در این میان با نگاهی به برنامه های نوروزی سال 1391 توجه به چند نکته حائز اهمیت است؛ نخست آنکه رسانه های بیگانه برای پوشش برنامه های نوروزی خویش از چه تدابیری بهره جسته و نقاط جذب مخاطب خویش را در کدام موارد مشابه قرار داده اند و اینکه رسانه ملی به موازات آن، لاجرم باید به کدام موارد توجه موکد داشته باشد.
بدون شک، بخش عمده برنامه های رسانه های بیگانه بر تلون و تنوع موضوعی که لزوما با مضمون و محتوا همراه نبوده و اگر باشد در جهت مواضع سیاسی این رسانه هاست، متمرکز است و اغلب ساختار پیچیده ای را به لحاظ محتوایی در بر نمی گیرد.
رسانه ملی، نظر به جذب مخاطب عمومی در سه سطح مخاطبین صرفا رسانه ملی، مخاطبین صرفا رسانه های بیگانه و مخاطبین مشترک رسانه های داخلی و خارجی، لاجرم باید برنامه های دیگری را با رویکردی همه جانبه دنبال کند و سیاست مشخصی را در این راستا پی بگیرد.
بنابراین گستردگی طیف مخاطبان رسانه به خصوص در ایام نوروز، رسانه ملی را به جمع بندی منشور تازه ای از اهداف رسانه ای ملزم می کند که شاید تنها بخشی از آن در برنامه های طنز و تفنن خلاصه می شود و سایر بخش ها باید با هم پوشانی صحیح جوانب کلی این منشور را به دنبال داشته باشد.
نوروز سال 1391 نیز  هم چون نوروز سال های گذشته چینش مشخصی از برنامه های تفریحی را در بر می گیرد با این تفاوت که رسانه ملی در راستای موارد فوق، کوشیده است مخاطب رسانه بیگانه و رسانه های مشترک را از طریق نوع مشابه برنامه های آن رسانه ها به سمت و سوی خویش بیاورد و دراو تمایلی برای دیدن برنامه های تلویزیون داخلی ایجاد نماید.
این کوشش به رغم آنکه با تلون و تفرح در موزیک و پخش ترانه و برنامه های جنبی شاد و موضوعی همراه است، گاه به وضوح تقلیدی نامناسب از برنامه های همان رسانه هاست چندانکه قریب دوازده شبکه تلویزیونی به استثنای تعدادی چون شبکه قرآن، مستند، بازار و خبر، در اغلب برنامه های خود بیش از آنکه به سراغ ابتکار عمل در پخش ترانه و موزیک باشند به تجملات دکور صحنه ای خوانندگان، تیپ های مشابه و ترانه های مشابه رفته و از هم پوشانی این فضا برای جذب دو سطح مخاطبین بهره جسته اند.
اگرچه ساختار کلی برنامه های نوروز 1391 به لحاظ تنوع مضمون حکایت از کوشش سازندگان این برنامه ها برای ایجاد لحظات شاد و مفرح در این ایام برای بینندگان خویش دارد اما خوب است بهینگی و ابتکار عمل را این برنامه ها مد نظر داشت و اساس این رویکرد را از پایه دقیق و متناسب چید تا با غفلت از تدبیر همراه نباشد.
نکته دوم توجه رسانه ملی به موسیقی، ترانه ها و فرهنگ فولکوریک است که از غنای محتوایی و تجانس فرهنگی بسیار برخوردار است که رسانه ملی باید در انتخاب تماژ موسیقی برنامه ها به این بخش توجه نموده و از ظرفیت های بالای آن در ساختمان فرهنگی کشور بهره گیرد و ابداعات و خلاقیت های خود را بر این بخش متمرکز سازد.
در این میان اشاره به نمونه هایی از برنامه ها در بخش موزیک و ترانه لازم است؛
برنامه «رادیو هفت» که در ایام سال همه شب از شبکه آموزش پخش می شود بخش موسیقی و ترانه های خود را به صورتی هماهنگ در سه بخش فولکلوریک و محلی، ملی و کلاسیک و پاپ در نوعی متعارف و دوست داشتنی چیدمان نموده است در ایام نوروز به صورت مفرط و نه مبتکرانه از این دست آویز در جذب مخاطبان خود بهره جسته است همانطور که اغلب برنامه های شب نشینی یا هم نشینی نوروزی نیز از این امر مستثنی نیست.

ادامه دارد...
مریم خاکیان

هنر نیوز