علی سلیمانی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه از چه زمانی تمرین نمایش «در شوره زار» را شروع کردید گفت: ما یک ماه فرصت تمرین داشتیم و چون قرار بود ۱۱ آذر ماه کار اجرا شود در نتیجه خیلی هم زمان نداشتیم. بنده آخرین نفری بودم که به گروه پیوستم. در نتیجه به لحاظ زمانی هم بنده فرصتم از سایر دوستان کمتر بود.

سلیمانی در ادامه با اشاره به اینکه ما در کار چیزی به اسم بداهه‌پردازی نداشتیم گفت: ما تقریباً چیزی به اسم بداهه در کار نداشتیم. تک نفره که تمرین نمی‌کردیم پس در طول تمرین میزانسن‌ها مشخص می‌شد و به قطعیت می‌رسید. البته در ذات کار و مخصوصاً انتخاب میزانسن‌ها خرد جعی وجود داشت. به این دلیل که شرایط همه نقش‌ها در کار باید لحاظ می‌شد. ما تلاش می‌کردیم هیچ حرکتی بدون دلیل نباشد مثلاً اگر فلان بازیگر از کنار من می‌گذشت باید کاری می‌کردیم که یک کارکرد دراماتیک داشته باشد ما سعی کردیم در کار حداقل‌ها را رعایت کنیم. این را باید ذکر کرد که رهبری خرد جمعی که گفتم در کار وجود داشت به عهده حسین کیانی بود و بیشتر پیشنهاد‌ها را برای میزانسن‌ها از جانب خود حسین کیانی کارگردان نمایش «در شوره زار» بود.

بازیگر مجموعه «وضعیت سفید» درباره پرداخت نقشش گفت: بنده در کار سعی می‌کردم که به گونه‌ای بازی کنم و کاراکترم را پرداخت نمایم که مخاطب او را دیده باشد چرا که این کاراکتر نماینده یک قشر و طبقه خاصی از جامعه بود. ما در روند پرداخت هر چیزی باید جز به جز پیش برویم. در ابتدا از دیالوگ‌ها شروع کردیم. سعی کردم بفهمم که این پیرمرد معمار از گفتن هر حرفی که می‌زند چه منظوری دارد آیا در ارتباط با آن خاطره ذهنی دارد یا هر چیز دیگری در حقیقت من با حسین کیانی سعی کردیم که گذشته این نقش را پیدا کنیم و دائماً در حال مکاشفه لایه‌های شخصیتی آن بودیم سوال‌های متفاوتی می‌پرسیدم مثلاً اینکه این کاراکتر چند فرزند دارد تا بتوانم برایش شناسنامه درست کنم. بسیار تلاش می‌کردم که این نقش تیپیکال نشود و تبدیل به شخصیت آشنایی بشود که مخاطب آن را می‌بیند.

وی در ادامه افزود: باتوجه به اینکه سن این کاراکتر بالا‌تر از سن خود من بود سعی کردیم با کمک گریم و طراحی لباس مناسب سن خود من را به آن نزدیک کنیم مثلاً استفاده از عینک و کلاه به همین دلیل بود که در این راستا کمک می‌کرد. لرزش دست‌ها و بخشی از بدن و همچنین صورت تکنیک‌های بیرونی بودند که من به عنوان بازیگر انتخابشان کردم و سعی هم کردم که به درستی اجرایش کنم.
این هنرمند در ارتباط با تداوم لرزش دست هایش در زمان اجرا گفت: کار بسیار سختی است و تمرکز زیادی هم می‌خواست که شما در تمام طول زمانی که به روی صحنه هستید این لرزش‌ها را نگه دارید شاید به گونه‌ای ریسک هم باشد. ابتدا بچه‌ها و دوستانم در زمان تمرین خیلی موافق با این لرزش‌ها نبودند و می‌گفتند که این کار تکراری است اما من معتقد بودم که این نقش به این فرم نیاز دارد و همچنین در طول اجرا حتماً این نوع بازی فرم خودش را پیدا خواهد کرد. هر کار تکراری اگر خاص باشد قطعاً دیدنی خواهد شد. نگاه بنده هم این گونه بود.
سلیمانی درباره ویژگی‌های شخصیتی این نقش گفت: بانمک بودن آن عاشق بودنش و اینکه در عشقش اعراق می‌کند همچنین لحظات غم انگیزی هم دارد که باید به درستی آن را نشان دهد در ضمن بسیار هم شیطون و سرخوش است.

بازیگر سریال «مختار نامه» در رابطه با ویژگی‌هایی که تئا‌تر به بازیگر و نمایش می‌دهد گفت: تئا‌تر خصوصیتی که دارد این است که در طول تمرین کامل نمی‌شود بلکه در طول سی شب اجرا است که می‌تواند کامل‌تر شود و مسیر درست خود را پیدا کند قطعاً تماشاگری اگر اجرای اول را در اولین شب اجرا ببیند با دیدن اجرای شب آخر متوجه تغییرات زیادی در کار و شخصیت‌ها خواهد شد.

وی در ادامه گفت: من خودم در طول چند اجرایی که گذشته تغییراتی در نقشم داده‌ام مثلاً جدیداً لرزش سر را هم اضافه کردم و شکل اجرای لرزش دست‌ها را تغییرات جزیی داده‌ام و ریتم کارم را افزایش داده‌ام. البته تماشاگر در ریتم کلی نمایش در تئا‌تر تاثیر دارد یک شب ممکن است تماشاگر خیلی خوش خنده نباشد ریتم کار توسظ بازیگر باید به گونه‌ای دیگر کنترل شود و در شب دیگر ممکن است تماشاگر به گونه‌ای باشد که به ترک دیوار هم بخندد اجرا برای این دو گروه بسیار متفاوت است. ویژگی‌هایی که تئا‌تر در اختیار گروه می‌گذارد بسیار زیاد است.

وی با اشاره به اینکه کارگردانی فیلم مستندی را به اتمام رسانده است گفت: امسال این فیلم مستند با عنوان «شهرت گمشده جمع» را به جشنواره فجر هم فرستادم امیدوارم اتفاق خوبی برای این کار بیافتد.

این بازیگر در حال حاضر در نمایش «در شوره زار» که در تماشاخانه ایرانشهر سالن استاد سمندریان به روی صحنه رفته است بازی می کند.

هنر نیوز