهنگی واگذار شود تا بتواند خانه را به خوبی مرمت کند.
«سحر آقاجان نسب» دانشجوی رشته باستان شناسی، فرزند مالک پیشین و یکی از ساکنان پیشین این مجموعه تاریخی به «هنرنیوز» گفت: مجموعه تاریخی خانه‌های «آقاجان نسب» در محله «برج بن» یکی از محلات قدیمی و اعیان نشین شهر بابل قرار گرفته است. در این محله خانه‌های تاریخی و اعیانی بسیاری وجود داشت که متاسفانه بیشتر آنها امروز تخریب شده و جای خود را به آپارتمان داده‌اند. این خانه جزء معدود خانه‌های تاریخی باقی مانده در این محله است.از سویی «گنجینه بابل» در حیاط این خانه قرار دارد و همنشینی دو سبک معماری قاجاری و پهلوی اول در مکانی به وسعت هزار متر این مجموعه را نسبت به سایر خانه‌های این محله خاص کرده است.
این دانشجوی باستان شناسی ادامه داد: مجموعه مذکور شامل سه خانه جنوبی، شمالی و غربی است.خانه جنوبی که شاه‌نشین این مجموعه است معماری کاملا قاجاری دارد.وجود سه دری و پنج دری‌هایی مزین به شیشه‌های رنگی و ساده، پنجره‌های گره‌چینی، طاقچه‌های گچ کاری شده در تالار آن و بهارخواب که همگی از شاخصه‌های سبک معماری قاجارند همگی گواه این موضوع است.
وی توضیح داد: اما وجود پله‌های بیرونی،ایوان و ستون‌های پهن که نشان اقتدار و عظمت است در دو ساختمان شمالی و غربی نشان می‌دهد در زمان پهلوی اول الحاقاتی به این دو بنا اضافه شده است.همچنین سقف هر سه بنا از سفال است و مصالح بکار رفته در آن شامل آهک، سفال، گچ و آجر چهار گوش است که کاملا با آب و هوای مرطوب شمال ایران سازگاری دارد و از مصالح دوران قاجار محسوب می‌شود که نمایانگر اصالت قاجاری هر سه بنا است.
آقاجان نسب در مورد سرگذشت این مجموعه تاریخی گفت: مالک اصلی این مجموعه فردی بنام «حاج مهدی لاکی» از تجار بابل بوده است.در زمان پهلوی اول فردی بنام «عموزاده» که از خوانین بابل این ملک را از «لاکی» خریداری می‌کند و تا سال ۱۳۴۲ که این خانه در اختیار مدرسه اسلامی انصاریه قرار می‌گیرد در آن سکونت داشت. در سال ۱۳۵۰ پس از ۸ سال مجدد «عموزاده» خانه را از مدرسه پس می‌گیرد و تا سال ۱۳۶۵ که پدر من این خانه را از وراث آن مرحوم خریداری می‌کند، متروکه بوده است.
ساکن پیشین خانه آقاجان نسب در مورد چگونگی زندگی در یک خانه تاریخی می‌گوید: زندگی در این خانه بسیار رویایی بود. هرچند زمانی که پدرم این خانه را می‌خرد متروکه و غیرقابل سکونت بوده اما از همان ابتدا کل خانه را مرمت کردیم.آب شهری برای آن گرفتیم.سفال تمامی سقف‌ها را تعویض کردیم.گچ‌کاری‌ها را از نو مرمت کردیم و در کل روح زندگی دوباره به خانه بخشیدیم.
او اضافه کرد: پدرم طبقه پایین خانه جنوبی که همان خانه تمام قاجاری بود و شاه‌نشین داشت را در اختیار تازه عروس داماد‌های فامیل که وسع مالی چندانی نداشتند، می‌گذاشت تا مدتی در آنجا زندگی کنند و پول‌هایشان را که جمع کردند، بتوانند برای خود زندگی خوبی تشکیل دهند.
وی بیان کرد: در قسمت غربی خانواده دیگری ساکن بودند و قسمت شمالی خودمان زندگی می‌کردیم تا سال ۱۳۷۷ که سازمان میراث فرهنگی تصمیم گرفت خانه‌های تاریخی را تملک کند و این خانه را هم از پدرم خریداری کردند.
این دانشجوی باستان شناسی ادامه داد:زمانی که پدرم این خانه را به سازمان میراث فرهنگی فروخت هیچ گونه نیاز مالی نداشت و تنها با یک بینش فرهنگی، به قصد حفظ این مجموعه تاریخی این کار را انجام داد. دوری از این خانه برای خانواده ما بسیار سخت و دشوار بود.با گذشت سال‌ها همچنان من خواب آن خانه را می‌بینم.موضوع یکی از تحقیقات واحد های درسی کارشناسی ارشدم هم مرمت این خانه بود.اما متاسفانه شاهد هستم پس از ۱۵ سال که سازمان میراث فرهنگی این خانه را از ما خریداری کرده است نه تنها استفاده‌ای از این خانه نمی‌کند که حتی مرمتی هم که در آن انجام شده بسیار اندک و ناچیز است.
آقاجان نسب تأکید کرد: در آب و هوای مرطوب شمال کشور که اگر بنایی را یک سال به حال خودش رها کنیم، بنا مخروبه می‌شود؛ این خانه ۱۵ سال رها شده و روز به روز آسیب بیشتر می‌بیند.در حالی که اگر در طول این مدت هر ۵ سال یکی از خانه‌ها را کامل مرمت می‌کردند تا کنون کار مرمت این خانه‌ها به پایان رسیده بود.
او گفت: در سال ۱۳۷۸ هم یک بار بودجه‌ای برای مرمت و بازسازی این خانه در نظر گرفته شد اما متاسفانه هزینه‌ای برای این خانه نشد.
آقاجان نسب در آخر تاکید کرد:امیدواریم فردی که در این خانه سرمایه‌گذاری می‌کند دلسوز و دارای دیدگاه فرهنگی باشد. هزینه‌های مرمت چنین خانه‌ای بالا است. متاسفانه شاهد هستیم هر خانه‌ای را که به دست بخش خصوصی می‌دهند به دلیل هزینه‌های بالای مرمت، در آن مرمت اصولی صورت نمی‌گیرد. از طرفی مرمت‌های غیر اصولی هم به بنا آسیب وارد می‌کند. مرمت خانه‌های تاریخی وظیفه سازمان میراث فرهنگی است نه بخش خصوصی !
کد خبر: 73739
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdci3yay.t1app2bcct.html
هنر نیوز
http://www.honarnews.com