گزارش نقد و بررسی مستند «زخم پیوار»؛
کریمی: فیلم ام را برای یک گروه مخاطب خاص نساختم
25 مرداد 1391 ساعت 13:46
سهیل کریمی کارگردان سینمایی مستند گفت: من فیلم مستند «زخم پیوار»را برای یک گروه مخاطب خاص نساختم و باور و هدفم این بود که همه مردم دنیا از وضعیت پاراچنار مطلع شوند.
به گزارش هنرنیوز به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، جلسه نقد و بررسی فیلم مستند «زخم پیوار» عصر دیروز (سه شنبه ۲۴ مرداد ماه) با حضور سهیل کریمی (کارگردان)، حسین سلطان محمدی (مجری و منتقد سینما) و جمع زیادی از علاقمندان سینمای مستند، در سالن «سینما حقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
سهیل کریمی در ابتدای این نشست گفت: منطقه پاراچنار در شمال غرب کشور پاکستان واقع شده است و نزدیک ترین نقطه به آن، کابل است. در کل افغانستان و پاکستان «پاراچنار» تنها جایی است که شیعیان آن حدود ۷۰۰ سال در آنجا ساکن بوده اند و قریب به ۶۰۰ هزار نفر هم جمعیت شیعه دارد که در حال حاضر، نزدیک به ۲۰ میلیون وهابی و سلفی این منطقه را محاصره کرده اند.
این مستندساز افزود: اولین موج کشتار شیعیان در این منطقه مربوط به سال ۱۳۴۰ می شود و از آن به بعد مردم آنجا مدام شهید می دهند. پس از انقلاب هم بدلیل حمایت هایی که مردم پاراچنار از دولت ایران داشتند، حکومت مرکزی با آنها خصومت پیدا کرد. مردم این نقطه شهید بسیار دادند اما با مقاومت و پایداری توانستند در منطقه باقی بمانند. در سال ۸۶ ارتباط این منطقه با دنیا به طور کامل قطع شد و من از همان زمان پیگیر رفتن به آنجا بودم تا اینکه با یکی از علمای پاراچنار که در قم بود آشنا شدم و حدود سه سال موقعیت سنجی کردیم و بالاخره با دریافت ویزا و به همراه سید حنیف خیرالامور به پاکستان رفتم.
وی تصریح کرد: سفر ما بسیار پرمخاطره بود و رفتن و برگشتن ما به معجزه شبیه بود. ما از قطر به پیشوا پرواز کردیم و سپس با دادن مبلغی به یک ژنرال پاکستانی و با هواپیمای شخصی او به پاراچنار رفتیم. تمام راه آیت الکرسی و دعا همراه و حافظ ما بود.
کریمی درباره بافت اجتماعی پاراچنار گفت: پاراچنار از یک بافت سنتی پررنگ برخوردار است، اما مردمان آن به نسبت سایر نقاط پاکستان روشنفکر هستند و حتی زنان اجازه تحصیل دارند. از نظر مظاهر تکنولوژِی هم باید گفت که برق اندکی دارند و حتی سیم کارت هایشان افغانی است و دولت پاکستان به آنها آنتن نمی دهد. ماشین ها اکثرا قاچاق از افغانستان هستند و منطقه از نظر تولید مایجتاج زندگی کاملا خودکفاست.
وی افزود: ما تنها ۱۵ روز در پاراچنار بودیم، چون طالبان ما را شناسایی کرد و باید بازمی گشتیم. بنابراین ۵ روز اول را به شناخت منطقه و مردم گذراندیم و سپس کاراکتر اصلی که همان شجاعت حسین بود را انتخاب کردیم و راش های زیادی گرفتیم. هرچند تصمیم داشتم در کنار این اثر، یک مستند گزارشی هم بسازم اما بدلیل کمبود وقت این امکان محقق نشد.
کریمی ادامه داد: تمام سعی ام در این مستند این بود که پاراچنار را به همه مردم دنیا بشناسانم. در واقع من این فیلم را برای یک گروه مخاطب خاص نساختم و باور و هدفم این بود که همه مردم دنیا از وضعیت پاراچنار مطلع شوند.
وی در پایان گفت: من تصمیم داشتم این فیلم یک مستند صرف باشد و حتی نمی خواستم تصاویر آرشیوی به کار ببرم، اما چون از خشونت هایی که علیه شیعیان می شد تصویر مستقیم نداشتم، لاجرم از آرشیو استفاده کردم.
کد خبر: 45064
آدرس مطلب: http://www.honarnews.com/vdci5ua5.t1awq2bcct.html