هنر نیوز - پناهی‌ها: در نمایش «عجایب المخلوقات» همه بازیگران در یک سطح دیده شدند

گزارش هنرنیوز از نشست نقد وبررسی نمایش«عجایب المخلوقات»؛

پناهی‌ها: در نمایش «عجایب المخلوقات» همه بازیگران در یک سطح دیده شدند

درنشست نقد وبررسی نمایش«عجایب المخلوقات» مجید بهرامی یکی از بازیگران نمایش این نمایش با اشاره به دوری 5 ساله‌اش از عرصه تئاتر گفت: از آنجایی که پیش از این فقط با یک کارگردان تئاتر کار کرده بودم در ابتدا با ترس و به پیشنهاد پانته آ پناهی ها وارد گروه شدم.
وی خاطر نشان کرد: در ادامه هر چقدر بیشتر با ایده‌های ثروتی آشنا شدم و حرف‌هایش را شنیدم کم کم کار برایم جدی‌تر و جذاب‌تر شد و در حال حاضر بسیار خوشحالم که در این نمایش بازی کرده‌ام.
پانته‌آ پناهی‌ها از دیگر بازیگران این نمایش اظهار کرد: گروهی بودن این نمایش حرف اول را می‌زند و اینکه همه در کنار هم سعی می‌کنند به آنچه که در ذهن کارگردان است، برسند.
وی افزود: در این کار در کنار بازیگرانی که برای بار اول به صحنه می‌آمدند، قرار گرفتم و انرژی آن‌ها بسیار خوب بود و به من انژری مضاعف می داد.
پناهی‌ها تاکید کرد: نکته دیگر که در این نمایش برایم بسیار جالب توجه بود، دیده شدن همه بازیگران در یک سطح است.
این بازیگر در پایان یادآور شد: اگر بقیه کارگردانان هم مانند رضا ثروتی تا این اندازه مطالعه کنند و هر روز با یک ایده بر سر تمرینات حاضر شوند، قطعاً تئاتر ایران به سمت و سوی خوبی پیش خواهد رفت.
در ادامه رامین سیاردشتی بازیگر نمایش گفت: پیش از این در چنین سبکی کار کرده بودم و این جنس تئاتر را بسیار دوست دارم، کاری که در آن بازیگرمطرح وغیر مطرح و یا نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد.
وی با اشاره به اینکه بخش فنی بسیار مهم است،ادامه داد: متاسفانه در تئاتر کشور این بخش کمی نادیده گرفته می‌شود و همه نگاه‌ها به سمت بخش هنری است، در صورتی که بخش فنی در یک کار بسیار حائز اهمیت است.
سیاردشتی تاکید داشت: حضور در نمایش «عجایب‌المخلوقات» برای همه ما تجربه ارزشمند و موفقیت بزرگی بود از اینکه ما توانستیم همدیگر را پیدا کنیم و در کنار هم کار کنیم.
هادی ثابت نوازنده و یکی از افراد گروه موسیقی با اشاره به بی‌کلام بودن موسیقی این اثر عنوان کرد: در کل موسیقی نمایش دو بخش دارد، یکی افکت و دیگری بخش موسیقیایی. در این اثر با توجه به اینکه کار دیالوگ نداشت، بخش موسیقیایی باید وزنی را از نظر مفهومی به دوش می‌کشید و در واقع نوعی از بیان را موسیقی تقبل می‌‌کرد.