توی این عکسها، من يازده ساله هستم...اولین باری که کربلا رفتم و البته بهترین و دلچسب ترین باری که کربلا رفتم...همین ایام بود، دقیقاً دهه ی اول محرم...


يادمه كه شب اول محرم،کاظمین بودیم.همه جا جشنِ سال نوي قمري بود...و چه تلخ...


خدا رو شكر كه ديگه رنگ اون ديار، به رنگِ دلِ شيعيان شده، خدا روشكر....


شايد شما خفقان زمان صدام رو در كربلا نديده باشيد، من هنوز غربتش رو حس ميكنم...خدا رو شكر كه ديگه غريب نيستيم در خاك حسين (ع)...


حالا سالها ميگذره و من بارها و بارها روي اين خاك مقدس قدم گذاشتم و هر بار، اين خاك، دامن گير ترم كرده...


وصف الحال:
داريم با حسین حسین پیر میشویم/ خوشحال از این جوانی از دست داده ایم.../