۶) مجبور شد از یک دوربین مخفی برای سکانسهایی که گرانت در سازمان ملل بازی داشت، استفاده کند

یکی از سکانسهای نام آشنا در فیلم که هیچکاک در آن با محدودیت روبرو بود ساختمان سازمان ملل در نیویورک بود. فیلمبرداری در سازمان ملل ممنوع بود بنابراین استودیو مجبور شد تا لابی سازمان ملل را برای برداشت نماهای داخلی بازسازی کند. ولی نماهای خارجی که در آن گرانت از خیابان وارد ساختمان سازمان ملل می‌شود با یک دوربین مخفی گرفته شد و تمام مردمی که در آن سکانس دیده می‌شوند واقعی هستند.
۷) تلاش کرد تا تمام نسخه‌های کتابی را که فیلم روانی از روی آن اقتباس شده بود بخرد تا هیچکس نفهمد که ماجرا چگونه تمام می‌شود

معروف‌ترین اثر هیچکاک که یکی از پرپیچ و تاب‌ترین پایان‌ها را نه تنها در زمان خود بلکه در تمام دوران‌ها دارد فیلم روانی است. هیچکاک به قدری داستان فیلم را دوست داشت که نمی‌خواست کتاب، پایان ماجرا فیلم را لو بدهد.
شمال از شمال غربی تمام شده بود و «پگی رابرتسون» دستیار هیچکاک که دنبال یافتن سوژه پروژه بعدی هیچکاک بود، شروع کرد به خواندن و بررسی صد‌ها طرح و کتاب. رابرتسون یادداشتی از یکی از طرح خوانان یادداشتی در مورد یک رمان به قلم «رابرت بلوخ» که در مورد یک قاتل سریالی بود-مبنی بر اینکه برای ساخت فیلم غیر قابل استفاده است- دریافت کرد ولی رابرتسون تصمیم گرفت یک نسخه از کتاب را داشته باشد، او کتاب را خواند و شیفته آن شد و بعد کتاب را به هیچکاک داد تا بخواند. هیچکاک مخصوصا با صحنه دوش تحت تاثیر قرار گرفت و بلافاصله آنرا به عنوان جدید‌ترین پروژه خود انتخاب کرد.

استاد می‌خواست مخاطبان‌‌ همان شوکی را که او هنگام خواندن کتاب و فهمیدن حقیقت در مورد قاتل سریالی داشت، تجربه کنند، به همین علت برای اینکه مخاطبان کتاب را نخوانند، به رابرتسون دستور داد تا تمام نسخه‌های کتاب را از بازار جمع آوری کند. نتیجه کار شد اثری غیر منتظره که واکنش تماشاگران آن زمان نسبت به فیلم را در اثر «هیچکاک (۲۰۱۲)» دیدیم.
۸) آنتونی پرکینز بازیگر نقش «نورمن بیتز» فیلم روانی در صحنه معروف دوش حضور نداشت

در فیلم روانی صحنه‌ای وجود دارد که «جنت لی» زیر دوش توسط مادر نورمن قصابی می‌شود، سکانسی که یکی از تکان دهنده‌ترین و معروف‌ترین صحنه‌های تاریخ فیلم است. در فیلم این طور نشان داده می‌شود که مادر نورمن قاتل است یا در واقع نورمن لباس مادر خود را پوشیده و با گذاشتن کلاه گیس، جنت لی را قتل می‌رساند. اما در واقع پرکینز آن صحنه را بازی نکرد. پرکینز روز فیلمبرداری آن سکانس، برای بازی در برادوی در نیویورک بود و کسی دیگری آن سکانس را بازی کرد.
۹) هیچ موسیقی متنی برای فیلم پرندگان نوشته نشد

هیچکاک از همکار همیشگی مدت خود «برنارد هرمان» خواست تا موسیقی فیلم را بسازد، اما هرمان حتی یک قطعه موسیقی برای ننوشت. هیچکاک از هرمان خواست تا روی صداهایی تمرکز کند که کل فیلم را مخصوصا قبل از حمله پرندگان بی‌‌‌نهایت وحشتناک و ترسناک نشان دهد. برمان هم از نبوغ خود استفاده کرد و تمام صدای پرنده‌ها را با یک ماشین الکترونیکی تولید کرد.

۱۰) ۵ فیلم از معروف‌ترین آثار هیچکاک تقریبا به مدت ۳۰ سال دیده نشد

امروز فیلمهای هیچکاک در فرصتهای مختلفی منتشر می‌شوند. اما بهترین راه دیدن آن‌ها فیلم‌ها دیدن آن‌ها در یک سالن تاریک سینماست. هیچکاک پس از اکران پنج اثر از برجسته‌ترین آثار خود «مردی که زیاد می‌دانست»، «پنجره عقبی»، «طناب»، «دردسر هری» و «سرگیجه» حقوق آن‌ها را خریداری کرد. این بدان معنی بود که کسی نمی‌توانست فیلم‌ها را بدون پرداخت حق امتیاز به هیچکاک آن‌ها را نمایش دهد.

هیچکاک در ۱۹۸۰ درگذشت، او که کلیه حقوق فیلم‌ها را به دخترش «پاریشیا» واگذار کرده بود. پاتریشیا اجازه نمایش فیلم‌ها را پس از ۵-۳ سال برای مخاطبان جدید داد و بعد از آن فیلم‌ها برای مدت تقریبا سی سال به نمایش درنیامدند طوری که مخاطبان سینما این فیلم‌ها را «پنج گمشده هیچکاک» نام دادند.

یاسین پورعزیزی

هنر نیوز