جشنواره های دیگر هنری هم چون تئاتر فجر و فیلم، بهانه ای برای گزینش و معرفی اجراها در طول سال اند. جشنواره هنرهای تجسمی فجر اما در حد یک نمایشگاه باقی می ماند و  نمی توان منتظر هیچ اتفاق مرتبطی در طول سال بود. علت چیست؟
 
اگر قرار بر عدم قیاس بین جشنواره هنرهای تجسمی فجر با جشنواره فیلم و تئاتر فجر است؛ نمی توان در طول سال منتظر نمایش آثار آن بود. هنرمندان حاضر نخواهند شد تا آثارشان در طول سال در دست ما باشد. به همین سبب تنها تلاشی که می توانیم در این راستا انجام دهیم؛ نمایش بخش قابل تکثیر آثار در شهرهای مختلف است. آن هم استان هایی که با ما در این جهت همکاری کنند و برای پذیرش جشنواره اعلام آمادگی کنند.
 
با این توصیف و به عنوان دبیر اجرایی جشنواره مهم ترین خصوصیت این جشنواره را چه می دانید؟
 
من بزرگترین وجه شاخصه جشنواره فجر را کنار هم نشستن رشته های گوناگون را در کنار هم می دانم. همین خصوصیت است که جشنواره هنرهای تجسمی فجر را از سایر جشنواره ها جدا می کند. علیرغم آن‌که در دوره اول می پنداشتیم؛ جشنواره فجر به نظمی دست یافتنی که آن را کمک کرد پای برجای بماند. به هر روی معرفی هنرمندان برگزیده مهم ترین ویژگی جشنواره است. یکی از نکات مهم در جشنواره شناسایی هنرمندان است تا آن ها را به سمتی هدایت کند که هنر آینده را در دست گیرند. بنیاد نخبگان برای هنر از این نکات مثبت است. به هر روی به سبب آن که ما در دوره های نخست جشنواره هستیم نمی توان انتظار داشت به یکباره اتفاقات گوناگون و برنامه های مختلف برای هنرمندان رقم بخورد. ما گام های کوتاه اما مستحکمی برمی داریم تا در سال های آینده شاهد پیشرفت در این زمینه باشیم.
 
به بنیاد نخبگان هنرهای تجسمی اشاره کردید. برای این بنیاد و اعضای آن چه  برنامه هایی متصور است؟ 
 
از چاپ کتاب از آثار این هنرمندان گرفته تا دعوت از آن ها برای شرکت در جشنوار ه های جهانی از جمله جشنواره ونیز و اعطای رتبه علمی به آن ها از سوی وزارت ارشاد اسلامی همه و همه  از اتفاقاتی است که می توان برای برگزیدگان این جشنواره رقم زد.
 
بخشی از آثار جشنواره فجر در یازده استان دیگربه نمایش در می آید. حال یک سوال مطرح است. با توجه به این که بخشی از آثار هم چون مجسمه و سفال قابلیت تکثیر ندارند؛ قابل نمایش در استان های دیگر نیز نیستند. به همین سبب می توان گفت استان های دیگر از بازدید آثار غیر قابل تکثیر جشنواره فجر محروم هستند. این موضوع راهکاری ندارد؟
 
هنرمندان رشته هایی که آثارشان قابل تکثیر نیست نمی توانند آثارشان را برای مدت طولانی در اختیار ما قرار دهند. بسیاری از آن‌ها نمایشگاه هایی در طول سال برگزار می کنند و یا آثارشان را برای شرکت به جشنواره های دیگر ارسال می کنند؛ یا حتی آثارشان را بفروشند.این عوامل سبب می شود تا آن ها تنها یک ماه آثارشان را نزد ما به امانت بگذارند. وقتی اثر هنری غیر قابل تکثیر است؛ هنرمند برای آن تصمیم می گیرد و ما نمی توانیم آن را درازمدت نزد خود نگه داریم. شاید اگر روزی جشنواره ما در سطح کیفی و کمی به قدری بالا رود که شرکت کنندگانمان متعدد باشند؛ بتوان آن آثار را در استان خودشان به نمایش بگذاریم.
 
برگزاری اکسپو و قابلیت فروش برای آثار هنری جشنواره فجر تخصیص نمی یابد.
 
چرا جشنواره فجر و بسیاری از دو سالانه ها در سطحی متوسط باقی مانده اند. بسیاری از هنرمندان برجسته ترجیح می دهند آثارشان در دست خودشان بماند و آن ها را برای شرکت در جشنواره ارسال نمی کنند.
 
 درباره این موضوع نمی توان به هنرمندان اجبار کرد.شاید یک هنرمند تمایل به ارائه اثرش به جشنواره را نداشته باشد.
 
اما فکر نمی کنید می توان به قدری جشنواره را حایز اعتبار کرد که هنرمندان برتر علاقه به شرکت در آن داشته باشند؛ می توان انتظار ارتقای کیفی و تعدد آثار را داشت.
 
بله . اما تمام حکایت ما نیستیم. شاید بحث هایی در میان است که ما در آن دخیل نیستیم. شاید دانشگاه ها دچار مشکل اند. شاید اگر 1600 تابلو به دست ما می رسد و تنها 36 اثر از مینا آن ها انتخاب می شود؛ مقصر ما نیستیم. اما دلیل عدم شرکت بسیاری از هنرمندان را باید از خود آن ها بپرسید. همان طور که بسیاری شرکت می کنند؛ بسیاری هم شرکت نمی کنند و این موضوع را نمی توان از چشم ما دید. ما پاسخی برای این موضوع نداریم. ما از هیچ کاری در جهت اعتمادسازی دریغ نکردیم.
ما فراخوانمان را همیشه با نظم به اجرا در آوردیم. نظم اعتماد سازی می کند.اما به هر حال بسیاری علاقه به شرکت ندارند. اما آن چه به عنوان مسول دبیرخانه بدان پایبند بودیم امانت داری در نگهداری آثار است. مساله ای که بسیاری از دبیرخانه ها بدان پایبند نیستند. رفتار آن ها به ما هم لطمه می زند. در صورتی که وقتی هنرمند اثر را به دبیرخانه دوسالانه ها و فجر می سپارد؛ و گواهی شرکت را دریافت می کند؛ از اخبار و تقویم اجرایی و حتی این که اثرش را از چه کسی پس بگیرد آگاه است. به همین سبب نمی توان جشنواره را با بسیاری از جشنواره های دیگر مقایسه کرد. آیا همه جشنوار ه ها همین کار را می کنند؟ بسیاری از جشنواره ها که پس از پایان نمایشگاهشان معلوم نیست که اثر را باید از چه کسی تحویل گرفت و چه تضمینی برای بقای آن هست قابل مقایسه با جشنواره فجر هستند؟ پس ما اعتمادسازی کردیم و شرکت یا عدم شرکت هنرمندان را نمی توان به اعتماد سازی مرتبط دانست. 

هنر نیوز