هنر نیوز - فیلم هایی که به نام «جریان فشار» و به کام سازندگانشان توقیف می شوند!

چگونه مدیران سینما در بازی کارگردان حاشیه ساز افتادند؟

فیلم هایی که به نام «جریان فشار» و به کام سازندگانشان توقیف می شوند!

در برخی مواقع سازمان سینمایی و نهاد های نظارتی به جای اینکه با نظارت و تصمیم گیری در خصوص امور محوله در زمین بازی بعضی از فیلمسازان کارنابلد و اهل حاشیه چون علی احمدزاده بازی میکنند. حرکتی که نشان از ناآگاهی این تصمیم گیران و یا در حالتی بدبینانه اقدامی هماهنگ شده با تیم سازنده ی آثار سطحی به حساب می آید.

توقیف، این سال ها تبدیل به یک پز برای فیلمسازی شده است. کارگردانی که یک فیلم توقیف شده دارد همیشه مدعی است و البته بابت ژست اپوزوسیونی که میگیرد در خارج از کشور هم خریدار دارد. اتفاقی که برای یه عده تبدیل به کاسبی شده و به جای فیلمسازی برای مخاطب به دنبال فیلم ساختی برای توقیف شدن هستند.

فیلم «مادر قلب اتمی» که این روزها در حال اکران است دقیقاً با همین نگاه ساخته شده و فیلمساز با شناختی که نسبت به اوضاع کشور در سال های اول دولت روحانی و نظر مدیران سینمایی در این سال ها داشته با قرار دادن نکاتی در فیلم اساساً فیلمی برای توقیف شدن ساخته است.

این درحالی است که با گذر زمان و تغییر شرایط سیاسی و اجتماعی کشور مخاطب می فهمد که این همه جنجال برای هیچ بوده و با یک فیلم کاملاً بی سر و ته و بدرد نخور مواجه هستیم فیلمی که کارکرد خاصی جز ابزاری برای شوآف سازندگانش نیست. مسئله ای که باعث می شود پرسش هایی بوجود بیاید که آیا این امکان نبود که این فیلم با اصلاحاتی حداقلی نظیر چیزی که اکنون اتفاق افتاده در همان سال ها به روی پرده برود و راه کارگردان این فیلم برای گرفتن ژست طلبکارانه بسته بماند؟

همچنین جالب است که این فیلم با وجود بهره مندی از حضور بازیگران مطرح و بفروشی چون «محمدرضا گلزار و ترانه علیدوستی» و جنجال توقیفی بودن پس از گذشت ۵ هفته از اکرانش در گیشه ناموفق بوده و تنها اندکی بیش از یک میلیارد فروش داشته، اتفاقی که نشان می دهد حتی این جنجال آفرینی ها هم به کمک سازندگان این فیلم نیامده است.

تصمیم اشتباه نهاد های مسئول و کمک کردن به جنجال سازی سازندگان فیلم «مادر قلب اتمی» در حالی اتفاق می افتد که به عنوان مثال فیلم مظلوم «ویلایی ها» که در ماه رمضان به شکل عجیبی سانس های کم و حتی پیش از افطار و زمان کم رونق سینما نصیبش شده بود به محض معرفی به بخشی جامعه ی مخاطبش فروشی صعودی داشت و به بیش از یک میلیارد دست پیدا کرد اما سازمان سینمایی کم ترین حمایت را از این فیلم به عمل نیاورد و حتی موزه سینما که در اختیار دبیر جشنواره فجر است هم این فیلم را تحریم کرد.

به تعبیر دقیق تر در برخی مواقع سازمان سینمایی و نهاد های نظارتی به جای اینکه با نظارت و تصمیم گیری در خصوص امور محوله در زمین بازی برخی از فیلمسازان کارنابلد و اهل حاشیه چون علی احمدزاده بازی میکنند. حرکتی که نشان از ناآگاهی این تصمیم گیران و یا در حالتی بدبینانه اقدامی هماهنگ شده با تیم سازنده ی آثار سطحی به حساب می آید.

به نظر می رسد سازمان سینمایی باید در بخش نظارت با با تدبیر و عاقلانه تر ظاهر شود و اجازه ندهد کارگردانانی همچون «علی احمدزاده» که به جای فیلمسازی دنبال حاشیه سازی هستند با ایجاد موج از این سازمان سواری بگیرند. اگر چه فروش این فیلم نشان می دهد که چندان نقشه باب میل سازندگان این فیلم پیش نرفته است.