حبیب کاوش کارگردان پیشکسوت سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز یکی از دلایل کاهش مخاطب سینما‌ها را بحث روشن نبودن «ممیزی» اعلام کرد و افزود: سینماگران ما شاهد گرفتاری بزرگی به نام «ممیزی» هستند که این ممیزی هنوز بعد از گذشت ۳۵ سال از انقلاب، تعریف روشن و شفافی ندارد. متاسفانه طی این سال‌ها، هنوز خطوط قرمز سینما به طور مشخص تعریف نشده است. حتی تا حالا یک مسئول سینمایی نیامده که این خطوط را تعریف کند تا یک فیلمساز بداند در مورد چه مضامینی باید فیلم بسازد و در مورد چه سوژه‌هایی نباید فیلم بسازد. اگر یادتان باشد دو سال قبل حوزه هنری آمد و گفت من ۱۰ فیلم جشنواره را به دلیل اینکه این فیلم‌ها در مورد خیانیت زن و شوهر‌ها ساخته شده در سینماهای خودم اکران نمی‌کنم در حالی که درستش این بود به جای اینکه بیایند فیلمساز و تهیه کننده این نوع فیلم‌ها را تحت فشار قرار دهند تحقیق می‌کردند که چرا در جامعه چنین مسائلی مطرح شده که تهیه کننده سینما به سراغ چنین سوژه‌هایی رفته است. اما حوزه هنری به جای این کار، جلوی فیلم‌ها را گرفت. این درحالی است که باید از صاحبان این فیلم‌ها تشکر می‌کردند که این مشکلات را دیدند و منعکس کردند تا مسئولین جامعه، کار‌شناسان و بزرگان مملکت به فکر حل این مشکلات بیافتند.
وی ادامه داد: به عنوان مثال، یک زمانی فیلمساز متوجه می‌شود که مواد مخدر در سنین پایین در حال رواج یافتن است و شروع به ساخت فیلم در این زمینه می‌کند. آیا نشان دادن این معضل در سینما، باید جرم تلقی شود؟ مسلما خیر. این امر یک هشدار به مسئولین کشور است. ما که نباید یقه کارگردان و تهیه کننده را بگیریم که شما چرا واقعیت را نشان دادید بلکه باید بگردیم ببینیم چه عوامل اجتماعی، باعث کاهش سن اعتیاد شده است. یا مثلا چرا سن ازدواج افزایش پیدا کرده است. اما یک عده‌ای با جو سازی و با شعارهایی که ما باید برای سینمای انقلاب کار کنیم و با جمع شدن چند آدم سود جو و رانت خوار دور هم؛ جوی ایجاد کردند تا فیلمسازان نتوانند به سراغ چنین سوژه‌هایی بروند.
کارگردان فیلم سینمایی «داد شاه» با اشاره به فیلم‌هایی که در مورد خیانت زن و شوهر ساخته شده‌اند تصریح کرد: اگر جامعه آمادگی دیدن این فیلم‌ها را نداشته باشد مطمئن باشید که به دیدن این فیلم نخواهد رفت. حتما تماشاگران این نوع فیلم‌ها، اطراف خودشان این مضامین را دیدند که به تماشای این فیلم‌ها می‌نشینند. بنابراین باید از سازندگان این فیلم‌ها قدردانی کرد که این مشکلات را دیدند و منعکس کردند و جالب است که بدانید با همه این هیاهوهایی که برای پخش نکردن این فیلم به راه انداختند اما این فیلم‌ها به نمایش در آمدند و تقریبا با استقبال خوبی هم روبرو شدند.
کاوش خاطر نشان کرد: مشخص نشدن خط و خطوط فیلمسازی، کارگردانان را «خود سانسور» بار می‌آورد و این مساله موجب می‌شود تا کارگردانان ما قید ده‌ها موضوع اجتماع را به دلیل خود سانسوری بزنند. به عنوان مثال وقتی راجع پلیس، قاضی و یا پزشک فیلم ساخته می‌شود و بلافاصله عده‌ای معترض می‌شوند و بیانیه و تجمع به راه می‌اندازند مسلم است که فیلمساز جرات رفتن به سوی چنین مضامینی را نخواهد داشت و با خود سانسوری از خیر این مشکلات می‌گذرد. درحالی که در سینمای امریکا حتی در مورد انتخابات رییس جمهوری، بدون ترس و با قدرت فیلم می‌سازند.
این کارگردان سینمای ایران اضافه کرد: متاسفانه یک عده مسئول میز دوست و ترسو در همه دوران بر سرکار هستند تا مانع ساخت فیلم‌های اجتماعی شوند و با تعیین هزار نوع ممیزی جورواجور تلاش می‌کنند تا موقعیت خودشان را حفظ کنند. شما به عنوان یک تهیه کننده هنوز نمی‌دانید که در مورد چه موضوعی می‌توانید فیلم بسازید! و این فاجعه است. متاسفانه یک نفر با نظر شخصی در راس حضور دارد و نظرش می‌شود «قانون» و چون «شخص» است نظرش قابل خرید و فروش است و این می‌شود که به جای «ضوابط»، «روابط» حکمفرما می‌شود.
کارگردان «آتش پنهان» گفت: سینمای ما شبیه مردم ما نیست. پلیس فیلم‌های ما شبیه پلیسی که ما در خیابان می‌بینیم نیست. پزشک هم همین طور. متاسفانه برخی از پزشکان ما، پول‌های زیر می‌زی می‌گیرند اما اگر بخواهید همین را در فیلمی نشان دهید صدای پزشکان در می‌آید. که چرا به ما تهمت می‌زنید.
وی با بیان اینکه علاوه بر ممیزی که موجب کاهش مخاطب سینما شده است دخالت دولت در امر تولید نیز موجب ریزش مخاطب می‌شود یاد آور شد: «دولت» باید دستش را از «تولید» کوتاه کند و فقط نقش نظارتی داشته باشد. چرا که دولت نمی‌تواند تاجر خوبی برای سینما باشد.

هنر نیوز