مصطفی رزاق کریمی در گفتگو با خبرنگار سینمایی هنرنیوز در ارتباط با فیلم مستند «مردی برای تمام فصول» گفت: این فیلم مستند در ارتباط با جانبازان شیمیایی است که تلاش شده است تا بعد انسانی این افراد نمایش داده شود. نباید فراموش کنیم در زمانی که بر علیه کشور ما و مردمان این سرزمین از بمب‌های شیمیایی استفاده می‌شد دنیا و بسیاری از کشورهایی که ادعای حقوق بشر دارند در این زمینه سکوت اختیار کردند و متاسفانه با گذشت این همه سال از این ظلم همچنان واقعیات را کتمان می‌کنند و نمی‌گذارند این حرکت شرمانه به گوش مردم جهان برسد.

وی در ادامه افزد: در حقیقت این فیلم برای من موقعیتی را فراهم کرد تا خاطرات خودم را در سال‌های دور در ارتباط با این موضوع به تصویر بکشم. در واقع چند سال پیش تصمیم گرفتم تا آن را بسازم. اصولاً از زمانی که در اتریش با جانبازان شیمیایی آشنا شدم زندگی و نگاه جدیدی برای من شروع شد که در واقع این آشنایی و نزدیکی با آن‌ها بنیان جدیدی را برایم رقم زد. در مجموع علاقه دارم در ارتباط با موضوع جنگ کار کنم. از نگاه من همچنان در قدم‌های ابتدایی به سر می‌بریم. در زمانی که در اتریش به زندگی می‌کردم دائم صحبت از این بود که هشت سال جنگ که بر ما تحمیل شد ساده نبود و اتفاق‌های عجیبی در آن رخ داده است که باید برای به تصویر کشیدن آن تلاش زیادی انجام داد. تا آنجا که من در آنطرف مرز متوجه شده بودم حساسیت دنیا به همراه سکوتش در مورد این جنگ بوده است.

این کارگردان در پاسخ به این سوال که آیا مایل هستید آثار بعدی خود را دراتباط با دفاع مقدس بسازید گفت: اگر امکانش فراهم شود بسیار علاقه دارم تا در ارتباط با این مورد فیلم بسازم. شخصاً تلاش زیادی کردم اما از سوی برخی از دوستان علاقه‌ای نشان داده نشده است. متاسفانه در برخی از ارگان‌ها و محافل شنیده‌ام که گفته اند ساخت چنین موضوعی در الویت ما نیست. من برای خودم ناراحت نیستم ناراحتی من این است که چه موضوعی می‌تواند مهم‌تر از جنگ و مخصوصاً جانبازان شیمیایی ما باشد که دنیا بر روی آن سرپوش گذاشته است. برای همه موضوعات و همه فیلم‌ها احترام قائل هستم اما سوالی دارم و آن هم این است که در میان این همه موضوع و فیلم که ساخته می‌شود جایگاه مجروحین شیمیایی کجا است؟! همچنان کسی پاسخ گو نیست. ارگان‌های زیادی در ارتباط با دفاع مقدس شروع به کار می‌کنند اما حاصل فعالیتشان خیلی به چشم نمی‌آید.

او در ادامه گفت: به نظرم زمان بسیار مناسبی است تا در ارتباط با این موضوع و حقی که از مردمان ما ضایع شده است در مجامع جهانی حضور پیدا کنیم و مردم دنیا را از این جنایات مطلع کنیم ساختن فیلم‌هایی که توانایی نمایش بین المللی را داشته باشند در این زمینه بسیار می‌تواند به ما کمک کند. دلایل زیادی برای فعالیت در این عرصه وجود دارد که با تمام دوندگی‌هایی که کرده‌ام هنوز به نتیجه خاصی نرسیده‌ام.

کارگردان فیلم سینمایی «مردی برای تمام فصول» با اشاره به کم کاری ما در عرصه سینمای دفاع مقدس گفت: سینمای ما در زمینه جنگ تحمیلی موفق نبوده است و متاسفانه در طی چند سال اخیر سینما در این عرصه به رخوت اندیشه افتاده است. البته نمی‌خواهم فیلم‌ها و آثار خوبی که در این زمینه ساخته شده است را نادیده بگیرم بلکه نمی‌خواهم به چند اثر خوبو موفق اکتفا کنم بر اساس میزان جنگ و اتفاق‌هایی که بر ملت ما گذشته است هنوز در سینما نتوانستیم حق مطلب را ادا کنیم. نباید به استثناء ها اکتفا کرد. سینمای جنگ ما زمانی موفق است که در پخش به سود برسد. در چند سال اخیر فیلم‌های این چنینی در زمان ساخت «تولید» به سود رسیده‌اند. باید برای این نوع سینما به گونه‌ای برنامه ریزی کرد که در پخش به سود برسند نه اینکه در زمان تولید به فکر این باشیم که سود خود را برداشت نماییم. امیدوارم مشکلات در این عرصه به صورت ریشه‌ای بررسی و حل شوند.

رزاق کریمی درباره فعالیتش در اتریش و رزمندگانی که برای مداوا به آنجا می‌رفتند گفت: من از قبل از جنگ در ایران نبودم اما در اتریش که به نوعی جبهه دومی بود فعالیت داشتم. تا زمانی که رزمنده در جبهه‌ها می‌جنگید برای آن آنجا حکم جبهه بود ولی در شرایطی که مجروح می‌شد برای سایرین که از وی مراقبت می‌کردند و یا برای مداوا آن‌ها را به خارج از کشور می‌آوردند آنجا نیز تبدیل به جبهه می‌شد. من با بسیاری از این افراد در اتریش ملاقات داشتم و نگاه من در‌‌ همان جا نسبت جنگ و دفاع مقدس تغییر کرد. این را به عنوان یک شعار نمی‌گویم ولی من با مجروحینی که در اتریش سرو کار داشتم متوجه روح بزرگ و تاثیرگذار آن ها شدم.

وی در پایان گفت: رزمندگان شیمیایی نه تنها من  بلکه پروفسور، پزشکان و پرستارهای آن بیمارستان را تحت تاثیر رفتار خود قرار می‌دادند. بزرگ‌ترین سوالی که ذهن آن‌ها را مشغول کرده بود این بود که: چرا این مجوحین با وجود درد‌های بدی که دارند سکوت می‌کنند و یا آرام هستند؟! زخم‌های وحشتناکی که هر انسانی را از پا در می‌آورد. آن‌ها حتی زنگ نمی‌زدند و پرستار نمی‌خواستند. در اتریش ارتباطی که بین من و مجروحین جنگ و مخصوصاً شیمیایی‌ها شکل گرفت دنیای من را به عنوان یک فیلم ساز تغییر داد. مهم جبهه بودن یا نبودن من نیست مهم این است که در آن شرایط جبهه و جنگ برایم شکل دیگری پیدا کرد.

گفتگو: علی اکبر دهبان

هنر نیوز