حسینعلی لیالستانی کارگردان سینمای ایران در گفتگو با خبرنگار هنرنیوز در مورد وضعیت امروز سینمای کشور افزود: متاسفانه ما در کشورمان به اندازه کافی و وافی سالن‌های سینما در اختیار نداریم و در این بین نه تهیه کننده نه کارگردان نه سینمادار و نه پخش کننده؛ هیچ کدامشان مقصر نیستند بلکه فقط و فقط دولت مقصر است چون دغدغه فرهنگی ندارد.
وی اضافه کرد: دولت حتما احساس می‌کند که مملکت نیاز به سینما ندارد وگرنه از اول انقلاب تا الان ما باید سالن‌های بسیار زیادی می‌داشتیم که توسط دولت ساخته می‌شد اما این اتفاق نیفتاده است و روند سالن سازی سینما در کشور بسیار بسیار روند کُندی داشته که قابل بیان نیست.
لیالستانی تصریح کرد: ما مسئولان فرهنگی که احاطه کاملی بر حوزه سینما و تلویزیون داشته باشند در کشور نداریم. سینما در ایران مثل دوی ۴۰۰ متر امدادی می‌ماند. اگر چه در دوی امدادی ۴۰۰ متر، همه اعضای یک تیم در یک مسیر می‌دوند اما در سینما هر نفر به جهتی که خودش مایل است می‌دود و چه بسا راهی را که یک نفر به زحمت رفته، دیگری یا برمی گردد یا به بی‌راهه می‌رود.
وی با بیان اینکه در حال حاضر شاهد رشد و پیشرفت سینما نیستیم و سینما به جلو نمی‌رود و سیاست درستی از قبل برای طی کردن آن طراحی نشده است یادآور شد: به همین جهت است که هر‌گاه گروهی وارد عرصه مدیریت سینمایی می‌شوند مسیری را که خودشان صلاح می‌دانند را ریل گذاری می‌کنند تا بتوانند مطالبات خودشان را دراین چند مدتی که در عرصه مدیریتی حضور دارند از سینما بستانند.
این کارگردان سینمای ایران گفت: ما بایستی به جنبه‌های سخت افزاری حوزه سینما که یکی از آنان ساخت سالن‌های سینما است نیز توجه داشته باشیم این درحالی است که دولت‌ها در این حوزه، ضعف جدی داشته‌اند. اگر چه سالن‌های سینمایی از بعد از انقلاب در کشور ساخته شده اما آنقدر ناچیز بوده که اصلا به حساب نمی‌آیند. کشور نیازمند ساخت سالن‌های سینمایی با کیفیت و با رعایت تمامی استاندارد‌ها آن هم به صورت گسترده است و در این شرایط است که نه تهیه کننده، نه کارگردان، نه سینما دار و نه پخش کننده؛ دیگر دغدغه اکران سوزی و نبود سالن نخواهند داشت و فیلمی که با سرمایه هنگفت و زحمات زیادی ساخته می‌شود دیده خواهد شد.
وی در مورد وضعیت تلویزیون برای حضور کارگردانان سینما اظهار داشت: گویا تولید در تلویزیون تعطیل شده و فقط درش به روی برخی از تهیه کنندگان تلویزیون باز است. این گروه با باند بازی و رانت‌هایی که از قبل برای خودشان دست و پا کردند همیشه مشغول ساخت تله فیلم و سریال هستند و انگار تلویزیون ملک عده‌ای خاص شده که در همه شرایط و در همه مناسبت‌ها فعالند. غافل از اینکه این رسانه ملی با این همه گستردگی و سلیقه‌های خاصی که مخاطبانش دارند باید درش را بر روی گروه‌های مختلف با دیدگاه‌های متفاوت بگشاید تا دیگران هم بتوانند در تلویزیون کار کنند. شما هر وقت تلویزیون را روشن کنید با یک سری از آدم‌ها روبرو می‌شوید که در اکثر کارهای تلویزیونی چه مقابل دوربین و چه پشت دوربین حضور دارند. پس سهم دیگر هنرمندان از تهیه کننده و کارگردان گرفته تا بازیگران و دیگر عوامل دخیل در یک اثر تلویزیونی در رسانه ملی کجاست؟ آیا این انصاف است که یک عده‌ای آنقدر در تلویزیون پُر کار باشند که نتوانند به آنان رسیدگی کنند اما از سوی دیگر، یک عده از هنرمندان همیشه در طول سال بیکار باشند.
لیالستانی گفت: معضل دیگری که این سال‌ها تلویزیون به آن گرفتارشده است بحث «اسپانسر‌ها» است. یعنی اگر شما توانستید برای تلویزیون اسپانسر و سرمایه گذار برای ساخت یک سریال یا تله فیلم پیدا کنید؛ تلویزیون به شما کار خواهد داد والا تلویزیون برای تهیه ساخت سریال و تله فیلم پولی نمی‌دهد مگر اینکه جزو افراد خاصی باشید.

هنر نیوز