مائده طهماسبی در پاسخ به سوال خبرنگار هنرنیوز مبنی بر اینکه چرا در فیلم نامه‌ها سعی می‌کنیم تصویری از زن را نشان دهیم که دوست داریم نه آن چیزی که وجود دارد گفت: این نشات گرفته از تفکر جامعه ما است. متن‌های ما برگرفته از یک تفکر سنتی نوشته می‌شود. ما در ظاهر فقط مدرن هستیم که فقط ادایش را هم در می‌آوریم. نویسنده‌های ما باید به گونه‌ای بنویسند که عده‌ای آن را بپسندند و آن عده هم مدیران هستند. خوب مدیران ما هم که تفکرسنتی دارند و می‌خواهند زن را آن چنان که دوست دارند نشان دهند نه آن چنان که هست. زن‌ها در فیلم‌ها نقش محوری ندارند و دائماً در حاشیه هستند و نقش‌هایی که به آن‌ها تعلق می‌گیرد از پیش تعیین شده است.

وی در ادامه افزود: ما در فیلم نامه‌‌هایمان کمتر نقش‌هایی می‌بینیم که به گونه‌ای نوشته شوند تا در فضاهای مختلف قرار بگیرند. دلیل اینکه نقش زن‌ها در فیلم‌ها بسیار بی‌نور و بی‌نمک است برگرفته از تفکر سنتی جامعه ما است. یادم است مشغول بازی در یک سریال بودم که بخش نامه‌ای آمد مبنی بر اینکه نمی‌شود آشپزخانه اُپن را در فیلم‌های ایرانی نشان داد و باید سفره غذا را روی زمین بیاندازند. ما با این تصمیمات خودمان را در یک دایره بسته قرار می‌دهیم که ما را در بحث الگو سازی به جایی نمی‌رساند. اعتراض‌های ما به عنوانبازیگر هم به گوش کسی نمی‌رسد.

این هنرمند در ادامه گفت: جامعه ما زن سرپرست خانواده زیاد دارد. طبق آمار خود مدیران نزدیک بیست و پنج درصد زن‌ها سرپرست خانواده‌ هستند ولی وقتی مثلاً زن‌ها به دادگاله مراجعه می‌کنند به آن‌ها می‌گویند که آقایان باید بیایند و بعد به حرف آن‌ها گوش می‌دهند و هیچ حقی برای زن قائل نیستند. این بخشی از جامعه است که مثال زدم. زنی که خودش اقتصاد خانواده را می‌گرداند باید قانون حق و حقوقی برابر با مرد را برایش در نظر بگیرند. قانون ما به نحوی است که مردی که منفعل در خانواده است می‌تواند روی زن سیطره داشته باشد و زن برای اثبات حق خود باید تلاشی مضاعف کند، اما برای مرد این گونه نیست. این رفتار‌ها می‌تواند نشان دهنده فرهنگ سنتی ما باشد. خواسته من نه به عنوان زن بازیگر بلکه به عنوان یک زن ایرانی این است که حقوقی را که در جامعه ندارم به من داده شود. ابتدا باید ما حقوق مدنی زن‌ها را احیا کنیم و آن وقت می‌توانیم در مورد نقش زن در سینما هم صحبت کنیم. ما باید از پایه این مسئله را درست کنیم.

وی در ارتباط با آموزش بازگران و نویسنده‌های خوب زن در سینما گفت: برای اینکه ما درسینما در شاخه‌های مختلف مانند نویسندگی و کارگردانی زنان قدرتمندی داشته باشیم که حرف برای گفتن داشته باشند از طرف بخش آگاهی که دلسوز سینما هستند به آن‌ها آموزش داده می‌شود ما باید تعداد نیروی زن کار آمد را درسینما افزایش دهیم.

طهماسبی در ارتباط با انتخاب فیلم نامه‌هایی که به وی پیشنهاد می‌شود گفت: من شخصاً خیلی در انتخاب فیلم نامه حساس هستم. فیلم نامه باید به گونه‌ای باشد که با تفکر و احساس من همخوانی داشته باشد. اما متاسفانه خیلی از بازیگر‌ها با قبول کردن فیلم نامه‌هایی که نسبت به خود زن بی‌اهمیت هستند به آن‌ها قوت می‌دهند و کمک می‌کنند که این فیلم نامه‌ها ساخته شود. البته من هم تا آنجایی که توانستم از بازی کردن در این فیلم‌ها خود داری کرده‌ام. البته باید این شرایط را هم در نظر گرفت که سینمای ما مانند سینمای هالیوود یا بالیوود پر کار نیست ما در سینمایی زیست می‌کنیم که در سال شاید دو فیلم سینمایی خوب ساخته شود که آن هم معلوم نیست قسمت چه کسی شود.

وی در باره تاثیر حجاب در سینما این گونه اظهار نظر کرد: به این دلیل که ما موی زن را نشان نمی‌دهیم عده‌ای به سراغ جراحی پلاستیک می‌روند و همانطور که می‌بینید این جراحی‌ها زیاد هم شده است. بازیگران زن ما می‌روند گونه و بینی‌شان را عمل می‌کنند شاید دلیلش این باشد که ما نمی‌توانیم موی آن‌ها را نشان دهیم. از آنجایی که مو بخشی از زیبایی است برخی زن‌ها سعی می‌کنند که جور دیگری این کمبود را جبران می‌کنند. ما تمام صورت را زیر مقنعه‌ای پنهان می‌کنیم که اجزای صورت بیرون می‌زند و کنتراست و توازن آن را از بین می ‌برد. البته این را بگویم که این‌ها ‌ها نظر شخصی خود بنده است.

وی در ادامه افزود: دختران ما در سینما درگیر آرایش، لباس و مد هستند و در مرحله بعد بازیگری برایشان مهم است. من کاری را در خدمت عبدالله اسکندری چهره‌پرداز خوب سینما بودم که مجبور شد برای بازیگر نقش اول زن آن فیلم بینی مصنوعی درست کند چون بینی آن فرد جراحی شده بود و حالت طبیعی نداشت. ایشان مجبور شدند که برای اکثر بازیگران جوان آن فیلم بینی درست کنند.

بازیگر فیلم سینمایی «مارمولک» در باره کمبود نقش چالش برانگیز برای زن‌ها گفت: شخصیت‌های زن در فیلم‌های ما کار خاصی انجام نمی‌دهند و نیاز به بازی خاصی هم ندارند، که حالا ما فکر کنیم که این بازیگر با توجه به این محدودیت‌ها چگونه این نقش را اجرا می‌کند. نقش‌هایی که به زن‌ها پیشنهاد می‌شود خیلی فراز و فرود ندارد مگر نقش‌های خاص مانند یک زن معتاد یا معلول که این‌ها هم تیپ هستند و بنا بر خاص بودنشان جای کار هم دارند. من در فیلم سینمایی «پارک وی» نقش یک زن لال را بازی کردم آن فیلم برای من بسیار دل چسب بود چون نقش برایم بسیار چالش برانگیز بود. نقشی را که رویا تیموریان در فیلم «زندان زنان» بازی کرد بسیار عالی بود چون نقش و فضای کاری آن خاص بود این تعداد کاراکتر‌ها در فیلم نامه‌ها محدود هستند.

هنر نیوز